-
141.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
玉栏花药头号春工,雨湿胭脂脸晕红。
丝管纷纷来赏翫,可怜吹落五更风。 -
142.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
公灯不照私,渡水不湿脚。
连累老北堂,北错非常错。
功回位转,偏正中来。
凤宿龙巢金殿晓,香车应不碾宸苔。 -
143.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
半夜客船钟,渔火愁眠省。
不见老寒山,泪湿吴云冷。
幽鸟啼霜月影斜,野桥枫叶翻红锦。
击碎重关,枯山未泯。 -
144.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
雷轰荐福碑,天秘无文印。
字义既难明,心传谁得正。
东湖泻恨浪滔天,惊{確石换忄}瑞岩残梦醒。
猛拍阑干,叫天不应。
哭泣不成兮笑不成,野花泪湿千峰影。 -
145.《偈颂一百四十一首》 宋·释师范
三月春将老,万木献青杪。
微雨湿残红,泉声杂幽鸟。
堪非堪笑,寒山子,归不得,忘却来时道。 -
146.《金刚随机无尽颂·一相无相分第九》 宋·释印肃
不与诸尘入,雨洒何曾湿。
八风吹不动,卓然独存立。 -
147.《偈倾一百六十九首》 宋·释智朋
火就燥,水流湿,问十答百,问一答十。
达磨是甚老臊胡,临济未是白拈贼。
今日为汝一划划断,且道既是冬瓜,为什么夏裹吃。 -
148.《腊雪一首》 宋·苏籀
吞屋糁空嗥越犬,如椽悬乳战吴僧。
皛然一色纷无际,飘瞥群花散却凝。
人迹禽飞遭屏绝,竹端松顶重何胜。
将军逐虏弓刀湿,坐幄书生能不能。 -
149.《秋分一首》 宋·苏籀
礎湿岚昏近海多,剑霜清刮手亲磨。
轮囷马栈非难整,索漠牛衣且勿呵。
好住延陵皋泽去,强同溱洧济人过。
坐令幽谷还乔木,感论中原喻尉佗。 -
150.《昌国秩满次陈纠祖行韵一首》 宋·王阮
昔之督邮逐彭泽,今之督邮眷昌国。
不令自赋归去来,更以新诗祖行色。
开缄墨湿雨蒙蒙,细读字字含清风。
尘埃三载足昏塞,一听妙语还醒忪。
持归柴桑有茅舍,揭之其间作佳话。
非惟可诧陶渊明,亦愧当年督邮者。 -
151.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·凯歌六首》 唐·岑参
汉将承恩西破戎,捷书先奏未央宫。
天子预开麟阁待,只今谁数贰师功。
官军西出过楼兰,营幕傍临月窟寒。
蒲海晓霜凝马尾,葱山夜雪扑旌竿。 -
152.《横吹曲辞·雨雪曲》 唐·李端
天山一丈雪,杂雨夜霏霏。
湿马胡歌乱,经烽汉火微。
丁零苏武别,疏勒范羌归。
若著关头过,长榆叶定稀。 -
153.《横吹曲辞·雨雪曲》 唐·翁绶
边声四合殷河流,雨雪飞来遍陇头。
铁岭探人迷鸟道,阴山飞将湿貂裘。
斜飘旌旆过戎帐,半杂风沙入戍楼。
一自塞垣无李蔡,何人为解北门忧。 -
154.《相和歌辞·江南曲八首》 唐·刘希夷
暮宿南洲草,晨行北岸林。
日悬沧海阔,水隔洞庭深。
烟景无留意,风波有异浔。
岁游难极目,春戏易为心。 -
155.《相和歌辞·长门怨》 唐·裴交泰
自闭长门经几秋,罗衣湿尽泪还流。
一种蛾眉明月夜,南宫歌管北宫愁。 -
156.《相和歌辞·宫怨》 唐·李益
露湿晴花宫殿香,月明歌吹在昭阳。
似将海水添宫漏,共滴长门一夜长。 -
157.《相和歌辞·乌夜啼》 唐·王建
庭树乌,尔何不向别处栖?夜夜夜半当户啼。
家人把烛出洞户,惊栖失群飞落树。
一飞直欲飞上天,回回不离旧栖处。
未明重绕主人屋,欲下空中黑相触。
风飘雨湿亦不移,君家树头多好枝。 -
158.《相和歌辞·采莲曲三首》 唐·王昌龄
吴姬越艳楚王妃,争弄莲舟水湿衣。
来时浦口花迎入,采罢江头月送归。
荷叶罗裙一色裁,芙蓉向脸两边开。
乱入池中看不见,闻歌始觉有人来。 -
159.《琴曲歌辞·蔡氏五弄·秋思二首》 唐·王涯
网轩凉吹动轻衣,夜听更长玉漏稀。
月渡天河光转湿,鹊惊秋树叶频飞。
宫连太液见苍波,暑气微清秋意多。
一夜轻风蘋末起,露珠翻尽满池荷。 -
160.《竹枝词·瞿塘峡口水烟低》 唐·白居易
瞿塘峡口冷烟低,白帝城头月向西。
唱到竹枝声咽处,寒猿晴鸟一时啼。
竹枝苦怨怨何人,夜静山空歇又闻。
蛮儿巴女齐声唱,愁杀江楼病使君。