-
41.《夷陵郡内叙别》 唐·杨衡
礼娶嗣明德,同牢夙所钦。
况蒙生死契,岂顾蓬蒿心。
雁币任野薄,恩爱缘义深。
同声若鼓瑟,合韵似鸣琴。 -
42.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
43.《句》 唐·段成式
高谈敬风鉴,古貌怯冰棱。
(以下见《海录碎事》)
虱暴妨归梦,虫喧彻曙更。
梦里思甘露,言中惜惠灯。 -
44.《长安书情投知己》 唐·李频
陕服因诗句,从容已半年。
一从归阙下,罕得到门前。
每候朝轩出,常看列宿悬。
重投期见奖,数首果蒙传。 -
45.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
46.《广陵李仆射借示近诗因投献》 唐·罗隐
朝论国计暮论兵,馀力犹随凤藻生。
语继盘盂抛俗格,气兼河岳带商声。
闲寻绮思千花丽,静想高吟六义清。
天柄已持尧典在,更堪回首问缘情。 -
47.《赠吴颠尊师(丙寅年作)》 唐·韩偓
饮酒经何代,休粮度此生。
迹应常自浼,颠亦强为名。
道若千钧重,身如一羽轻。
毫厘分象纬,袒跣揖公卿。 -
48.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
49.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
50.《答黎士曹黎生前适越后之楚》 唐·皎然
楚木纷如麻,高松自孤直。
愿得苦寒枝,与君比颜色。
故乡眇天末,羁旅沧江隅。
委质在忠信,苦心无变渝。 -
51.《行路难》 唐·贯休
君不见山高海深人不测,古往今来转青碧。
浅近轻浮莫与交,地卑只解生荆棘。
谁道黄金如粪土,张耳陈馀断消息。 -
52.《和韦相公见示闲卧》 唐·贯休
刻形求得相,事事未尝眠。
霖雨方为雨,非烟岂是烟。
童收庭树果,风曳案头笺。
仲虺专为诰,何充雅爱禅。 -
53.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
54.《绝句》 唐·吕岩
捉得金晶固命基,日魂东畔月华西。
于中炼就长生药,服了还同天地齐。
莫怪瑶池消息稀,只缘尘事隔天机。
若人寻得水中火,有一黄童上太微。 -
55.《刺世疾邪赋》 两汉·赵壹
伊五帝之不同礼,三王亦又不同乐。
数极自然变化,非是故相反。
德政不能救世溷乱,赏罚岂足惩时清浊?春秋时祸败之始,战国逾增其荼毒。
秦汉无以相踰越,乃更加其怨酷。 -
56.《述行赋》 两汉·蔡邕
延熹二年秋,霖雨逾月。
是时梁翼新诛,而徐璜、左悺等五侯擅贵于其处。
又起显阳苑于城西,人徒冻饿,不得其命者甚众。
白马令李云以直言死,鸿胪陈君以救云抵罪。 -
57.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
58.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
59.《雪赋》 南北朝·谢惠连
岁将暮,时既昏。
寒风积,愁云繁。
梁王不悦,游于兔园。
乃置旨酒,命宾友。 -
60.《渔家傲(对酒呈介甫)》 宋·张继先
草草开尊资一笑。
微生病苦随缘了。
友义交情如地厚。
心相照。
今人莫遣前人诮。
灯火荧荧山悄悄。
芝兰佳气松筠茂。
得便盘桓尘世表。
香初透。
邻鸡且莫催清晓。