-
121.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫用畜时。
史籍始终明治乱,经书表里见安危。
庖羲可作三才主,孔子当为万世师。
不止前言与往行,尧夫非是爱吟诗。 -
122.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗看春秋后语时。
七国纵横如破的,九州吞吐若枰棋。
君臣自作逋逃主,将相无非市井儿。
篆入草书犹不误,尧夫非是爱吟诗。 -
123.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫晚步时。
信意遂过高祖宅,因行更上魏王堤。
设如终久全无托,何似当初都不知。
料得鬼神知此意,尧夫非是爱吟诗。 -
124.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫处否时。
信道而行安有悔,乐天之外更何疑。
受疑始见周公旦,经阨方明孔仲尼。
大圣大神犹不免,尧夫非是爱吟诗。 -
125.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫乐事时。
天道亏盈如橐籥,圣人言语似著龟。
光阴去后绳难系,筋力衰时药不医。
莫把闲愁伴残照,尧夫非是爱吟诗。 -
126.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫掩卷时。
时过犹能用归妹,物伤长惧入明夷。
夏商盛日何由见,唐汉衰年争忍思。
畎亩不忘天下处,尧夫非是爱吟诗。 -
127.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫默识时。
日月既来还却在,园林才盛又成衰。
登山高下虽然见,临水浅深那不知。
世上高深事无限,尧夫非是爱吟诗。 -
128.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫自试时。
事体待谙然后信,人情非久莫能知。
同沾雨露蒿莱质,独出雪霜松柏姿。
见惯不如身历过,尧夫非是爱吟诗。 -
129.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫可叹时。
只被人间多用诈,遂令天下尽生疑。
樽前揖让三杯酒,坐上交争一局棋。
小大不同而已矣,尧夫非是爱吟诗。 -
130.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫凭式时。
乱法奈何非独古,措刑安得见於兹。
当时既有少正卯,今日宁无孔仲尼。
时世不同人一也,尧夫非是爱吟诗。 -
131.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫何所为。
睡思动时亲瓮牖,幽情发处旁盆池。
寻芳更用小车去,得句仍将大笔麾。
余事不妨闲润色,尧夫非是爱吟诗。 -
132.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫自诧时。
事少事多都在已,人忧人喜更由谁。
壶中日月明长在,洞里乾坤春不归。
谁道光阴如过隙,尧夫非是爱吟诗。 -
133.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫疏散时。
早是小诗无检束,那堪大字更狂迷。
既贪李杜精神好,又爱欧王格韵奇。
余事不妨闲戏弄,尧夫非是爱吟诗。 -
134.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫不强时。
事到强为须涉迹,人能知止是先机。
面前自有好田地,天下岂无平路坡。
省力事多人不做,尧夫非是爱吟诗。 -
135.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫得意时。
这意著何言语道,此情惟用喜欢追。
仙家气象闲中见,真宰功夫静处知。
不必深山更深处,尧夫非是爱吟诗。 -
136.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫有愧时。
空受半来天下拜,却无些子自家为。
心能尽处我自慰,力不周时人亦知。
只恨一般言未得,尧夫非是爱吟诗。 -
137.《孙使君见招以不苕荤得醉因过南禅老饭小休庵》 宋·毛滂
城南病客食不足,日与天随争把菊。
饥肠昨作细泉响,岂识韭齏并豆粥。
五州自有定远侯,虎头燕颔飞食肉。
门前麴封何足道,酒出兵厨泻春瀑。 -
138.《县境不雨祷响潭得之明日一龟出潭水上取以归》 宋·毛滂
崖云送雨一村凉,千顷扶疏绿颍香。
白马夜将河伯命,缁车先趣大夫装。
老来未觉巢莲近,远去惟知曳尾忙。
趁我还山先辟谷,林间日月伴君长。 -
139.《筠州二咏 牛尾狸》 宋·苏辙
首如狸,尾如牛,攀条捷险如猱猴。
橘柚为浆栗为餱,筋肉不足惟膏油。
深居简出善自谋,寻踪发窟并执囚,蓄租分散身为羞。
松薪瓦甑烝浮浮,压入糟盎肥欲流,熊肪羊酪真比俦。
引箸将举讯何尤,无功窃食人所仇。 -
140.《筠州二咏其一牛尾狸》 宋·苏辙
首如狸,尾如牛,攀条捷险如猱猴。
橘柚为浆栗为餱,筋肉不足惟膏油。