-
1.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
2.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·孙光宪
闾门风暖落花干,飞遍江南雪不寒。
独有晚来临水驿,闲人多凭赤阑干。
有池有榭即濛濛,浸润翻成长养功。
恰似有人长点检,著行排立向春风。 -
3.《和答诗十首·和分水岭》 唐·白居易
高岭峻棱棱,细泉流亹亹。
势分合不得,东西随所委。
悠悠草蔓底,溅溅石罅里。
分流来几年,昼夜两如此。 -
4.《杨柳枝词四首》 唐·孙光宪
阊门风暖落花干,飞遍江城雪不寒。
独有晚来临水驿,闲人多凭赤栏干。
有池有榭即濛濛,浸润翻成长养功。
恰似有人长点检,著行排立向春风。 -
5.《石鼎联句》 唐·韩愈
巧匠斫山骨,刳中事煎烹。
——刘师服
直柄未当权,塞口且吞声。
——侯喜 -
6.《去妇辞》 宋·赵汝鐩
入得良人门,自誓终此身。
扫室拥箕箒,进盥躬盘巾。
采桑趋陇首,荐苹洁涧滨。
十年尽妇道,惟恐堂前嗔。 -
7.《望思台作》 唐·吕温
浸润成宫蛊,苍黄弄父兵。
人情疑始变,天性感还生。
宇县犹能洽,闺门讵不平。
空令千载后,凄怆望思名。 -
8.《青出蓝》 唐·王季文
芳蓝滋匹帛,人力半天经。
浸润加新气,光辉胜本青。
还同冰出水,不共草为萤。
翻覆依襟上,偏知造化灵。 -
9.《春秋战国门·屈原》 唐·周昙
满朝皆醉不容醒,众浊如何拟独清。
江上流人真浪死,谁知浸润误深诚。 -
10.《青出蓝》 唐·王季友1
芳蓝滋匹帛,人力半天经。
浸润加新气,光辉胜本清。
还同冰出水,不共草为萤。
翻覆衣襟上,偏知造化灵。 -
11.《青出蓝》 唐·王季友1
芳蓝滋匹帛,人力半天经。
浸润加新气,光辉胜本清。
还同冰出水,不共草为萤。
翻覆衣襟上,偏知造化灵。 -
12.《过扬子江》 宋·王令
长江来何从,远自西极詹。
中破蜀山流,始与巴水兼。
川原日混合,泪射势益严。
奔浑万里流,不自顷刻淹。 -
13.《菖蒲》 宋·裘万顷
康庐入吾怀,十载驰梦魂。
踵门者何人,遗予以芳荪。
欢然得其趣,如对五老言。
幽资出严谷,常带冰雪痕。 -
14.《题史元量芳润堂》 宋·郭印
圣经杲杲日翔空,元与后学开愚蒙。
著述成书不得已,令人诵习知吾宗。
辞文旨远非外至,一一流出自胸中。
如木有根水有源,敷荣浸渍乃无穷。 -
15.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
16.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
17.《宫词(梨园子弟以下四十一首一作王珪诗)》 唐·花蕊夫人
五云楼阁凤城间,花木长新日月闲。
三十六宫连内苑,太平天子住昆山。
会真广殿约宫墙,楼阁相扶倚太阳。
净甃玉阶横水岸,御炉香气扑龙床。 -
18.《巩县初见黄河》 宋·欧阳修
河决三门合四水,径流万里东输海。
巩洛之山夹而峙,河来啮山作沙嘴。
山形迤逦若奔避,河益汹汹怒而詈。
舟师弭楫不以帆,顷刻奔过不及视。 -
19.《赋园中所有十首》 宋·苏辙
萱草朝始开,呀然黄鹄觜。
仰吸日出光,口中烂如绮。
纤纤吐须鬣,冉冉随风哆。
朝阳未上轩,粲粲幽闲女。 -
20.《喜雨》 宋·欧阳修
大雨虽霶霈,临辙分晴阴。
小雨散浸淫,为润广且深。
浸淫苟不止,利泽何穷已。
无言雨大小,小雨农尤喜。