-
441.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
442.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
443.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
444.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
445.《鹪鹩赋》 魏晋·张华
鹪鹩,小鸟也,生于蒿莱之间,长于藩篱之下,翔集寻常之内,而生生之理足矣。
色浅体陋,不为人用,形微处卑,物莫之害,繁滋族类,乘居匹游,翩翩然有以自乐也。
彼鹫鹗惊鸿,孔雀翡翠,或淩赤霄之际,或托绝垠之外,翰举足以冲天,觜距足以自卫,然皆负矰婴缴,羽毛入贡。
何者?有用于人也。 -
446.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
447.《蚊对》 明·方孝孺
天台生困暑,夜卧絺帷中,童子持翣飏于前,适甚就睡。
久之,童子亦睡,投翣倚床,其音如雷。
生惊寤,以为风雨且至也。
抱膝而坐,俄而耳旁闻有飞鸣声,如歌如诉,如怨如慕,拂肱刺肉,扑股面。 -
448.《随园记》 清·袁枚
金陵自北门桥西行二里,得小仓山,山自清凉胚胎,分两岭而下,尽桥而止。
蜿蜒狭长,中有清池水田,俗号干河沿。
河未干时,清凉山为南唐避暑所,盛可想也。
凡称金陵之胜者,南曰雨花台,西南曰莫愁湖,北曰钟山,东曰冶城,东北曰孝陵,曰鸡鸣寺。 -
449.《名都篇》 魏晋·曹植
名都多妖女,京洛出少年。
宝剑值千金,被服丽且鲜。
斗鸡东郊道,走马长楸间。
驰骋未能半,双兔过我前。 -
450.《代东门行》 南北朝·鲍照
伤禽恶弦惊,倦客恶离声。
离声断客情,宾御皆涕零。 -
451.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
452.《休沐寄怀》 南北朝·沈约
虽云万重岭,所玩终一丘。
阶墀幸自足,安事远邀游?
临池清溽暑,开幌望高秋。
园禽与时变,兰根应节抽。 -
453.《玉楼春》 宋·欧阳修
艳冶风情天与措。
清瘦肌肤冰雪妒。
百年心事一宵同,愁听鸡声窗外度。
信阻青禽云雨暮。
海月空惊人两处。
强将离恨倚江楼,江水不能流恨去。 -
454.《端正好》 宋·杜安世
每逢春来长如病,玉容瘦、薄妆相称。
双欢未经成孤令。
奈厚约、全无定。
众禽啾唧声愁听。
相思事、多少春恨。
孤眠帐外银缸耿。
透一点、炉烟暝。 -
455.《渔家傲》 宋·杜安世
每到春来长如病。
玉容瘦与薄妆称。
不惯被人抛掷煞。
思当本。
奈向后期全无定。
早是厌厌愁欲凝。
花间众禽愁难听。
天赋多情翻成恨。
有谁问。
画屏一点炉烟暝。 -
456.《水调歌头·昵昵儿女语》 宋·苏轼
欧阳文忠公尝问余:“琴诗何者最善?答以退之听颖师琴诗最善。
公曰:此诗最奇丽,然非听琴,乃听琵琶也。
余深然之。
建安章质夫家善琵琶者,乞为歌词。 -
457.《两同心》 宋·黄庭坚
一笑千金。
越样情深。
曾共结、合欢罗带,终愿效、比翼纹禽。
许多时,灵利惺惺,蓦地昏沈。
自从官不容针。
直至而今。
你共人、女边著子,争知我、门里挑心。
记携手,小院回廊,月影花阴。 -
458.《玉胡蝶》 宋·晁端礼
淡淡春阳天气,夜来一霎,微雨初晴。
向暖犹寒,时候又是清明。
乱沾衣、桃花雨闹,微弄袖、杨柳风轻。
晓莺声。 -
459.《解语花》 宋·秦观
窗涵月影,瓦冷霜华,深院重门悄。
画楼雪杪。
谁家笛、弄彻梅花新调。
寒灯凝照。 -
460.《临江仙·信州作》 宋·晁补之
谪宦江城无屋买,残僧野寺相依。
松间药臼竹间衣。
水穷行到处,云起坐看时。
一个幽禽缘底事,苦来醉耳边啼?月斜西院愈声悲。
青山无限好?犹道不如归。