-
221.《楝花》 宋·陈师道
密叶已成荫,高花初著枝。
幽香不自好,寒艳未多知。
会见垂金弹,聊容折紫緌。
粉身非所恨,犹复得闻思。 -
222.《上翰林眉山先生苏公》 宋·李廌
佑圣生贤佐,天心在抚民。
昌期应治运,谷旦降元臣。
四序功成晚,三台耀拱辰。
严凝气刚劲,謇谔性忠纯。 -
223.《平冈治》 宋·张继先
千松万竹荫真祠,多少寻真不记归。
枕石池台全似古,穿云溪涧一如飞。
玄猿夜久鸣寥閴,黄鹤风高入太微。
直自六天浑屏静,圣功何代不扳依。 -
224.《浑沦庵成悠然子亲庆因以何字为韵共酌联句》 宋·张继先
作室观灵境,功成事若何。
琴书消日月,耕钓老烟萝。
为羡云踪远,时将酒共过。
东岩开玉洞,西涧泻银河。 -
225.《和元规拂云轩韵》 宋·张继先
疏翠拥高轩,虚徐欲出云。
两楹清荫共,一阵好风分。
偏映琴书席,难栖燕雀群。
主人怜直节,孰敢巧操斤。 -
226.《赋洪景伯新创清閟堂》 宋·曹勋
向来杂芜秽,今忽快心目。
堂成风尘表,巧枕龙顾麓。
主人喜高节,此君出幽谷。
我梢舞翠凤,烟霏度寒玉。 -
227.《题卫太尉岩集图》 宋·曹勋
卫公雅志安林泉,禀生似无尘土缘。
英标孤映出群鹤,姿仪密际三界仙。
居临山麓绝焕丽,楚楚松竹相后先。
幽岩嵌空截绿玉,嘉木荫映摇苍烟。 -
228.《题傅氏真意堂》 宋·胡寅
高柟落繁荫,茂竹疏泠风。
小亭寻丈景,已冠一亩宫。
况复哆北楹,方池渺溶溶。
游鯈亦何乐,动影相冲融。 -
229.《扇子诗》 宋·李石
六月三伏猛火燃,卧龙无雨口生烟。
蜩蝉何事得美荫,聒聒不上高树颠。 -
230.《林和叔山园九咏·细香》 宋·姜特立
翠茎绿荫散高冈,老气峥嵘耐雪霜。
不独清虚符有德,紫绷才脱便馨香。 -
231.《次韵子都兄大暑》 宋·李洪
绕屋扶疏树,吾庐粗胜陶。
去来梁燕语,旦夕女婵号。
蕙槁兰将败,萧锄艾亦薅。
侵檐添绿竹,映日缱红桃。
得友人皆面,哦诗语未高。
饮泉荫松柏,直欲广风骚。 -
232.《吊陈卫道墓》 宋·楼钥
平生学博更加详,和会三家尽较量。
一觉可怜可梦蝶,多岐终是易亡羊。
门前修竹连岩桂,道上芙蓉间海棠。
何似剗除闲草木,青松一色荫高冈。 -
233.《自中都归题胜业寺古柏》 宋·廖行之
昔闻南山下,有柏古且奇。
书痴守寒窗,一见嗟无期。
归从软红尘,乃识苍虬姿。
青青十亩荫,凛凛千年枝。 -
234.《参议余公挽诗》 宋·虞俦
假荫非公志,书生若命何。
高才宁汩没,荣路故蹉跎。
仲子能传业,词场遂决科。
暮年方慰意,乐极又悲歌。 -
235.《暇日邀王天任诸公游南坡天任有诗因次韵》 宋·虞俦
梅黄收宿雨,山绿呈层巅。
高轩荫修竹,朱槛俯流泉。
雅致轶天外,俗物无眼前。
笑人声利场,蛾眉竞争妍。 -
236.《蜂儿榧歌》 宋·叶适
平林常榧啖俚蛮,玉山之产升金盘。
其中一树断崖立,石乳荫根多岁寒。
形嫌蜂儿尚粗率,味嫌蜂儿少标律。
昔人取急欲高比,今我细论下匹。 -
237.《送郑景元》 宋·叶适
兄弟同升难,高材自摧角。
官多复不记,四载礼南岳。
一朝尽室去,菲食遭岁恶。
丈夫轩豁意,快紧出鹰鹗。 -
238.《宿石门》 宋·叶适
好溪泻百壑,南北倾万峰。
山凡堆阜俗,映岸羞为容。
石门忽秀出,老幹荫渟洪。
舍舟从口入,便已离尘中。 -
239.《题浯溪》 宋·徐照
知是漫郎宅,舟中闻寺钟。
小溪通正港,高石叠群峰。
绿木成春荫,荒台见古踪。
唐碑三十本,独免野苔封。 -
240.《送涧泉》 宋·周文璞
一自接道谊,形容生辉光。
束情谢流宕,捧咏增惭惶。
矫足时切闚,云海何颓唐。
长安卖药市,堇堇十载强。