-
121.《上巳日作时落第客京师》 明·冯惟敏
三月三日东风恶,满城桃李都摇落。
乍随飘扬入重云,还自低回委深壑。
长安道上东复西,曲江池边路转迷。
飞空不解作红雨,著土岂得为香泥。 -
122.《杂兴三首》 宋·鲜于侁
一气斡元造,为功未尝烦。
群生自委化,天地亦何言。
凫胫不可增,楮叶不可镌。
欲益固为损,劳心非自然。
不见平阳侯,醇酒聊终年。 -
123.《病中张大见过》 明·陈束
拙疾宁为理,幽闲幸避喧。
解巾看吏傲,罢牍听禽言。
雾委花余泫,风归叶暗翻。
园林迟日意,一与故交敦。 -
124.《十二月乐章》 未知·李德
正月东方日出香茸茸,长条短条花眼红。
柔云弱雨暗填空,茫茫蝴蝶破春风。
鸾帕抹烟山梦浓,萧飒愁思开暝容。
江头溘溘水声动,微和着柳黄金重。 -
125.《代美人春怨》 明·李蓘
行行下长浦,玉手把荷叶。
昔日妾似花,今朝花笑妾。
妾年十四盛铅华,不数城南大道家。
蜀锦吴绫耀朝日,兰闺一步犹嫌赊。 -
126.《病中无寐用陆放翁韵》 明·陆容
愁来失却睡瞢腾,坐此萧条昔未曾。
倾耳有声疑堕叶,委心无物似枯僧。
风回别院闻鸡唱,尘落空梁见鼠登。
数尽残更谁是伴,半窗寒雨一檠灯。 -
127.《秋柳诗八首》 明·米云卿
名擅章台第一家,忍将憔悴送年华。
容销已失如眉叶,才尽难回比雪花。
才见高楼堪系马,俄同寒树与栖鸦。
荣枯只是寻常事,忽漫逢时莫自夸。 -
128.《秋吟八章(录二)》 明·王嗣经
悲夕虫悲夕虫,夕虫恋残暑。
露下为谁啼,风前还自语。
寓篱兮旅井,依蒲兮蒙楚。
隙文石之雕墙,缭枳丛之土宇。 -
129.《春思曲》 明·魏学礼
别意落凄枝,闲怀写愁叶。
缄怨投素鳞,衔情卷故箧。
误嫁游侠郎,弃置薄命妾。
香缕罗衣襞不开,玉摇宝钗寒自叠。 -
130.《和晚菊》 宋·王安石
不得黄花九日吹,空看野叶翠葳蕤。
渊明酩酊知何处,子美萧条向此时。
委翳似甘终草莽,栽培空欲傍藩篱。
可怜蜂蝶飘零後,始有闲人把一枝。 -
131.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
132.《幽居》 宋·陆游
万家水竹古山阴,拣得幽居惬素心。
梁燕委巢知社近,井桐飘叶觉秋深。
琴缘废久尘常积,书为开稀蠹渐侵。
幸自杜门无一事,不须清夜感衣砧。 -
133.《赠楞严舒上人》 宋·宋祁
丈室锦城隈,庭閒地遍苔。
饭从香积取,花续少林开。
讲昼经残叶,禅宵烛委煤。
无嫌一时学,要是暮云才。 -
134.《新开北原》 宋·张耒
山深草木多,春夏废翦剔。
北原有高溪,经岁不蹑屐。
阴根走重险,飞蔓密如织。
交柯不容鸟,老枿顽若石。 -
135.《栽木芙蓉》 宋·王禹偁
忆在长洲县,手植芙蓉花。
春栽秋成树,枝叶青婆娑。
八月寒露下,朵朵开红葩。
轻团蜀江锦,碎剪赤城霞。 -
136.《寄王介卿》 宋·曾巩
忆昨走京尘,衡门始相识。
疏帘挂秋日,客庖留共食。
纷纷说古今,洞不置藩域。
有司甄栋干,度量弃樗栎。 -
137.《古诗》 宋·刘过
凉生见砚窗未糊,秋风射入如相呼。
床头吴钩作龙吼,便欲乘此捣穹庐。
丈夫诗胆如斗大,摩挲笑与歌楚些。
生平柔肠作铁坚,挑尽寒灯拥襟坐。 -
138.《和司徒侍中喜雪》 宋·强至
熙宁玉烛最调和,瑞雪先时破札瘥。
大纪有年仍岁后,尺盈平地此冬多。
戏珪旋翦飘疏叶,祭璧初沈委大河。
再燮阴阳人望久,一方顺气入涂歌。 -
139.《孔北海堂》 宋·李廌
卯金自中叶,已若子南周。
阿瞒制威福,九鼎若缀旒。
余子不复忌,多士例为仇。
崭然见芒角,已坐锢与钩。 -
140.《赠周然父》 宋·郑刚中
忆昨被严召,同时具行李。
海风九月寒。
孤翮相次起。
扁舟下双溪,鼓棹共秋水。