-
1.《用明发不寐有怀二人为韵寄李秉彝德叟》 宋·黄庭坚
竹贯四时清,月通云气明。
外弟有佳质,妙年推老成。
後凋对霜雪,不昧处阴晴。
盛德当如此,古人畏後生。 -
2.《雪赋》 南北朝·谢惠连
岁将暮,时既昏。
寒风积,愁云繁。
梁王不悦,游于兔园。
乃置旨酒,命宾友。 -
3.《蓦山溪(绍兴乙卯,大雪行鄱阳道中)》 宋·向子諲
瑶田银海。
浩色难为对。
琪树照人间,晓然是、华严境界。
万年松径,一带旧峰峦,深掩覆,密遮藏,三昧光无碍。 -
4.《颂古四十八首》 宋·释慧开
不落不昧,两采一赛。
不昧不落,千错万错。 -
5.《颂古三十一首》 宋·释如本
百丈野狐,两耳卓朔。
脱兮不昧,堕兮不落。
不昧不落,何是何错。
若於当处不留情,万里晴空步寥廓。 -
6.《举野狐话颂》 未知·释印
不落不昧,诬人之罪。
不昧不落,无绳自缚。
可怜柳絮随春风,有时自西还自东。 -
7.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
不落与不昧,半明兼半晦。
不昧与不落,两头空索索。
五百生前个野狐,而今冷地谩追呼。
座中既有江南客,休向樽前唱鹧鸪。 -
8.《与独孤穆冥会诗》 唐·临淄县主
江都昔丧乱,阙下多构兵。
豺虎恣吞噬,干戈日纵横。
逆徒自外至,半夜开重城。
膏血浸宫殿,刀枪倚檐楹。 -
9.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
10.《天柱雉儿行》 宋·利书记
当年江上扬风舲,淮山望极排空青。
今登天柱赏潜皖,元是吾家翡翠屏。
禅业一室因栖寄,选胜寻幽产真伪。
虚廊揩藓读残碑,三百年前刊异事。