-
61.《秋霜阁》 宋·刘拯
翰林诗笔振千古,珊瑚照夜横雕梁。
高文胜地占江左,我来戴胜初降桑。
雨师愤郁欲倾注,气蒸柱礎如迸浆。
清风执热逝可濯,定知五月飞秋霜。 -
62.《贺山房先生得宣命》 宋·卢珏
自从骢马到清溪,净洗江山绝点埃。
霜月高擎随地转,春风吹喜自天来。
皇华礼遣荣花县,宣命恩浓出柏台。
海内苍生望霖雨,庙堂正要栋梁材。 -
63.《戏画古松真清斋前》 宋·王当
轮囷复离奇,不柏亦不栗。
吾庐非夏社,嘉树伊谁植。
刳心谢吹嘘,强骨余霹雳。
峥嵘历风霜,偃蹇岂朝夕。 -
64.《致道观七星桧》 明·邓韨
琳官何岧峣,爽气凌青苍。
中有古桧树,传植自萧梁。
岁远四树存,如斗酌天浆。
东株耸而老,庆历补其亡。 -
65.《娄东述怀寄示龙门上人玉山居士》 明·邾经
寂寞娄东寺,经过岁暮时。
后凋霜柏古,乱点石苔滋。
方外尊吾友,龙门得老琦。
十年今几遇,早岁故相知。 -
66.《次韵黄鲁直效进》 宋·苏轼
士作岁寒知松柏诗龙蛰虽高卧,鸡鸣不废时。
炎凉徒自变,茂悦两相知。
已负栋梁质,肯为儿女姿。
那忧霜贸贸,未喜日迟迟。
难与夏虫语,永无秋实悲。
谁知此植物,亦解秉天彝。 -
67.《生日,王郎以诗见庆,次其韵,并寄茶二十一》 宋·苏轼
折杨新曲万人趋,独和先生于蒍于。
但信椟藏终自售,岂知碗脱本无抚。
朅从冰叟来游宦,肯伴臞仙亦号儒。
棠棣并为天下士,芙蓉曾到海边郛。 -
68.《生日王郎以诗见庆次》 宋·苏轼
其韵并寄茶二十一片折杨新曲万人趋,独和先生于蒍于。
但信椟藏终自售,岂知碗脱本无橅。
朅従冰叟来游宦,肯伴?翟仙亦号儒。
棠棣并为天下士,芙蓉曾到海边郛。 -
69.《龟山水陆院》 宋·张耒
院静步柏影,庭虚闻塔铃。
连龛香惨淡,古榜金青荧。
山背负华殿,淮身朝广庭。
旛花龙护法,梁栋神扶倾。 -
70.《书事》 宋·司马光
志士喜功业,感时心易劳。
蘖栽终栝柏,荒蔓任蓬蒿。
梁竦慵为吏,萧咸耻诣曹。
风霜果不变,会见出云高。 -
71.《闻临淄公薨》 宋·梅尧臣
至和癸巳十二月兮,友人语我火犯房。
芒射钩钤而拂上相兮,祸非弼臣谁可当。
昨日闻太宰悟天道而畏忌兮,归卧其第三拜章。
太宰既不得请而赐黄金百两以为寿兮,谏官御史犹击强。 -
72.《丹霞洞》 宋·曾巩
麻姑石坛起云雾,常意已极高峰颠。
岂知造化有神处,别耸翠岭参青天。
长松桀柏枝嵬砢,中画一道如流泉。
林风飕飕满丘壑,山鸟嘲哳凌飞烟。 -
73.《有荐胡仁叔历阳令者仁叔以诗送知已暇日杨德》 宋·王之道
四海皆兄弟,三界是道场。
果且无彼我,安用分封疆。
胡公历阳来,气焰何可当。
威严走邸吏,不露太守章。 -
74.《艳歌行》 明·刘基
亭亭松柏树,结根幽涧隈。
高标拂云日,直干排风雷。
曾经匠石顾,谓是梁栋材。
明堂未构架,厚地深栽培。 -
75.《绿竹阁》 宋·李弥逊
草木尽改色,孤标绿正繁。
泄云扶劲节,欹石护盘根。
静者宜投迹,高人时避喧。
岁寒松柏共,何必在梁园。 -
76.《次韵子都兄大暑》 宋·李洪
绕屋扶疏树,吾庐粗胜陶。
去来梁燕语,旦夕女婵号。
蕙槁兰将败,萧锄艾亦薅。
侵檐添绿竹,映日缱红桃。
得友人皆面,哦诗语未高。
饮泉荫松柏,直欲广风骚。 -
77.《春晴将游玉渊践吴季谦待制冯可久武博山行之》 宋·岳珂
康庐三万丈,下有神龙渊。
旁联玉井并,仰溯银河连。
层崖积冰雪,断岸藏风烟。
崔隤五老峰,迸泻三峡泉。 -
78.《赠辩才大师》 宋·释智圆
两受皇恩万虑休,浙阳高卧谢诸侯。
定回幽室苔痕老,讲彻闲庭树影秋。
天竺云泉时挂梦,梁园风景懒重游。
溪声柏子将谁说,默倚禅床自点头。 -
79.《诸葛武侯》 宋·刘黻
高卧曾吟梁父诗,痛无鍼石活当时。
天公未坠炎刘祀,心事能令先主知。
八阵尚存惊对垒,一星才落便无师。
勋忠遗舄藏岷蜀,老柏苍苍万古思。 -
80.《答杨霖用韵见赠》 宋·孙应时
沧沧万里无时盈,太山四维不可仆。
蛙井跳梁徒自喜,蚁垤崔嵬欲何就。
物情小大乃尔悬,人心是非当自究。
荣名乍满妻孥笑,权利偏供宾客僦。