-
21.《道过成蹊菴偶成旧风一篇》 宋·白玉蟾
笑把青藜出武夷,不辞千里记幽奇。
吐吞风月一壶酒,拈弄溪山万首诗。
道过星河骇双目,万灶清烟缠华屋。
老岩峭拔森翠屏,大江东去流苍玉。 -
22.《被言后作》 明·高叔嗣
高材多负忧,洁身易招累。
余生本顽疏,何取当年忌。
守官郎署间,恒若临高坠。
分过每自惊,名微久知愧。 -
23.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
非默而默,不言而言。
凿混沌朴,决崑崙源。
万像总持句,诸尘三昧门。
法法心心成佛事,华华叶叶受春恩。 -
24.《庙之神》 唐·元稹
我马烦兮释我车,神之庙兮山之阿。
予一拜而一祝,祝予心之无涯。
涕汍澜而零落,神寂默而无哗。 -
25.《庙之神》 唐·元稹
我马烦兮释我车,神之庙兮山之阿。
予一拜而一祝,祝予心之无涯。
涕汍澜而零落,神寂默而无哗。 -
26.《赠章默(并叙)》 宋·苏轼
章默居士,字志明。
生公侯家,才性高爽,弃家求道,不蓄妻子,与世无累,而父母与兄之丧,贫不能举,以是眷眷世间,不能无求于人。
余深哀其志,既有以少助之,又取其言为诗以赠其行,庶几有哀之者。
章子亲未葬,余生抱羸疾。 -
27.《四民诗其一·士》 宋·范仲淹
前王诏多士,咸以德为先。
道從仁义广,名由忠孝全。
美禄报尔功,好爵縻尔贤。
黜陟金鉴下,昭昭媸与妍。 -
28.《冬节忤寒约客默坐爇品字柴作五禽戏体中差小》 宋·郑清之
少日爱花螽跃跃,老去冻蚕已休织。
水付山郭一枝晓,忽到窗前一叹息。
年年雪裹自作春,摇手东皇不相识。
衣冠古岸绮季至,介胄嶙峋亚夫色。 -
29.《失言戒》 宋·陈淳
言者身枢机,兴戎亦出好。
既正且中节,吉祥以类和。
正苟发不中,忤物立召祸。
不可言而言,夫子戒勿道。 -
30.《静夜不寐行》 宋·释文珦
静夜不遑寐,秋所殊清清。
霜露涂庭芜,陨叶摧枝茎。
西风更萧骚,万窍门皆同声。
蜻蛚亦含悲,啧啧床下鸣。 -
31.《谒璿上人(并序)》 唐·王维
〔上人外人内天。
不定不乱。
舍法而渊泊。
无心而云动。 -
32.《福昌书事言怀一百韵上运判唐通直》 宋·张耒
战国韩余壤,王畿汉旧京。
南围山峙秀,东泛洛浮清。
女几荒遗庙,宜阳认故城。
千秋迷佩玦,百战有榛荆。 -
33.《送大渊宰安溪七言三首》 宋·刘克庄
昏昏默默嗟衰朽,白白红红忆盛强。
自古人惟称单父,至今我尚爱桐乡。
刈时留取葵根在,拔处无令薤本伤。
邑有澹台辈流否,不妨迎致向琴堂。 -
34.《阎醇老作默斋》 宋·晁补之
净名良久文殊叹,此是如来不二门。
要识结瘖非是默,应知分别亦无言。
一弦曾得嵇生愧,三复能令孔子尊。
正复立谈封万户,时清何害口澜翻。 -
35.《见童志道旧已非有感》 宋·陈著
人亡屋亦非,世事已堪悲。
遗树老于我,故山春为谁。
论文归一梦,闭眼立多时。
默默无言处,东风知不知。 -
36.《春半桃李盛开》 宋·陈宓
缟裙练帨映丹霞,默默无言不自夸。
陌上行人重回首,一年春事数朝花。 -
37.《有木诗八首》 唐·白居易
有木名弱柳,结根近清池。
风烟借颜色,雨露助华滋。
峨峨白雪花,袅袅青丝枝。
渐密阴自庇,转高梢四垂。 -
38.《列子有力命王充论衡有命禄极言必定之致览之》 宋·晏殊
大钧播群物,零茂归自然。
默定既有初,不为智力迁。
御冠导其流,仲任派其源。
智愚信自我,通塞当由天。 -
39.《右寄此诗后忽得简云儿曹亦寄五言用韵毕同殆》 宋·姜特立
天性固自同,学问亦有源。
胡为两章句,韵韵皆蝉联。
有如五音作,琴瑟随宫悬。
排比不乱行,又似贯珠然。 -
40.《赠范金卿二首》 唐·李白
君子枉清盼,不知东走迷。
离家来几月,络纬鸣中闺。
桃李君不言,攀花愿成蹊。
那能吐芳信?惠好相招携。