-
81.《题王黄州墨迹後》 宋·黄庭坚
掘地与断木,智不如机舂。
圣人怀余巧,故为万物宗。
世有斲泥手,或不待郢工。
往时王黄州,谋国极匪躬。 -
82.《黄龙南禅师真赞》 宋·黄庭坚
我手何似佛手,日中见斗。
我脚何似驴脚,锁却狗口。
生缘在甚麽处,黄茆里走。
乃有北溟之鲲,揭海生尘。 -
83.《次韵子瞻书黄庭经尾付蹇道士》 宋·黄庭坚
琅函绛简蕊珠篇,寸田尺宅可蕲仙。
高真接手玉宸前,女丁来谒粲六妍。
金龠闭欲形完坚,万物荡尽正秋天。
使形如是何尘缘,苏李笔墨妙自然。 -
84.《黄龙清和尚真赞》 宋·黄庭坚
黄河彻底冻,白发通心白。
虽有顾陆手,百巧画不得。 -
85.《予欲金玉汝赠黄从善》 宋·黄庭坚
汪山复重兮朋友失,长处幽篁兮隔离天日。
鸟声无人兮我友来即,久矣不闻德人之言兮,为余发药。
嘉若人兮甚好修,兰薰而时发兮,水删德而用柔。
有璞连城,方谟匠兮,忍其与斗筲议之。 -
86.《西斋手植菊花过节始开偶书奉呈圣俞》 宋·欧阳修
秋风吹浮云,寒雨洒清晓。
鲜鲜墙下菊,颜色一何好。
好色岂能常,得时仍不早。
文章损精神,何用觑天巧。 -
87.《有僧自峡中来持黄黔州手制茶兼能道其动静与》 宋·贺铸
未闻东观奏书成,俄见西南万里行。
从坐何关李都尉,补亡犹待褚先生。
心悬黄犬沈来耗,耳惯青驹祗旧鸣。
时节私庭差自慰,凤将雏去雁随兄。 -
88.《游黄华山》 元·元好问
黄华水帘天下绝,我初闻之雪溪翁。
丹霞翠壁高欢宫,银河下濯青芙蓉。
昨朝一游亦偶尔,更觉摹写难为功。
是时气节已三月,山木赤立无春容。 -
89.《西江月·黄蜡谁将点缀》 宋·无名氏
黄蜡谁将点缀,红膏不许施妆。
孤根来自水云乡。
风味天然酝酿。
看取玉奴呵手,摘来珠露沾裳。
翠环斜插一枝香。
似簇蜂儿头上。 -
90.《潘歙州怪予遂行与黄君同路黄先游浙矣依韵酬》 宋·梅尧臣
未识潘岳貌,已知潘岳名。
去年改藩屏,暂此解佩缨。
一见意已合,谈笑仆屡更。
岂唯文学富,况亦论事精。 -
91.《十九日出曹门见手牛拽车》 宋·梅尧臣
只见吴牛事水田,只见黄犁负车轭。
今牵大车同一群,又与骡驴走长陌。
卬头阔步尘蒙蒙,不似缓耕泥洦洦。
一一夜眠头向南,越鸟心肠谁辨白。 -
92.《送通判黄国博入浙》 宋·梅尧臣
西风半空鸣且号,吴天点破吴鸿高。
东溪车马走送客,白露衰兰轻若毛。
客当西归乃东去为何,欲及八月十五夜观洪涛。
洗荡生前邑邑不平气,付与沧海之水随滔滔, -
93.《题黄大痴天池石壁图》 明·高启
黄大痴,滑稽玩世人不知。
疑似阿母傍,再谪偷桃儿。
平生好饮复好画,醉后洒墨秋淋漓。
尝为弟子李少翁,貌得华山绝顶之天池。 -
94.《笑黄德远》 宋·刘克庄
闹处掉头挥手去,定中惟影与形俱。
幼而好赋同侪少,老矣劬书独学孤。
后殿君如傲霜菊,早衰吾似望秋蒲。
痴人多恋黄粱梦,不信先生梦也无。 -
95.《次两紫薇共游黄檗韵》 宋·刘克庄
仰攀栖鹘手扪天,俯瞰灵虬卧沕渊。
廉使昉于今易□,祖师曾向此安禅。
绝怜雪瀑飞千丈,颇欲阴崖结数椽。
老病不能扶杖出,让他李郭做神仙。 -
96.《上黄任道》 宋·王令
家世无双旧,材资第一良。
山川储地秀,日月合天光。
远色抵千古,洪声压四方。
道如天未丧,子让世谁当。 -
97.《答黄薮富道》 宋·王令
角角适时足,力走犹或迟。
从而不逮人,不若坐视之。
而予始用此,已无先人思。
间自念斯世,固亦未易为。 -
98.《赋黄任道韩干马》 宋·王令
天宝天子监天厩,吐蕃入马上天寿。
紫衣驭吏偏坐前,骑入都门不容骤。
西极苜蓿得气肥,六闲飞黄卧嗟瘦。
千秋殿下谁把笔,当时人无出干右。 -
99.《黄嗣深尚书自临川省其兄嗣文户部于宜春用元》 宋·曾几
纷纷画手调红绿,好以桃花配丛竹。
岂无短纸作江梅,雪里溪边太幽独。
李侯胸中有佳处,研滴松煤聊寓目。
与梅择对无可人,分付此君真不俗。
淡烟小雨空蒙地,何得月明疏影足。
始知璀璨出斜枝,诗画古来真一族。 -
100.《雨后看山因忆黄世南先生诗以相招》 宋·文同
新霜夜落群梢鸣,群风刮天为早晴。
南山向晓尽张列,颓岭断壑当空横。
开轩一见喜无量,走上高阁临飞甍。
层栏倚遍不能下,状貌秀活围双睛。