-
1.《初寒》 宋·陆游
新雁来时岁又残,丹枫数树照江干。
前山云起忽成暝,陋屋雨来初变寒。
身退已收清禁梦,里居终出上恩宽。
作诗老恨无奇思,时取囊中断稿看。 -
2.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
3.《贺新郎·天远星飘渺》 现代·顾随
天远星飘渺。
漏声残、月轮高挂,尘寰静悄。
南北东西都何处,着我情怀懊恼。
况岁暮、天寒路杳。 -
4.《闲中偶咏》 宋·陆游
断编残稿本徒劳,横得虚名亦已叨。
不识狐书那是博?尚分鹤料敢言高。
巢山且欲营丹灶,跨海何当看雪涛。
与世不谐终自许,笑人苦劝学餔糟。 -
5.《别後奉寄圣俞二十五兄》 宋·欧阳修
长河秋雨多,夜插寒潮入。
岁暮孤舟迟,客心飞鸟急。
君老忘卑穷,文字或缀缉。
余生苦难厄,世险蹈已习。 -
6.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
7.《代美人愁镜二首》 唐·李白
明明金鹊镜,了了玉台前。
拂拭交冰月,光辉何清圆。
红颜老昨日,白发多去年。
铅粉坐相误,照来空凄然。 -
8.《夙兴》 宋·陆游
草堂风雨少睡眠,骨冷始觉非壮年。
水鸟长鸣声戛然,庭中栖鸦亦已翩。
老人清饿如龟蝉,起坐甚爱小窗妍。
一生宦游膏火煎,归来杜门气麤全。
人看虽不直一钱,知我自有穹穹天。
赋诗稿成弃不传,残钟断磬知谁编? -
9.《谢王司户惠纸被》 宋·李新
雾中楮皮厚一尺,岷溪秋浪如蓝碧。
山僧夜抄山鬼愁,白雪千番沍墙壁。
裁成素被劣缯绮,故人聊助苏门癖。
经年鼾鼻吼蜗室,睡魔已作膏肓疾。 -
10.《书黄岩丁明仲墓志碑阴》 宋·陈傅良
叶君只字双南金,予子拳石藏幽深。
百名以上辞不淫,我岂识子犹渐襟。
黄山之阿墓林林,断碑日烁秋雨霖。
彼岂孙子力不任,人莫过问嘷孤禽。