-
121.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
太行盘纡,黄河泄舒。
肝胆明洁,胸膺廓虚。
清风未生齿颊,白雪已上眉须。
少林之默无他说,黄梅之舂不识书。
彻见本来人面目,名言安敢妄分疏。 -
122.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
炯炯寒瞳,丝丝衰鬓。
丘壑之姿,烟霞之韵。
据坐而心空,森罗而海印。
中虚也乾而成离,内动也艮而变震。
云行而用闲,电掣而机迅。
狤獠人不惹尘埃,黄梅祖亲传屈眴。 -
123.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
漆黑眸子,栀黄面皮。
智静霁月相照,身閒野云不羁。
该抹把手陈尊宿,细腻点头王老师。
针兮线兮明联暗缀,音兮律兮自拍独吹。
你道是谁,芙蓉之孙兮丹出之儿。 -
124.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
静据胡床,久而愈芳。
默亡痕黑白,贫不觉苍黄。
住无相兮龟之藏,行无章兮鸟之翔。
月烂烂而鱼吞光,华菲菲而蜂採香。
相随来也,触处堂堂。 -
125.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
道随缘而不变,源赴汲而不枯。
禅悦之食兮饱其腹,法空之认兮跏其趺。
青原自喜有麟角,黄檗谁嫌捋虎须。 -
126.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
老态垂垂,岁月浸欺。
半头生白发,瘦骨裹黄皮。
情闲用而活,句妙默而知。
河阔斗寒云静夜,天无四壁风披披。 -
127.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
拙口默默,閒身寥寥。
去住妙提其印,死生谁与同条。
捋须黄檗,夺杖芭蕉。
十方三世兮,一句全超。 -
128.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
岁寒之容,高岩雪松。
清白之胸,冷月霜钟。
种田博饭,地藏之春农;明镜非台,黄梅之夜舂。
百草头上闲和尚,而今何处不相逢。 -
129.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
木老春何晚,山寒秋最先。
渊默有佳处,湛存天地前。
静亡所住,动解随缘。
黄芦淮上东西岸,明月渡头南北船。 -
130.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
眼深眉长,口阔面黄。
秋月破夜色,古澗含秋光。
念萌自得出没像,功转不落偏正方。
拈起能来应机用,者回触处露堂堂。 -
131.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
两眼碧,一面黄。
舌头不掉,鼻孔难藏。
老兔静弄魄,灵犀通得光。
历历机感兮,何用思量。 -
132.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
智极而藏,静极而光。
蕉雷之展,葵日之芳。
占宝器而蛮眼碧,理华须而蜂股黄。
中规中矩兮乍圆乍方。 -
133.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
须发垂白,面皮淡黄。
茶醒睡眼,饭塞饥肠。
情田闲自廓,心地净而光。
云敛山川雨,月明河汉霜。
门门得用亡机械,个事十成谁覆藏。 -
134.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
发白而老,面黄仍病。
穷地水火风之根,得见闻觉知之柄。
一气专柔,诸尘善应。
魏自而良,橘陈而令。
尽大地药了调和之治方,满虚空身识起来之缘性。 -
135.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
额颅高,眼孔深。
画工不识,谁是知音。
江湖烂烂兮月还有魄,丘壑闲闲兮云自无心。
几处相逢不会唤,蓑衣篛笠卖黄金。 -
136.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
器宇廓落,形像乾枯。
一点彻灵府,万年空劫壶。
青原门下识麟角,黄檗床头捋虎须。
死中还活兮活中还死,无中却有兮有中却无。 -
137.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
天庭宽而祖宗光,地阁阔而儿孙昌。
中间鼻孔自家底,出气通快浑不妨。
坤六短,乾三长。
饱丛林汉休雌黄,今年蚕食两叶桑。 -
138.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
蒲寒柳衰,融懒顾痴。
坐稳实逾劫,心空佛是谁。
明而了妙,微而入离。
天清河汉阔,零冷斗杓垂。
借伴而来应供,分身在处成规。
百草头边春浩荡,黄莺之语对华枝。 -
139.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
发白面黄,鼻直口方。
云水精神老,丛林气味长。
青蛇露时星烂烂,白鸟没处烟苍苍。
印空有据,印泥成章。
家家门前柏树子,岂独赵州能对扬。 -
140.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
默而藏,妙而光。
月之轮窄,斗之柄长。
扶来草木春濡绿,夺去山川霜落黄。
相契可处,自然成章。