-
1.《赠术士刘衡鉴》 宋·方逢辰
高目下耳赫如鉴,福善祸淫平如衡。
颜癯胡夭跖胡寿,秀氏乃富宪乃贫。
伯道无儿汤有后,造物岂是鉴不明。
孔明遗恨懿血食,造物岂是衡不平。 -
2.《文宣王及其弟子赞》 宋·宋高宗
轼彼穷阎,达士所宾。
邦无道谷,进退孰伦。
敝衣非病,无财乃贫。
赐虽不怿,清节照人。 -
3.《读素问十六首》 宋·方回
尝富后乃贫,其病名失精。
尝贵后忽贱,病又名脱营。
区区得丧间,性命系死生。
不有穷愁者,著书如虞卿。 -
4.《逐贫赋》 两汉·扬雄
扬子遁居,离俗独处。
左邻崇山,右接旷野,邻垣乞儿,终贫且窭。
礼薄义弊,相与群聚,惆怅失志,呼贫与语:“汝在六极,投弃荒遐。
好为庸卒,刑戮相加。 -
5.《和陶贫士七首》 宋·苏轼
夷齐耻周粟,高歌诵虞轩。
产禄彼何人,能致绮与园。
古来避世士,死灰或余烟,末路益可羞,朱墨手自研。
渊明初亦仕,弦歌本诚言。
不乐乃径归,视世羞独贤。 -
6.《张作诗送砚反剑乃和其诗卒以剑归之》 宋·苏轼
赠君长铗君当歌,每食无鱼叹委蛇。
一朝得见暴公子,櫑具欲与冠争峨。
岂比杜陵贫病叟,终日长镵随短蓑。
斩蛟刺虎老无力,带牛佩犊吏所诃。 -
7.《西蜀杨耆二十年前见之甚贫今见之亦贫所异于》 宋·苏轼
驿舍闻泣者甚怨问之乃昔富而今贫者乃作一诗今以赠杨君?一题赠杨耆,而以现题为引。
?孤村渐?一作微?雨逐秋凉,逆旅愁人怨夜长。
不寐相看惟枥马,愁吟?一作悲歌?互答有寒螀。
天寒滞穗犹横亩,岁晚空机尚倚墙。 -
8.《嘉定巳巳立秋得膈上疾近寒露乃小愈》 宋·陆游
粥香可爱贫方觉,睡味无穷老始知。
要识放翁真受用,大冠长剑只成痴。 -
9.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
圣人固多能,艺乃以不试。
嗟予少贫贱,日月成坐弃。
矧今耄已及,甘食而美睡。
道衰朋友散,斯文凛将墬。
闭户辄竟日,孰与讲仁智?厌厌生意尽,何暇议李志! -
10.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
观人如观玉,拙眼喜讥评;得失顾在人,玉固非所病。
庆历嘉佑间,人才於斯盛,王回仅一招,石介弃不聘。
乃知天下士,成败各有命。
愿君姑安之,天定岂不胜!