-
41.《思归乐》 唐·元稹
山中思归乐,尽作思归鸣。
尔是此山鸟,安得失乡名。
应缘此山路,自古离人征。
阴愁感和气,俾尔从此生。 -
42.《无可奈何歌》 唐·白居易
无可奈何兮,白日走而朱颜颓。
少日往而老日催,生者不住兮死者不回。
况乎宠辱丰悴之外物, -
43.《塞下》 唐·鲍溶
北风号蓟门,杀气日夜兴。
咸阳三千里,驿马如饥鹰。
行子久去乡,逢山不敢登。
寒日惨大野,虏云若飞鹏。 -
44.《悼豆卢策先辈》 唐·鲍溶
丧车出东门,生时马无力。
何处入黄泉,嵩高山西北。
室人万里外,久望君官职。
今与牵衣儿,翻号死消息。 -
45.《送许棠先辈归宣州》 唐·林宽
发枯穷律韵,字字合埙篪。
日月所到处,姓名无不知。
莺啼谢守垒,苔老谪仙碑。
诗道丧来久,东归为吊之。 -
46.《兵部卢郎中光济借示诗集,以四韵谢之》 唐·郑谷
七子风骚寻失主,五君歌诵久无声。
调和雅乐归时正,澄滤颓波到底清。
才大始知寰宇窄,吟高何止鬼神惊。
叶公好尚浑疏阔,忽见真龙几丧明。 -
47.《次韵徐爽见寄》 唐·胡宿
五两青丝帝渥深,平时可敢叹英沈。
侏儒自是长三尺,澼纩都来直数金。
寂寞死灰人丧偶,婆娑生意树交阴。
年来想见琼枝色,久梦蘧蘧到竹林。 -
48.《冬日原居酬光上人见访》 唐·熊皎
吾道丧已久,吾师何此来。
门无尘事闭,卷有国风开。
野迥霜先白,庭荒叶自堆。
寒暄吟罢后,犹喜话天台。 -
49.《海昌望月》 唐·陈陶
何处无今夕,岂期在海头。
贾客不爱月,婵娟闲沧洲。
浩然伤岁华,独望湖边楼。
烟岛青历历,蓝田白悠悠。 -
50.《续古二十九首》 唐·陈陶
大尧登宝位,麟凤焕宸居。
海曲沾恩泽,还生比目鱼。
生值揖逊历,长歌东南春。
钓鳌年三十,未见天子巡。 -
51.《秋夕书怀》 唐·刘兼
荒僻淹留岁已深,解龟无计恨难任。
守方半会蛮夷语,贺厦全忘燕雀心。
夜静倚楼悲月笛,秋寒欹枕泣霜砧。 -
52.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
53.《谢孙郎中寄示》 唐·齐己
一念禅馀味国风,早因持论偶名公。
久伤琴丧人亡后,忽有云和雪唱同。
绳琢静闻罤象外,是非闲见寂寥中。
时来日往缘真趣,不觉秋江度塞鸿。 -
54.《怀古今》 唐·杜光庭
古,今。
感事,伤心。
惊得丧,叹浮沈。
风驱寒暑, -
55.《与独孤穆冥会诗》 唐·临淄县主
江都昔丧乱,阙下多构兵。
豺虎恣吞噬,干戈日纵横。
逆徒自外至,半夜开重城。
膏血浸宫殿,刀枪倚檐楹。 -
56.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
57.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
58.《送穷文》 唐·韩愈
元和六年正月乙丑晦,主人使奴星结柳作车,缚草为船,载糗舆粮,牛繫轭下,引帆上樯。
三揖穷鬼而告之曰:“闻子行有日矣,鄙人不敢问所涂,窃具船与车,备载糗粻,日吉时良,利行四方,子饭一盂,子啜一觞,携朋挚俦,去故就新,驾尘风,与电争先,子无底滞之尤,我有资送之恩,子等有意于行乎?” 屏息潜听,如闻音声,若啸若啼,砉敥嘎嘤,毛发尽竖,竦肩缩颈,疑有而无,久乃可明,若有言者曰:“吾与子居,四十年余,子在孩提,吾不子愚,子学子耕,求官与名,惟子是从,不变于初。
门神户灵,我叱我呵,包羞诡随,志不在他。
子迁南荒,热烁湿蒸,我非其乡,百鬼欺陵。 -
59.《杂诗七首》 魏晋·曹植
高台多悲风,朝日照北林。
之子在万里,江湖逈且深。
方舟安可极,离思故难任。
孤鴈飞南游,过庭长哀吟。 -
60.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。