-
81.《闻行在今岁元夕放灯颇盛》 宋·葛立方
寂寞元宵十六霜,月中披蓑带干将。
兜鍪第见烽火举,觚棱不辨华灯张。
新来冰天被声教,铁骑无复驰沙场。
缯山再见旧灯影,金枝密焰看流芳。 -
82.《红梅》 宋·吴则礼
楚州红梅如许红,作魔犹有几信风。
天公笑人但饱饭,不辨青春看花眼。
呼儿径买北湖酒,浇吾澜翻说诗口。
莫教一片飞黄昏,唤取百舌来细论。 -
83.《春怀十首》 宋·汪莘
神游何边方,梦到迷处所。
论世非秦汉,辨地岂吴楚。
碧桃翳阳林,翠霞荫清渚。
鹍鸡鸣化间,鸾鹤将俦侣。 -
84.《赠祁门不老山高法师》 宋·汪莘
鳌山万仞峙璇霄,上有高真道寂寥。
拔足壮能轩物表,洗心清不浑尘嚣。
洞天别有风光异,人世那知宇宙遥。
云覆醮坛闲悄悄,烟凝仙室静萧萧。 -
85.《张长史春草三帖赞》 宋·岳珂
夔作八音,茎韺咸云。
娄辨五色,朱紫玄纁。
伟绝艺之天成,随所施而冠群。
既运斤而荐巧,亦端委而长身。 -
86.《春雪》 宋·邓深
勾芒新政让玄冥,一雪填门讶许平。
不夜乾坤月留照,无尘世界玉装成。
如何辨认梅花发,只得夸张柳絮轻。
数征檐前休扫去,且留窗下快书生。 -
87.《晖禅人丐盐求颂》 宋·释正觉
庐山淡薄已多时,谁与丛林洗败姿。
为爱海冰资菜味,不嫌春雨破华枝。
仙陀婆事行行辨,舜若多身处处宜。
快意截流船到岸,江头风顺看樯旗。 -
88.《颂古一○一首》 宋·释子淳
水澄月满道人愁,妙尽无依类莫收。
劫外正偏兼带路,不萌枝上辨春秋。 -
89.《太史公自序》 两汉·司马迁
太史公曰:“先人有言:‘自周公卒五百岁而有孔子。
孔子卒后至于今五百岁,有能绍明世、正《易传》,继《春秋》、本《诗》、《书》、《礼》、《乐》之际?’”意在斯乎!意在斯乎!小子何敢让焉!上大夫壶遂曰:“昔孔子何为而作《春秋》哉”?太史公曰:“余闻董生曰:‘周道衰废,孔子为鲁司寇,诸侯害子,大夫雍之。
孔子知言之不用,道之不行也,是非二百四十二年之中,以为天下仪表,贬天子,退诸侯,讨大夫,以达王事而已矣。
’子曰:‘我欲载之空言,不如见之于行事之深切著明也。 -
90.《尊经阁记》 明·王守仁
经,常道也。
其在于天,谓之命;其赋于人,谓之性。
其主于身,谓之心。
心也,性也,命也,一也。 -
91.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
92.《刺世疾邪赋》 两汉·赵壹
伊五帝之不同礼,三王亦又不同乐。
数极自然变化,非是故相反。
德政不能救世溷乱,赏罚岂足惩时清浊?春秋时祸败之始,战国逾增其荼毒。
秦汉无以相踰越,乃更加其怨酷。 -
93.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
94.《閒居多暇追叙旧游成一百十韵》 宋·释文珦
予生驽且钝,良御谩加鞭。
蹇步常居后,长途靡克前。
於焉辞里塾,竟尔向林泉。
鲁诰方擩哜,真乘又赜研。 -
95.《同刘二十八院长述旧言怀感时书事奉寄澧州…赠二君子》 唐·柳宗元
弱岁游玄圃,先容幸弃瑕。
名劳长者记,文许后生夸。
鷃翼尝披隼,蓬心类倚麻。
继酬天禄署,俱尉甸侯家。 -
96.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
97.《黄恺刘黻赵蕃王元野会讲佑国僧舍》 宋·区仕衡
城角晓方罢,斋钟时一鸣。
良候属春莺,求友来嘤嘤。
吾侪二三子,簪盍怀同声。
相期辨初志,视履规安行。
道岂讲解得,学以磨琢精。
释氏辨一心,且不蕲修名。
齐盟共商求,勉旃在明诚。 -
98.《南海陶令送水沉,报以双井茶二首》 宋·杨万里
岭外书来谢故人,梅花不寄寄炉熏。
辨香急试慱山火,两袖急生南海云。
苒惹须眉清入骨,萦盈窗儿巧成文。
琼琚作报那能辨,双井春风辍一斤。 -
99.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
100.《臧僖伯谏观鱼》 先秦·左丘明
春,公将如棠观鱼者。
臧僖伯谏曰:“凡物不足以讲大事,其材不足以备器用,则君不举焉。
君将纳民于轨物者也。
故讲事以度轨量,谓之‘轨’;取材以章物采,谓之‘物’。