-
1.《三生石》 唐·修睦
圣迹谁会得,每到亦徘徊。
一尚不可得,三从何处来。
清宵寒露滴,白昼野云隈。
应是表灵异,凡情安可猜。 -
2.《初冬快晴陪宣卿叔夏游石头庵过三生藏穷深极》 宋·胡寅
衣薪难以大留形,破石空山浪予名。
倘信此心无起灭,一身那得有三生。 -
3.《初冬快晴陪宣卿叔夏游石头庵过三生藏穷深极》 宋·胡寅
石滑梯山祗自疲,谁云此法妙难思。
便教元亮荒三径,也胜杨朱泣两岐。 -
4.《初冬快晴陪宣卿叔夏游石头庵过三生藏穷深极》 宋·胡寅
宝楼香殿隘空山,都谢茨亭竹石间。
静有客棋真掩映,悄无僧话更清閒。 -
5.《初冬快晴陪宣卿叔夏游石头庵过三生藏穷深极》 宋·胡寅
仰止春风泼黛山,亦应秋色两难攀。
祗嫌痼疾烟霞上,且爱陶鎔水石间。 -
6.《初冬快晴陪宣卿叔夏游石头庵过三生藏穷深极》 宋·胡寅
鞭笞鸾凤地行仙,变化鹍鹏背负天。
他日寓言真二九,只今功行已三千。 -
7.《初冬快晴陪宣卿叔夏游石头庵过三生藏穷深极》 宋·胡寅
大明遗甃已荆生,列宿名桥但板横。
宅险跨色能几日,空教狐兔饱经行。 -
8.《初冬快晴陪宣卿叔夏游石头庵过三生藏穷深极》 宋·胡寅
西岭回看天柱峰,却行山背蹴苍龙。
雄奇未有诗章写,深秀惟将顾盼供。 -
9.《初冬快晴陪宣卿叔夏游石头庵过三生藏穷深极》 宋·胡寅
山北山南久问津,瘦藤芒屩最相亲。
况逢日下云间客,那用驴前马后人。 -
10.《初冬快晴陪宣卿叔夏游石头庵过三生藏穷深极》 宋·胡寅
祝融朝日丽东天,袅袅西风紫雁前。
千玉散青攒叠巘,万云流白涨晴川。