-
121.《谢答闻善二兄九绝句》 宋·黄庭坚
公择醉面桃花红,人百忤之无愠容。
莘老夜阑倾数斗,焚香默坐日生东。 -
122.《晓起临汝》 宋·黄庭坚
缺月欲峥嵘,鸣鸡有期信。
征人催夙驾,客梦未渠尽。
野荒多断桥,河冻无裂璺。
羸马踏冰翻,疑狐触林遁。 -
123.《戏赠惠南禅师》 宋·黄庭坚
佛子禅心若苇林,此门无古亦无今。
庭前柏树祖师意,竿上风幡仁者心。
草木同沾甘露味,人天倾听海潮音。
胡床默坐不须说,拨尽寒灰劫数深。 -
124.《贵池》 宋·黄庭坚
横云初抹漆,烂漫南纪黑。
不见九华峰,如与亲友隔。
忆当秋景明,九老对几席。
何曾闭篷窗,卧听寒雨滴。 -
125.《梅花 其四》 元·王冕
昔年曾踏西湖路,巢居阁上春无数。
雪晴月白影精神,玛瑙坡前第三树。
虬枝屈夷交碧苔,疏花暖送珍珠胎。
初疑群仙下寥廓,琼珰玉佩行瑶台。 -
126.《古离别》 唐·权德舆
人生天地间,瞥若七辔驰。
夭寿既常数,奈何生别离。
迹当中人域,正性日已衰。
是非千万境,杳霭情尘滋。 -
127.《斗鹌鹑孙曼叔邀作》 宋·梅尧臣
脱命秋隼下,鸣斗自为勇。
争雄在数粒,一败势莫拥。
惭将缩袖间,怀负默而拱。
胜且勿苦欣,犹惊辱与宠。 -
128.《送万谔昌秀才》 宋·梅尧臣
志士不恋家,安能坐{左口右父}咀。
儒冠难徒行,马骨瘦可数。
後仆隔山陂,前林遇风雨。
寒村夜宿时,寂默谁对语。 -
129.《妫蜼子歌为王宗常赋》 明·高启
妫蜼子,乃是轩辕之裔,虞鳏之孙。
混沌既死一万季,独抱大存,窃伏在草野,冥心究皇坟。
蚤逢三光五岳之气、乍分裂,天狼下地舐血流浑浑。
鹿走秦中原,蛇斗郑国门。 -
130.《别後寄东莱公》 宋·晁说之
凤老不行食,子复将众雏。
一门三世行,名数文章俱。
自可不富贵,天德公已余。
公乎默终日,谁言得亲疏。 -
131.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
132.《酬赠田舍人》 宋·王禹偁
君不见天上星辰拱环极,忽然陨地变成石。
又不见云中鹰隼横高秋,有时搨翼化作鸠。
人生进退甚类此,左迁右转谁自由。
忆昔逢君在邹鲁,翰林丈人东道主。 -
133.《喜天游二十一兄至毫社时同叔夏十六兄作》 宋·曾几
登高望南都,雉堞疑可数。
城中人不见,百里等燕楚。
我无简书畏,自笑谁缚汝。
东风送兄来,下马逼三鼓。 -
134.《烧香》 宋·陈与义
明窗延静昼,默坐息诸缘。
聊将无穷意,寓此一炷烟。
当时戒定慧,妙供均人天。
我岂不清□,于今醒心然。 -
135.《端午述怀》 宋·白玉蟾
方瀛山上风飕飕,五月六月常如秋。
松花落地鹤飞去,万顷白云空翠浮。
夜半蟾蜍落丹井,琪林深锁寒叶暝。
满天白露点苍苔,蛙市一散万籁静。 -
136.《述翠虚真人安乐法》 宋·白玉蟾
收歛神光少默兢,顶门一路聚云烟。
且升阳火烹金鼎,却降灵泉灌玉田。
交结只於牛渚外,分明正在鹊桥边。
功夫九九数六六,此是人间安乐仙。 -
137.《道过成蹊菴偶成旧风一篇》 宋·白玉蟾
笑把青藜出武夷,不辞千里记幽奇。
吐吞风月一壶酒,拈弄溪山万首诗。
道过星河骇双目,万灶清烟缠华屋。
老岩峭拔森翠屏,大江东去流苍玉。 -
138.《送胡武平出守吴兴》 宋·蔡襄
东南有佳士,文高志清苦。
翩然请郡章,入居使君府。
霅水生春澜,莹净沙可数。
霁日明旌旗,长风送鐃鼓。 -
139.《风痹三作》 宋·苏辙
年老百病生,风痹已三件。
主家长患聋,说法仍害脚。
十年学趺坐,从此罢雀跃。
闭目时自观,寸田饱耕凿。 -
140.《和陈郎中》 宋·曾巩
材薄安时甘寂寞,身闲乘兴喜登临。
每寻香草牵狂思,曾向幽兰费苦吟。
明月几人非按剑,高山从古少知音。
数篇清绝赓歌意,默见冯唐异俗心。