-
221.《逢陈当时》 明·何璧
湖海年年气尚横,相逢一笑盖初倾。
悔因任侠轻妻子,恨不从军结弟兄。
客里卖文难得价,市中说剑畏知名。
灯前喜共猿公语,闻道辽阳正请兵。 -
222.《张烈妇》 明·陆师道
抱璧置泥涂,皎然质不泯。
菖蒲九节花,虽死常流芬。
十三学裁衣,十六诵诗书。
十七妇道成,十八为君妻。 -
223.《送高忏首还越》 明·南洲法师
昔我来吴今五年,青山目断东南天。
越音未改吴音熟,每见乡僧一惘然。
上人何来亦潇洒,才打乡谈便能解。
观光上国及期还,听讲长干前月罢。 -
224.《楚宫词》 明·沈一贯
可怜楚宫人,空抱长饥老。
杨妃齿语玉鱼鲜,卫娘鬓薄金鸾小。
不逢一日春风吹,何似村中荠元好。
雊鹆难为凤凰舞,衣深空洒霓裳雨。
悔不早嫁前村儿,彩索牵牛打村鼓。 -
225.《拟古诗七十首(录一十三首)》 明·盛时泰
陈思王植赠友往祚颓已久,大业缅方新。
仰视圣皇德,承胤为我亲。
暇日荷休明,高馆集众宾。
中厨列庖馔,水陆备鲜鳞。 -
226.《和高季迪将进酒》 明·王璲
君不见云中月,清光乍圆还又缺。
君不见枝上花,容华不久落尘沙。
一生一死人皆有,绿发朱颜岂能久。
樽前但使酒如渑,肘后何须印悬斗。 -
227.《寄璧》 明·文林
种菊庭中花有无,小山松竹近何如。
痴抛独乐了公事,悔拾浮名别故庐。
伏腊正悬归老计,经秋不得寄来书。
眼昏头白今如许,料理而翁正在渠。 -
228.《紫芥》 明·吴宽
满目斓斑布地来,春风惊见锦灰堆。
菜根作苦终嫌咬,茗叶浮香为拨开。
何处兔葵嗟竞掇,昨朝马蔺悔多栽。
传闻此种番邦致,用向中华亦楚材。 -
229.《赠黄道士还九宫山》 明·曾鲁
我家群玉山南陬,君居蒙顶最上头。
相望欲识嗟无由,摇摇心若风中斿。
君从少年慕远游,誓骖笙鹤仍丹丘。
冠星佩月露为裘,口诵赤玉灵书谣。 -
230.《短歌行》 明·赵南星
天回地周,时不我留。
少壮易老,胡为多忧。
有客盈堂,有酒盈觞。
铿钟考鼓,聊为淫荒。 -
231.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
232.《和陶拟古九首》 宋·苏轼
城南有荒池,琐细谁复采。
幽姿小芙蕖,香色独未改。
欲为中州信,浩荡绝云海。
遥知玉井莲,落蕊不相待。
攀跻及少壮,已失那容悔。 -
233.《出峡》 宋·苏轼
入峡喜巉岩,出峡爱平旷。
吾心淡无累,遇境即安畅。
东西径千里,胜处颇屡访。
幽寻远无厌,高绝每先上。 -
234.《书晁说之考牧图后》 宋·苏轼
我昔在田间,但知羊与牛。
川平牛背稳。
如驾百斛舟。
舟行无人岸自移,我卧读书牛不知。 -
235.《次韵孔毅甫久旱已而甚雨三首》 宋·苏轼
饥人忽梦饭甑溢,梦中一饱百忧失。
只知梦饱本来空,未悟真饥定何物。
我生无田食破砚,尔来砚枯磨不出。
去年太岁空在酉,傍舍壶浆不容乞。 -
236.《书晁说之《考牧图》後》 宋·苏轼
我昔在田间,但知羊与牛。
川平牛背稳,如驾百斛舟。
舟行无人岸自移,我卧读书牛不知。
前有百尾羊,听我鞭声如鼓鼙。 -
237.《轼以去岁春夏侍立迩英而秋冬之交子由相继入》 宋·苏轼
瞳瞳日脚晓犹清,细细槐花暖自零。
坐阅诸公半廊庙,时看黄色起天庭。
(仆射吕公、门下韩公、左丞刘公,皆自讲席大用。
)上尊初破早朝寒,茗碗仍沾讲舌干。 -
238.《送周正孺知东川》 宋·苏轼
得郡书生荣,还家昔人重。
而况东西川,千骑许上冢。
里门下车入,父老自惊耸。
端如何武贤,不事长卿宠。 -
239.《东坡八首(并叙)》 宋·苏轼
余至黄州二年,日以困匮,故人马正卿哀余乏食,为于郡中请故营地数十亩,使得躬耕其中。
地既久荒为茨棘瓦砾之场,而岁又大旱,垦辟之劳,筋力殆尽。
释耒而叹,乃作是诗,自愍其勤,庶几来岁之入以忘其劳焉。
废垒无人顾,颓垣满蓬蒿。 -
240.《详定试卷二首》 宋·王安石
童子常夸作赋工,暮年羞悔有杨雄。
当时赐帛倡优等,今日论才将相中。
细甚客卿因笔墨,卑於尔雅注鱼虫。
汉家故事真当改,新咏知君胜弱翁。