-
21.《限韵赠黄子》 明·李梦阳
禁垣春日紫烟重,子昔为云我作龙。
有酒每邀东省月,退朝曾对掖门松。
十年放逐同梁苑,中夜悲歌泣孝宗。
老体幸强黄犊健,柳吟花醉莫辞从。 -
22.《沈启南画障为张通守题(启南自题《楚词》一》 明·程敏政
石田老人非画师,胸中丘壑天所私。
挥毫便觉真趣发,意到岂借丹青施。
通守张君画成癖,半幅生绡比全璧。
望中谓作云门山,游人拟办登山屐。 -
23.《将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵》 宋·李处权
故人限南北,昨日梦寐接。
朝来得素书,开缄意稠叠。
别时赠吴钩,璀粲犹在箧。
因循愧迟暮,欲见煌煌业。 -
24.《惟寅徵君踏雨过林馆为留终日因诵近赋绝句三》 元·周砥
晚风吹雨过林庐,柿叶飘红手自书。
无限萧条江海意,一尊相对忆鲈鱼。 -
25.《四月五日游淮云寺仪上人限韵求题》 明·陆伸
得见支郎半醉中,相将高阁咏南风。
岂缘避暑追河朔,自为伤春到瀼东。
说法竿头惭未会,谈经注脚喜能同。
何年许入云门社,办取青鞋出软红。 -
26.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
27.《江上值雪效欧阳体限不以盐玉鹤鹭絮蝶飞舞之》 宋·苏轼
缩颈夜眠如冻龟,雪来惟有客先知。
江边晓起浩无际,树杪风多寒更吹。
青山有似少年子,一夕变尽沧浪髭。
方知阳气在流水,沙上盈尺江无澌。 -
28.《为石云悼鹤》 宋·戴复古
瘗鹤有故事,花边结小茔。
不登千岁寿,无复九皋鸣。
问汝缘何死,主翁无限情。
最令人忆处,侧耳听松声。 -
29.《李深道得苏养直所为深字韵一首不知题何处景》 宋·戴复古
都来五十有六字,写出山林无限奇。
当日所题何处景,只今但见后湖诗。
一言一语堪传世,某水某丘仍属谁。
试向愁烟推白鸟,无情白鸟又何知。 -
30.《荒斋昼坐为鸣鸢所聒》 宋·宋祁
喜钞寒鸱六翮轻,萧条墟落恣飞鸣。
屠邻腐肉知无限,少作扬州饿箭声。 -
31.《次韵和不疑假书邻几知方酣寝为诗通意》 宋·司马光
江翁顺天和,心迹两夷简。
虽如边韶寝,且异宰予懒。
平居无进间,经史自课限。
高歌慕翰林,鸣琴写中散。 -
32.《李密学遗苔酱脯云是自采为之》 宋·梅尧臣
潩流寒且急,岸草已凋摧。
石发尚堪把,江人曾不来。
谁知乌榜去,留采碧潭限。
持作吴乡味,能令案渌杯。 -
33.《为客吟》 宋·邵雍
忽忆东朐为客日,壮心初见水云乡。
岛夷居处邻荒服,潮水来时杂海商。
卧看苍溟围大块,坐观红日出扶桑。
虚生虚死人何限,男子之称不易当。 -
34.《为客吟》 宋·邵雍
忽忆太原为客日,经秋纵酒未成归。
远山近水都成限,高阁斜阳尽是悲。
年少不禁花到眼,情多唯只泪沾衣。
如今老向洛城里,更没这般愁到眉。 -
35.《将游蜀中恨有所滞至情难蓄发为拙诗寄锦川峡》 宋·魏野
却为虚名动叹嗟,难如云鹤转天涯。
两川尚阻寻三友,四海空传是一家。
白发无多残岁月。
青城何限好烟霞。
此生不遂闲游去,蜀魄巴猿恨莫夸。 -
36.《桐柏观三井龙潭下为瀑布》 宋·韩元吉
一水赴壑如奔雷,两山壁立坚谁开。
山高石限水不去,万古斗怒何轰豗。
盘涡散作钟与釜,往往石上相萦回。
泓渟岁久深莫测,人言海眼良可猜。 -
37.《为丘彦良题牧谿〗和尚千雁图》 明·刘基
往时惠崇昼芦雁,对之如在江湖游。
只今此图又精妙,中有千里潇湘秋。
乃知浮屠性多巧,意匠不与凡夫俦。
吴松江长具区阔,天目虎丘青一发。 -
38.《夷陵张仲孚以荆州无山为戏辄书二绝》 宋·郑獬
使君终日倚朱栏,绿树高楼掩映间。
自有碧江无限好,荆州佳境不须山。 -
39.《舟过吴江谒臞庵翁少留为赋二诗》 宋·仲并
住家却学浮家样,横截江湖叠浪中。
漫说三高无起日,孰知千古可同风。
长林蒙雾行平远,层榭攀云语半空。
堤上系舟何限意,匆匆著句未全工。 -
40.《次李参政所和五绝句韵因以为诗》 宋·魏了翁
天地之心万物灵,世间难得是人身。
面前放过知何限,好与光明做一巡。