-
1.《饯魏州判鹏举》 宋·邵桂子
搜出指矿遗其沙,乡云褒武皆蜀秀,虎豹各自雄须牙。
两京得人广数路,忍使丘中留子嗟。
不然题名百许辈,无一显者何谓耶。
我亦典学老从事,试向座中寻孟嘉。 -
2.《满庭芳 赠莱阳县宰刘显武》 元·王处一
今古相传,昌阳胜地,好修六度三坛。
休心绝虑,颐养紫金丹。
玉洞收归万化,昆冈上、风月珊珊。
云光聚,三田结秀,返老变童颜。 -
3.《次韵张仲举承旨题卢楞伽过海罗汉图》 明·蒲庵禅师
僧伽神变妙莫穷,去住隐显如旋风。
能令大海作平陆,超然独脱阎浮中。
山君河伯备洒扫,锡飞杯渡云行空。
安禅不避魔鬼窟,受斋直入龙王宫。 -
4.《答楚僧智普始与吴僧显忠来过今见二人诗进於》 宋·梅尧臣
我初见子时,子作楚人语。
复与吴客来,音俱变齐鲁。
乃知久处益,薰莸可同举。
更当富於学,兹言聊以补。 -
5.《缀古诗语送无斁弟赴举》 宋·晁补之
鲜民之生,靡瞻匪父。
母氏劬劳,宁不我顾。
兄弟无远,惟予与女。
执子之手,此夕何夕。 -
6.《送裴光世赴举》 宋·强至
光世出门头懒回,身将西去犯斗魁。
风云自系鹏鹄健,里道正为骅骝开。
忆初乡赋选主司,数州侧脑听外台。
一朝吾乡腾荐口,姓名喜得丁与裴, -
7.《投连泉州显学五十韵》 宋·曹勋
某也多奇蹇,艰艰已十年。
素风惟汗简,生计只韦编。
先业虽殊轨,时流幸比肩,固穷心尚壮,鼓勇气地无前。 -
8.《陈君举既亡注文子携其所作春秋后传及送行诗》 宋·楼钥
名盛望尤备,枝披实亦繁。
无由究贤业,犹幸立斯言。
书在经逾显,人亡道更尊。
九京如可作,与子共南辕。 -
9.《送孝显彦博昆仲赴补仍用前韵》 宋·赵蕃
清时择士岂充员,大辟贤关务远延。
一日擅场称举子,百年匡国是儒先。
为言行役加餐饭,仍祝涛江稳放船。
意惬归来期不晚,秋风觞酒大人前。 -
10.《和苏提举喜雨》 宋·阳枋
皇上焦劳冠百王,精求肤使惠南方。
驱驰靡惮周原显,敛散尤高汉寿昌。
属邑近方忧水涝,单车不复待秋凉。
公余更有惊人句,为解尘怀倥偬装。 -
11.《清江劝驾送举人二首》 宋·王炎
藏山有良玉,潜渊有明珠。
宝气露光彩,见者讵肯遗。
贤士抱良贵,又与珠玉殊。
方其未达时,眇然一布韦。 -
12.《送王仲显赴琼州》 宋·彭龟年
朔风猎猎搜离思,向山木叶飞东西,山声互答轰鼓鼙。
日影倒乱摩旌旗,琼山太守行赤帷,父老出饯相扶携。 -
13.《和董显之留西湖韵》 宋·袁说友
开门喜得故人音,访我浮生一旅亭。
老大区区惊岁月,功名落落负簪缨。
有谁知己头空白,举世如君眼独青。
羡子百篇诗在手,湖山相望不胜情。 -
14.《被弹》 唐·沈佺期
知人昔不易,举非贵易失。
尔何按国章,无罪见呵叱。
平生守直道,遂为众所嫉。
少以文作吏,手不曾开律。 -
15.《故番禺侯以赃罪致不辜,事觉,母者他日过其门》 唐·李商隐
饮鸩非君命,兹身亦厚亡。
江陵从种橘,交广合投香。
不见千金子,空馀数仞墙。
杀人须显戮,谁举汉三章。 -
16.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
17.《安公》 唐·灵一
弥天称圣哲,象法初繄赖。
弘道识行藏,匡时知进退。
秦王轻与举,习生重酬对。
学文古篆中,义显心经内。
法服应华夏,金言流海岱。
西方浮云间,更陪龙华会。 -
18.《成相杂辞》 先秦·佚名
请成相。
世之殃。
愚暗愚暗堕贤良。
人主无贤。 -
19.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
20.《述行赋》 两汉·蔡邕
延熹二年秋,霖雨逾月。
是时梁翼新诛,而徐璜、左悺等五侯擅贵于其处。
又起显阳苑于城西,人徒冻饿,不得其命者甚众。
白马令李云以直言死,鸿胪陈君以救云抵罪。