-
21.《唐开成年墓志石》 宋·王应麟
鸿蒙肇开辟,变嬗几成毁。
寥寥断竹歌,瓦堲溯姚姒。
周坟典以族,讵认青乌子。
公琴记咎繇,邢山称东里。 -
22.《独立》 元·黄溍
数尽飞花一怆然,壮心迢递夕云边。
十年人事空流水,二月风光已杜鹃。
过眼青春宁夏得,污人黄土绝堪怜。
故园尚有平生约,可使苍苔到石田。 -
23.《行路难二首》 明·阮自华
功名岂足为,不见丛蕙与蘩萧?撷芳秋亦萎,薙恶春还高
。
智囊有仓卒,造化无童旄。
男儿筋骨尽富贵,圣贤黧黑夸巧劳。 -
24.《次韵正辅同游白水山》 宋·苏轼
只知楚越为天涯,不知肝胆非一家。
此身如线自萦绕,左旋右转随缫车。
误抛山林入朝市,平地咫尺千褒斜。
欲従稚川隐罗浮,先与灵运开永嘉。 -
25.《葬无主墓碑》 宋·文天祥
路逢一石碑,亭亭傲风雨。
停骖彷佛看,云是无主墓。
末书戊申岁,屈指九十秋。
是时龙渡江,甲子恍一周。 -
26.《闻红鹤有感》 宋·张耒
东风吹晓麦青青,柯山树头红鹤呜。
窗间梦断客叹息,忆我去年临汝城。
平池朱阁花如雪,岘山少室两奇绝。
岂知崎岖黄土岗,茅屋芦篱风雨折。
殷勤寄语望嵩楼,此身强健会重游。
陈迹再寻难料得,正如三到旧黄州。 -
27.《新寨饯南归客》 宋·黄庭坚
初更月蚀缺半璧,三更北风雪平屋。
夜寒置酒送归客,长歌燕雁灯前落。
故园无书已十月,目极千里云水隔。
客方有行乃未已,归且经予江上宅。 -
28.《过致政屯田刘公隐庐》 宋·黄庭坚
儿时拜公床,眼碧眉紫烟。
舍前架茅茨,炉香坐僧禅。
女奴煮甖粟,石盆泻机泉。
今来扫门巷,竹间翁蜕蝉。 -
29.《感二子》 宋·欧阳修
黄河一千年一清,岐山鸣凤不再鸣。
自从苏梅二子死,天地寂默收雷声。
百虫坏户不启蛰,万木逢春不发萌。
岂无百鸟解言语,喧呼终日无人听。 -
30.《城西美人歌》 元·杨维桢
长城嬉春春半强,杏花满城散余香。
城西美人恋春阳,引客五马青丝缰。
美人有似真珠浆,和气解消冰炭肠。
前朝丞相灵山堂,双双石郎立道旁。 -
31.《送樊眉州》 宋·李流谦
我先君子官于涪,一时贤僚今在不。
唯公直节贯华皓,千尺寿桧横霜秋。
丈人静听请具陈,平生契义嘣肉侔。
简池解组过乡县,剧饮不云公遮留。 -
32.《盱眙馆中题云山图》 宋·章甫
北风三日吹黄土,长淮浪高少人渡。
客愁正坐小窗间,眼明见此江南山。
好山连娟螺髻鬟,白云无心终日閒。
野桥溪水流弯环,旁有幽人昼掩关。
道路只今多险艰,林泉有约吾当还。
黄精可驻冰雪颜,时时令人双鬓斑。 -
33.《玉华宫》 唐·杜甫
溪回松风长,苍鼠窜古瓦。
不知何王殿,遗构绝壁下。
阴房鬼火青,坏道哀湍泻。
万籁真笙竽,秋色正萧洒。 -
34.《和乐天题真娘墓》 唐·刘禹锡
薝卜林中黄土堆,罗襦绣黛已成灰。
芳魂虽死人不怕,蔓草逢春花自开。
幡盖向风疑舞袖,镜灯临晓似妆台。
吴王娇女坟相近,一片行云应往来。 -
35.《和乐天题真娘墓》 唐·刘禹锡
薝卜林中黄土堆,罗襦绣黛已成灰。
芳魂虽死人不怕,蔓草逢春花自开。
幡盖向风疑舞袖,镜灯临晓似妆台。
吴王娇女坟相近,一片行云应往来。 -
36.《潼关驿亭》 唐·薛逢
河上关门日日开,古今名利旋堪哀。
终军壮节埋黄土,杨震丰碑翳绿苔。
寸禄应知沾有分,一官常惧处非才。
犹惊往岁同袍者,尚逐江东计吏来。 -
37.《唐乐府十首·吊西人》 唐·刘驾
河湟父老地,尽知归明主。
将军入空城,城下吊黄土。
所愿边人耕,岁岁生禾黍。 -
38.《望思台》 唐·李山甫
君父昏蒙死不回,谩将平地筑高台。
九层黄土是何物,销得向前冤恨来。 -
39.《孟浩然墓》 唐·罗隐
数步荒榛接旧蹊,寒江漠漠草凄凄。
鹿门黄土无多少,恰到书生冢便低。 -
40.《题新榜(在浙幕,沈崧得新榜示题其末)》 唐·罗隐
黄土原边狡兔肥,犬如流电马如飞。
灞陵老将无功业,犹忆当时夜猎归。