-
241.《江汉亭百韵》 宋·郑清之
山川自高深,开避由邃古。
长江泻岷峨,横亘截区宇。
东流为沔津,疏凿仗神禹。
襟带成奥区,都会称鄂渚。 -
242.《偈颂三十首》 宋·释印肃
众生本是佛,悟了一体同。
若人不达本,逐末走西东。
君子当务本,本立佛性同。
通一万事毕,终不被尘笼。 -
243.《送人还荆州》 唐·皇甫曾
草色随骢马,悠悠同出秦。
水传云梦晓,山接洞庭春。
帆影连三峡,猿声近四邻。
青门一分手,难见杜陵人。 -
244.《上刘侍中》 唐·杨巨源
命代生申甫,承家翊禹汤。
庙谟膺间气,师律动清霜。
钟鼎勋庸大,山河诫誓长。
英姿凌虎视,逸步压龙骧。 -
245.《观山灯献徐尚书》 唐·温庭皓
一峰当胜地,万点照严城。
势异昆冈发,光疑玄圃生。
焚书翻见字,举燧不招兵。
况遇新春夜,何劳秉烛行。 -
246.《观山灯献徐尚书》 唐·温庭皓
一峰当胜地,万点照严城。
势异昆冈发,光疑玄圃生。
焚书翻见字,举燧不招兵。
况遇新春夜,何劳秉烛行。 -
247.《观山灯献徐尚书》 唐·温庭皓
一峰当胜地,万点照严城。
势异昆冈发,光疑玄圃生。
焚书翻见字,举燧不招兵。
况遇新春夜,何劳秉烛行。 -
248.《叶落》 唐·吴融
红影飘来翠影微,一辞林表不知归。
伴愁无色烟犹在,替恨成啼露未晞。
若逐水流应万里,莫因风起便孤飞。
楚郊千树秋声急,日暮纷纷惹客衣。 -
249.《和友人题僧院蔷薇花三首》 唐·崔橹
何人移得在禅家,瑟瑟枝条簇簇霞。
争那寂寥埋草暗,不胜惆怅舞风斜。
无缘影对金尊酒,可惜香和石鼎茶。 -
250.《菩萨蛮》 唐·温庭筠
小山重叠金明灭,鬓云欲度香腮雪。
懒起画蛾眉,弄妆梳洗迟¤
照花前后镜,花面交相映。 -
251.《菩萨蛮》 唐·牛峤
舞裙香暖金泥凤,画梁语燕惊残梦。
门外柳花飞,
玉郎犹未归¤
愁匀红粉泪,眉剪春山翠。 -
252.《玉楼春》 唐·魏承班
寂寂画堂梁上燕,高卷翠帘横数扇。
一庭春色恼人来,满地落花红几片¤
愁倚锦屏低雪面,泪滴绣罗金缕线。 -
253.《桃花行》 清·曹雪芹
桃花帘外东风软,桃花帘内晨妆懒:
帘外桃花帘内人,人与桃花隔不远;
东风有意揭帘栊,花欲窥人帘不卷。
桃花帘外开仍旧,帘中人比桃花瘦; -
254.《中秋歌》 宋·孙复
明月一岁中,影圆十二回。
如何今夕里,争赏罗樽垒。
既爱盈盈色,更上高高台。
人心莫如此,试为君言哉。 -
255.《梅花引·耨银云》 宋·余观复
耨银云,锄璧月,栽得寒花寄愁绝。
阳和一点来天要,春满江南谁漏泄。 -
256.《望湖亭迟唐子》 明·陈束
策策下危磴,风前立小亭。
独游坐超越,属思临深冥。
野色向人尽,一湖含晖明。
云开知日处,其上峰遥轻。
目送鸟渐远,嘹然遗我声。
相感适无谓,于焉观物情。
坐念所期子,影影尘中行。 -
257.《闻雁篇》 明·李士允
秋思人间正纷纷,秋声天外忽惊闻。
情类断猿悲落月,响如离鹤怨愁云。
怜渠南北无宁翼,天隅海曲传消息。
别去终期得再逢,归来颇似曾相识。 -
258.《次华使张承宪公游汉江》 明·申光汉
天上河源落五台,楼前澄影隔尘埃。
杨花春尽帆归远,楮岛烟消雁影来。
物色不随游子去,芳樽今为使君开。
三韩胜地皆方丈,更借仙风倾一杯。 -
259.《浈阳峡》 明·吴拭
清晨醉别曲江守,直下浈阳望峡口。
须臾舟子亦动容,两岸高插数百峰。
日气在峡吐不得,苍岚紫霭霏濛濛。
下视潭影无天色,但见石根没深黑。 -
260.《游惠山(并叙)》 宋·苏轼
余昔为钱塘倅,往来无锡未尝不至惠山。
即去五年,复为湖州,与高邮秦太虚、杭僧参寥同至,览唐处士王武陵、窦群、朱宿所赋诗,爱其语清简,萧然有出尘之姿,追用其韵,各赋三首。
梦里五年过,觉来双鬓苍。
还将尘土足,一步漪澜堂。