-
101.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫切虑时。
千世万世所遭遇,圣人贤人曾施为。
当初何故尽有说,在后可能都没辞。
事既不同时又异,尧夫非是爱吟诗。 -
102.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫强少时。
筇杖藜杖到手拄,南园北园随意之。
酒醺不怕暖生面,花好尽教香惹衣。
六十四年无事客,尧夫非是爱吟诗。 -
103.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫自顾时,若有意时非语话,都无情处是肝脾。
方将忧已到未到,何暇责人知不知。 -
104.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫鉴诫时。
意浅不知多则惑,心灵须识动之微。
行凶既有人诛戮,心善岂无天保持。
读易不惟明祸福,尧夫非是爱吟诗。 -
105.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫赞易时。
八卦小成皆有主,三才人备畧无遗。
阴阳消长既未已,动静吉凶那不知。
为见至神功效远,尧夫非是爱吟诗。 -
106.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫赞易时。
大道备人皆有谓,上天生物固无私。
虽知同道道亦得,未若先天天弗违。
过此圣人犹不语,尧夫非是爱吟诗。 -
107.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫十月时。
寒日无光天色远,阴云不动柳丝垂。
园林叶尽鸟未散,道路风多人更稀。
满目时光口难道,尧夫非是爱吟诗。 -
108.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫可爱时。
已首意时仍著意,未加辞处与加辞。
物皆有理我何者,天且不言人代之。
代了天工无限说,尧夫非是爱吟诗。 -
109.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫不著棋。
大智大谋难忘设,小机小数肯轻为。
泥沙用处宁无惜,蝼蚁驱时忍更窥。
天下也宜留一路,尧夫非是爱吟诗。 -
110.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫欢喜时。
欢喜焉能便休得,语言须且略形之。
胸中所有事既说,天下固无人数殊。
更不防闲寻罅漏,尧夫非是爱吟诗。 -
111.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫先见时。
直有胸中贫亦乐,屈於人下贵奚为。
谁何药可医无病,多少金能买不疑。
迟老更逢春不老,尧夫非是爱吟诗。 -
112.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫不忍时。
戾气中人为疾病,和气养物号清微。
世情非利莫能动,士节待穷然后知。
尚口乃穷非我事,尧夫非是爱吟诗。 -
113.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫爱月时。
松上见时偏淡洁,怀中照处特光辉。
何如亭午更休转,不奈才圆又却亏。
青女素娥应有恨,尧夫非是爱吟诗。 -
114.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫中夜时。
拥被不眠还展转,披衣地坐忽寻思。
死生有命尚能处,道德由人却不知。
须是安之以无事,尧夫非是爱吟诗。 -
115.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫访友时。
青眼主人偶不在,白头老叟还空归。
几家大第横斜照,一片残春啼子规。
独往独来还独坐,尧夫非是爱吟诗。 -
116.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫挥尘时。
每见宾朋须欵曲,更和言语不思惟。
方将与物同休戚,何暇共人争是非。
天地与人同一体,尧夫非是爱吟诗。 -
117.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫恣纵时。
在世上官虽不做,出人间事地能知。
待天春暖秋凉日,是我东游西泛时。
多少宽平好田地,尧夫非是爱吟诗。 -
118.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫睡觉时。
梦后旧欢初仿佛,酒醒前事略依稀。
任经生死心无异,虽隔江湖路不迷。
因向此中观至理,尧夫非是爱吟诗。 -
119.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫自省时。
义若不为无勇也,幸如有过必知之。
面前地恶犹能扫,心上田荒何所欺。
从谏如流是难事,尧夫非是爱吟诗。 -
120.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫尽性时。
若圣与仁虽不敢,乐天和命又何疑。
恢恢志意方闲暇,绰绰情怀正坦夷。
心逸日休难状处,尧夫非是爱吟诗。