《洞仙歌·咏柳》 苏轼

dòng xiān gē yǒng liǔ
洞仙歌·咏柳

jiāng nán là jǐn, zǎo méi huā kāi hòu, fēn fù xīn chūn yǔ chuí liǔ.
江南腊尽，早梅花开后，分付新春与垂柳。
xì yāo zhī zì yǒu rù gé fēng liú, réng gèng shì gǔ tǐ qīng yīng yǎ xiù.
细腰肢自有入格风流，仍更是、骨体清英雅秀。
yǒng fēng fāng nà pàn, jǐn rì wú rén, shuí jiàn jīn sī nòng qíng zhòu?
永丰坊那畔，尽日无人，谁见金丝弄晴昼？
duàn cháng shì fēi xù shí, lǜ yè chéng yīn, wú gè shì yī chéng xiāo shòu.
断肠是飞絮时，绿叶成阴，无个事、一成消瘦。
yòu mò shì dōng fēng zhú jūn lái, biàn chuī sàn méi jiān yì diǎn chūn zhòu.
又莫是东风逐君来，便吹散眉间一点春皱。