-
1.《乙丑除夕追往愤五百字》 明·李梦阳
忆昔蕤宾初,皇疾辍临仗。
维日白气亘,黑风复排踢。
俄传天柱折,忽若慈母丧。
帝本尧舜姿,末履转清伉。 -
2.《送顾八分文学适洪吉州》 唐·杜甫
中郎石经后,八分盖憔悴。
顾侯运炉锤,笔力破馀地。
昔在开元中,韩蔡同赑屃。
玄宗妙其书,是以数子至。 -
3.《古意二首》 唐·贺兰进明
秦庭初指鹿,群盗满山东。
忤意皆诛死,所言谁肯忠。
武关犹未启,兵入望夷宫。
为祟非泾水,人君道自穷。 -
4.《次韵答邢惇夫》 宋·黄庭坚
为山不能山,过在一篑止。
渥洼骐驎儿,堕地志千里。
岷江初滥觞,入楚乃无底。
将升圣人堂,道固有廉陛。 -
5.《和仆射牛相公寓言二首》 唐·刘禹锡
两度竿头立定夸,回眸举袖拂青霞。
尽抛今日贵人样,复振前朝名相家。
御史定来休直宿,尚书依旧趁参衙。 -
6.《短歌行》 宋·陆游
百年鼎鼎世共悲,晨钟暮鼓无休时。
碧桃红杏易零落,翠眉玉颊多别离。
涉江采菱风败意,登楼侍月云为祟。
功名常畏谤谗兴,富贵每同衰病至。
人生可叹十八九,自古危机无妙手。
正令插翮上青云,不如得钱即沽酒。 -
7.《杂兴》 宋·陆游
暮年常苦睡为祟,好事新分安乐茶。
更得小瓢吾事足,山家风味似僧家。 -
8.《遣兴》 宋·陆游
几看人间岁月新,钓船犹系镜湖滨。
曾穿高帝朝元仗,却作山阴版籍民。
留病三分嫌太健,忍饥半日未全贫。
早知画绣能为祟,翁子终身合负薪。 -
9.《闲咏》 宋·陆游
久入春农社,新腰老衲包。
纸裁微放矮,砚斫正须(左幽右页)。
髯簿能为祟,方兄任绝交。
吾诗无杰句,聊复当谈嘲。 -
10.《村野》 宋·陆游
村野易过日,闭门心自欣。
一身犹逆旅,万事固浮云。
病厌诗为祟,闲凭酒策勋。
灌园虽旧业,随事不须劝。