-
161.《登松江驿楼北望故园》 唐·刘长卿
泪尽江楼北望归,田园已陷百重围。
平芜万里无人去,落日千山空鸟飞。
孤舟漾漾寒潮小,极浦苍苍远树微。
白鸥渔父徒相待,未扫欃枪懒息机。 -
162.《江楼送太康郭主簿赴岭南》 唐·刘长卿
对酒怜君安可论,当官爱士如平原。
料钱用尽却为谤,食客空多谁报恩。
万里孤舟向南越,苍梧云中暮帆灭。 -
163.《铜雀台》 唐·刘长卿
娇爱更何日,高台空数层。
含啼映双袖,不忍看西陵。
漳河东流无复来,百花辇路为苍苔。
青楼月夜长寂寞, -
164.《山鸲鹆歌(一作韦应物诗)》 唐·刘长卿
山鸲鹆,长在此山吟古木。
嘲哳相呼响空谷,哀鸣万变如成曲。
江南逐臣悲放逐,倚树听之心断续。 -
165.《咏史十一首》 唐·李华
昂藏獬豸兽,出自太平年。
乱代乃潜伏,纵人为祸愆。
尝闻断马剑,每壮朱云贤。
身死名不灭,寒风吹墓田。 -
166.《寄赵七侍御》 唐·李华
摇桨曙江流,江清山复重。
心惬赏未足,川迥失前峰。
凌滩出极浦,旷若天池通。
君阳青嵯峨,开拆混元中。 -
167.《行路难》 唐·孟云卿
君不见高山万仞连苍旻,天长地久成埃尘。
君不见长松百尺多劲节,狂风暴雨终摧折。
古今何世无圣贤,吾爱伯阳真乃天。
金堂玉阙朝群仙, -
168.《送袁十岭南寻弟》 唐·孟浩然
早闻牛渚咏,今见鶺鴒心。
羽翼嗟零落,悲鸣别故林。
苍梧白云远,烟水洞庭深。
万里独飞去,南风迟尔音。 -
169.《行出东山望汉川(一题作行至汉川作)》 唐·孟浩然
异县非吾土,连山尽绿篁。
平田出郭少,盘坂入云长。
万壑归於汉,千峰划彼苍。
猿声乱楚峡,人语带巴乡。 -
170.《送袁十岭南寻弟》 唐·孟浩然
早闻牛渚咏,今见鶺鴒心。
羽翼嗟零落,悲鸣别故林。
苍梧白云远,烟水洞庭深。
万里独飞去,南风迟尔音。 -
171.《行出东山望汉川(一题作行至汉川作)》 唐·孟浩然
异县非吾土,连山尽绿篁。
平田出郭少,盘坂入云长。
万壑归於汉,千峰划彼苍。
猿声乱楚峡,人语带巴乡。 -
172.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
173.《远别离》 唐·李白
远别离,古有皇英之二女,乃在洞庭之南,潇湘之浦。
海水直下万里深,谁人不言此离苦?
日惨惨兮云冥冥,猩猩啼烟兮鬼啸雨。
我纵言之将何补? -
174.《行路难三首》 唐·李白
金樽清酒斗十千,玉盘珍羞直万钱。
停杯投箸不能食,拔剑四顾心茫然。
欲渡黄河冰塞川,将登太行雪满山。
闲来垂钓碧溪上,忽复乘舟梦日边。 -
175.《关山月》 唐·李白
明月出天山,苍茫云海间。
长风几万里,吹度玉门关。
汉下白登道,胡窥青海湾。
由来征战地,不见有人还。
戍客望边邑,思归多苦颜。
(望边邑 一作:望边色)
高楼当此夜,叹息未应闲。 -
176.《门有车马客行》 唐·李白
门有车马宾,金鞍曜朱轮。
谓从丹霄落,乃是故乡亲。
呼儿扫中堂,坐客论悲辛。
对酒两不饮,停觞泪盈巾。 -
177.《东海有勇妇》 唐·李白
梁山感杞妻,恸哭为之倾。
金石忽暂开,都由激深情。
东海有勇妇,何惭苏子卿。
学剑越处子,超然若流星。 -
178.《短歌行》 唐·李白
白日何短短,百年苦易满。
苍穹浩茫茫,万劫太极长。
麻姑垂两鬓,一半已成霜。
天公见玉女,大笑亿千场。
吾欲揽六龙,回车挂扶桑。
北斗酌美酒,劝龙各一觞。
富贵非所愿,与人驻颜光。 -
179.《酬殷明佐见赠五云裘歌》 唐·李白
我吟谢脁诗上语,朔风飒飒吹飞雨。
谢脁已没青山空,后来继之有殷公。
粉图珍裘五云色,晔如晴天散彩虹。
文章彪炳光陆离,应是素娥玉女之所为。 -
180.《赠韦秘书子春二首》 唐·李白
谷口郑子真,躬耕在岩石。
高名动京师,天下皆籍籍。
斯人竟不起,云卧从所适。
苟无济代心,独善亦何益。