fàn jū shuō qín wáng
范雎说秦王
fàn jū zhì qín, wáng tíng yíng, wèi fàn jū yuē:" guǎ rén yí yǐ shēn shòu lìng jiǔ yǐ.
范雎至秦，王庭迎，谓范雎曰：“寡人宜以身受令久矣。
jīn zhě yì qú zhī shì jí, guǎ rén rì zì qǐng tài hòu.
今者义渠之事急，寡人日自请太后。
jīn yì qú zhī shì yǐ, guǎ rén nǎi dé yǐ shēn shòu mìng.
今义渠之事已，寡人乃得以身受命。
gōng qiè mǐn rán bù mǐn.
躬窃闵然不敏。
" jìng zhí bīn zhǔ zhī lǐ, fàn jū cí ràng.
”敬执宾主之礼，范雎辞让。
shì rì jiàn fàn jū, jiàn zhě wú bù biàn sè yì róng zhě.
是日见范雎，见者无不变色易容者。
qín wáng píng zuǒ yòu, gōng zhōng xū wú rén, qín wáng guì ér qǐng yuē:" xiān shēng hé yǐ xìng jiào guǎ rén?" fàn jū yuē:" wěi wěi.
秦王屏左右，宫中虚无人，秦王跪而请曰：“先生何以幸教寡人？”范雎曰：“唯唯。
" yǒu jiàn, qín wáng fù qǐng, fàn jū yuē:" wěi wěi.
”有间，秦王复请，范雎曰：“唯唯。
" ruò shì zhě sān.
”若是者三。
qín wáng jì yuē:" xiān shēng bù xìng jiào guǎ rén hū?" fàn jū xiè yuē:" fēi gǎn rán yě.
秦王跽曰：“先生不幸教寡人乎？”范雎谢曰：“非敢然也。
chén wén shǐ shí lǚ shàng zhī yù wén wáng yě, shēn wéi yú fù ér diào yú wèi yáng zhī bīn ěr.
臣闻始时吕尚之遇文王也，身为渔父而钓于渭阳之滨耳。
ruò shì zhě, jiāo shū yě.
若是者，交疏也。
yǐ yī shuō ér lì wèi tài shī, zài yǔ jù guī zhě, qí yán shēn yě.
已一说而立为太师，载与俱归者，其言深也。
gù wén wáng guǒ shōu gōng yú lǚ shàng, zú shàn tiān xià ér shēn lì wèi dì wáng.
故文王果收功于吕尚，卒擅天下而身立为帝王。
jí shǐ wén wáng shū lǚ wàng ér fú yǔ shēn yán, shì zhōu wú tiān zǐ zhī dé, ér wén wǔ wú yǔ chéng qí wáng yě.
即使文王疏吕望而弗与深言，是周无天子之德，而文、武无与成其王也。
jīn chén, jī lǚ zhī chén yě, jiāo shū yú wáng, ér suǒ yuàn chén zhě, jiē kuāng jūn chén zhī shì, chù rén gǔ ròu zhī jiān.
今臣，羇旅之臣也，交疏于王，而所愿陈者，皆匡君臣之事，处人骨肉之间。
yuàn yǐ chén chén zhī lòu zhōng, ér wèi zhī wáng xīn yě, suǒ yǐ wáng sān wèn ér bú duì zhě shì yě.
愿以陈臣之陋忠，而未知王心也，所以王三问而不对者是也。
chén fēi yǒu suǒ wèi ér bù gǎn yán yě, zhī jīn rì yán zhī yú qián, ér míng rì fú zhū yú hòu, rán chén fú gǎn wèi yě.
臣非有所畏而不敢言也，知今日言之于前，而明日伏诛于后，然臣弗敢畏也。
dài wáng xìn xíng chén zhī yán, sǐ bù zú yǐ wéi chén huàn, wáng bù zú yǐ wéi chén yōu, qī shēn ér wèi lì, bèi fā ér wèi kuáng, bù zú yǐ wéi chén chǐ.
大王信行臣之言，死不足以为臣患，亡不足以为臣忧，漆身而为厉，被发而为狂，不足以为臣耻。
wǔ dì zhī shèng ér sǐ, sān wáng zhī rén ér sǐ, wǔ bó zhī xián ér sǐ, wū huò zhī lì ér sǐ, bēn yù zhī yǒng yān ér sǐ.
