-
61.《昆岳有佳人四章寿黄循斋》 宋·阳枋
昆岳有佳人,挺挺云中鹤。
帝乡回骛心,人寰寓其吒。
仰云引圆吭,九皋穷碧落。
瀛湘沧海身,稻梁寄情薄。
昨梦世未醒,清泪不容莫。
鸣阴子必和,天理亦昭灼。 -
62.《唐律十首》 宋·方岳
谷口岂其卿,胡然朝市争。
远山长晚色,幽鸟乍春声。
老觉人情薄,閒於世累轻。
早红香可饭,何必又鱼羹。 -
63.《次韵采菌》 宋·方岳
秋崖不惯大官肉,雪屋为出斋房芝。
山灵颇怜世味薄,风格略与诗情宜。
菘膰何但退三舍,蕨拳恨不同一时。
自寻堕樵了幽寂,岂料枯卉能神奇。
群仙餐霞吸沆瀣,豪贵蒸乳盛琉璃。
砖炉石鼎煮飞瀑,此妙勿令渠辈知。 -
64.《四月三日与家小人酌转官球花因花八句略为花》 宋·陈著
红芳销歇后,天质最分明。
剪衬青云薄,团成白雪轻。
官途荣进取,时样妄推评。
本色相看处,幽窗不世情。 -
65.《有感》 宋·姚勉
范张心许友,余耳面为朋。
世路巇于岭,交情薄似冰。
绨袍非旧恋,结绶况同登。
亦莫他人责,先施恐未能。 -
66.《和胡定甫》 宋·仇远
淡泊相逢古溧州,世情客况两悠悠。
腐儒都不通人事,冷掾何曾似宦游。
轻薄成风虽可畏,廉勤律己每无愁。
他时重会西湖上,把酒联诗日自由。 -
67.《寄题梵天圣果二寺兼简昭梧二上人》 宋·释智圆
冷淡杳难群,幽趣唯吾识。
高情薄云汉。
清谈润金石。
不学浮世人,奔名竞雕节。 -
68.《河上岁晏》 宋·宋庠
久觉宦情薄,何堪星岁徂。
冰鱼寒不动,沙鹤晚相呼。
日短挥戈舍,天閒造物炉。
河澄诸浦涸,山秃万林枯。 -
69.《止斋曲廊初成》 宋·陈傅良
但酒胜如水,但花胜如草。
小廊曲通幽,竹椽亦良好。
止斋十数间,足以便衰老。
檐低远风露,地窄易汛扫。 -
70.《次韵张唐卿》 宋·张镃
迩来衰鬓渐当箝,杖策投繻感壮年。
得失暮三朝必四,才能人百已难千。
顾形真是臞仙薄,琢句何堪大手腾。
纨袴纷纷能索我,劳君眼力世情边。 -
71.《自适》 宋·叶茵
澹薄野人心,难教著利名。
重农田舍熟,省事世情生。
石老旗枪叶,池喧鼓吹声。
东风知此乐,飞絮荡新晴。 -
72.《妾薄命》 宋·赵汝鐩
冶容丽质世鲜比,择对年少风流子。
并栏观鱼双戏水,妾心郎心誓如此。
一朝结束万里行,东欲到海西到作。
醉中慷慨跃马去,出门十年无信音。 -
73.《洵上人房》 宋·葛绍体
自占一窗明,小炉春意生。
茶分香味薄,梅插小枝横。
有意探禅学,无心了世情。
不知清夜坐,得知得若为清。 -
74.《次韵书怀》 宋·黄庚
风霜头已白,悔不早归耕。
客路远千里,儒冠误一生。
世情云共薄,心事月同明。
老去便疏散,逢人懒送迎。 -
75.《寄公衮舍弟》 宋·薛嵎
每恨世交薄,相期情最深。
秋风一回首,明月两关心。
鹤病难为药,砂顽不化金。
余生百计拙,耐可事清吟。 -
76.《九日》 宋·杨公远
满城风雨霍然开,不负登临亦快哉。
时俗半无乌帽堕,世情那有白衣来。
且沽薄酒酬佳节,欲赋新诗愧短才。
折得黄花簪两鬓,任渠两鬓自毰毸。 -
77.《自述》 宋·于石
大儿不学小儿痴,四十头颅已可知。
道胜自然贫亦乐,气充不与貌俱衰。
三杯徐邈圣贤酒,一卷渊明甲子诗。
满眼世情从厚薄,此心当与古人期。 -
78.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
79.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
80.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。