-
421.《赠李溟秀才》 唐·栖白
南居古庙深,高树宿山禽。
明月上清汉,骚人动楚吟。
数篇正始韵,一片补亡心。
孤悄欺何谢,云波不可寻。 -
422.《百舌鸟二首》 唐·无则
千愁万恨过花时,似向春风怨别离。
若使众禽俱解语,一生怀抱有谁知。
长截邻鸡叫五更,数般名字百般声。
饶伊摇舌先知晓,也待青天明即鸣。 -
423.《黄莺》 唐·贯休
一种为春禽,花中开羽翼。
如何此鸟身,便是黄金色。
黄金色,若逢竹实终不食。 -
424.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
425.《溪斋二首》 唐·齐己
岂敢言招隐,归休喜自安。
一溪云卧稳,四海路行难。
瑞兽藏头角,幽禽惜羽翰。
子猷何处在,老尽碧琅玕. -
426.《寄赠集滩二公》 唐·齐己
闻有难名境,因君住更名。
轩窗中夜色,风月绕滩声。
客好过无厌,禽幽画不成。
终期一寻去,聊且寄吟情。 -
427.《早梅》 唐·齐己
万木冻欲折,孤根暖独回。
前村深雪里,昨夜一枝开。
风递幽香出,禽窥素艳来。
明年如应律,先发望春台。 -
428.《暮游岳麓寺》 唐·齐己
寺楼高出碧崖棱,城里谁知在上层。
初雪洒来乔木暝,远禽飞过大江澄。
闲消不睡怜长夜,静照无言谢一灯。
回首何边是空地,四村桑麦遍丘陵。 -
429.《道林寓居》 唐·齐己
秋泉一片树千株,暮汲寒烧外有馀。
青嶂这边来已熟,红尘那畔去应疏。
风骚未肯忘雕琢,潇洒无妨更剃除。
即问沃州开士僻,爱禽怜骏意何如。 -
430.《短歌寄鼓山长老》 唐·齐己
雪峰雪峰高且雄,峨峨堆积青冥中。
六月赤日烧不熔,飞禽瞥见人难通。
常闻中有白象王,五百象子皆威光。 -
431.《听轩辕先生琴》 唐·虚中
诀妙与功精,通宵膝上横。
一堂风冷淡,千古意分明。
坐客神魂凝,巢禽耳目倾。
酷哉商纣世,曾不遇先生。 -
432.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
433.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
434.《谒金门·秋已暮》 五代·牛希济
秋已暮,重叠关山岐路。
嘶马摇鞭何处去?晓禽霜满树。
梦断禁城钟鼓,泪滴枕檀无数。
一点凝红和薄雾,翠蛾愁不语! -
435.《菩萨蛮》 唐·孙光宪
月华如水笼香砌,金镮碎撼门初闭。
寒影堕高檐,钩垂一面帘¤
碧烟轻袅袅,红战灯花笑。 -
436.《虞美人》 唐·孙光宪
红窗寂寂无人语,暗淡梨花雨。
绣罗纹地粉新描,博山香炷旋抽条,睡魂销¤
天涯一去无消息,终日长相忆。 -
437.《汉宫春》 唐·吕岩
横笛声沉,倚危楼红日,江转天斜。
黄尘边火澒洞,何处吾家。
胎禽怨夜,来乘风、玄露丹霞。 -
438.《五子歌》 先秦·佚名
皇祖有训。
民可近。
不可下。
民惟邦本。 -
439.《成相杂辞》 先秦·佚名
请成相。
世之殃。
愚暗愚暗堕贤良。
人主无贤。 -
440.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。