五帝之圣而死，三王之仁而死，五伯之贤而死，乌获之力而死，奔、育之勇焉而死。
sǐ zhě, rén zhī suǒ bì bù miǎn yě.
死者，人之所必不免也。
chù bì rán zhī shì, kě yǐ shǎo yǒu bǔ yú qín, cǐ chén zhī suǒ dà yuàn yě, chén hé huàn hū? wǔ zǐ xū tuó zài ér chū zhāo guān, yè xíng ér zhòu fú, zhì yú líng shuǐ, wú yǐ ěr qí kǒu, zuò xíng pú fú, qǐ shí yú wú shì, zú xìng wú guó, hé lú wèi bà.
处必然之势，可以少有补于秦，此臣之所大愿也，臣何患乎？伍子胥橐载而出昭关，夜行而昼伏，至于蔆水，无以饵其口，坐行蒲伏，乞食于吴市，卒兴吴国，阖庐为霸。
shǐ chén dé jìn móu rú wǔ zǐ xū, jiā zhī yǐ yōu qiú, zhōng shēn bù fù jiàn, shì chén shuō zhī xíng yě, chén hé yōu hū? jī zǐ jiē yú, qī shēn ér wèi lì, bèi fā ér wèi kuáng, wú yì yú yīn chǔ.
使臣得进谋如伍子胥，加之以幽囚，终身不复见，是臣说之行也，臣何忧乎？箕子、接舆，漆身而为厉，被发而为狂，无益于殷、楚。
shǐ chén dé tóng háng yú jī zǐ jiē yú, qī shēn kě yǐ bǔ suǒ xián zhī zhǔ, shì chén zhī dà róng yě, chén yòu hé chǐ hū? chén zhī suǒ kǒng zhě, dú kǒng chén sǐ zhī hòu, tiān xià jiàn chén jìn zhōng ér shēn jué yě, shì yǐ dù kǒu guǒ zú, mò kěn jí qín ěr.
使臣得同行于箕子、接舆，漆身可以补所贤之主，是臣之大荣也，臣又何耻乎？臣之所恐者，独恐臣死之后，天下见臣尽忠而身蹶也，是以杜口裹足，莫肯即秦耳。
zú xià shàng wèi tài hòu zhī yán, xià huò jiān chén zhī tài, jū shēn gōng zhī zhōng, bù lí bǎo fù zhī shǒu, zhōng shēn àn huò, wú yǔ zhào jiān, dà zhě zōng miào miè fù, xiǎo zhě shēn yǐ gū wēi.
足下上畏太后之严，下惑奸臣之态，居深宫之中，不离保傅之手，终身闇惑，无与照奸，大者宗庙灭覆，小者身以孤危。
cǐ chén zhī suǒ kǒng ěr! ruò fú qióng rǔ zhī shì, sǐ wáng zhī huàn, chén fú gǎn wèi yě.
此臣之所恐耳！若夫穷辱之事，死亡之患，臣弗敢畏也。
chén sǐ ér qín zhì, xián yú shēng yě.
臣死而秦治，贤于生也。
" qín wáng jì yuē:" xiān shēng shì hé yán yě! fū qín guó pì yuǎn, guǎ rén yú bù xiào, xiān shēng nǎi xìng zhì cǐ, cǐ tiān yǐ guǎ rén hùn xiān shēng, ér cún xiān wáng zhī miào yě.
”秦王跽曰：“先生是何言也！夫秦国僻远，寡人愚不肖，先生乃幸至此，此天以寡人慁先生，而存先王之庙也。
guǎ rén dé shòu mìng yú xiān shēng, cǐ tiān suǒ yǐ xìng xiān wáng ér bù qì qí gū yě.
寡人得受命于先生，此天所以幸先王而不弃其孤也。
xiān shēng nài hé ér yán ruò cǐ! shì wú dà xiǎo, shàng jí tài hòu, xià zhì dà chén, yuàn xiān shēng xī yǐ jiào guǎ rén, wú yí guǎ rén yě.
先生奈何而言若此！事无大小，上及太后，下至大臣，愿先生悉以教寡人，无疑寡人也。
" fàn jū zài bài, qín wáng yì zài bài.
”范雎再拜，秦王亦再拜。