-
1.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
2.《和圣俞农具诗十五首其六扬扇》 宋·王安石
精良止如留,疏恶去如摈。
如摈非尔憎,如留岂吾吝。
无心以择物,谁喜亦谁愠。
翁乎勤簸扬,可使糖纰尽。 -
3.《杂咏一百首·曾子》 宋·刘克庄
亲劬何以报,子职贵乎勤。
梨本非难熟,瓜殊未易耘。 -
4.《三光会合 继重阳韵》 元·马钰
乡关不住。
谨依教语。
脱身要归去。
何思何虑。 -
5.《得雨移刻即止惜乎不广》 宋·黄朝散
骤雨滂沱若救焚,痡瘏时暂慰劳勤。
若教千里均霑渥,多稼看看胜□云。 -
6.《参政李公以勤谨和缓励后学江宪益以公廉忠信》 宋·洪咨夔
百一聚一车,百行根一诚。
反身物皆备,动与诚俱行。
勤如毂下转,谨如轼前横。
和缓以将之,辔舞锡鸾鸣。 -
7.《寿宪使江寺惩治八首以座右公廉勤谨忠信和缓》 宋·程公许
吾师孔子孙,云莫见乎隐。
所以尽性学,必於独也谨。
两间陟降异,一念堂奥近。
何但丹笔持,能使明克允。 -
8.《仰答韦司业垂访五首》 唐·萧颖士
呦呦食苹鹿,常饮清泠川。
但悦丰草美,宁知牢馔鲜。
主人有幽意,将以充林泉。
罗网幸免伤,蒙君复羁牵。 -
9.《暇日小园散病,将种秋菜,督勒耕牛,兼书触目》 唐·杜甫
不爱入州府,畏人嫌我真。
及乎归茅宇,旁舍未曾嗔。
老病忌拘束,应接丧精神。
江村意自放,林木心所欣。 -
10.《二风诗·乱风诗五篇·至荒》 唐·元结
(古有荒王,忘戒慎道,以逸豫失国,故为《至荒》
之诗一章三韵十二句)
国有世谟,仁信勤欤。
王实惛荒,终亡此乎。
焉有力恣谄惑,而不亡其国?呜呼亡王,忍为此心!
敢正亡王,永为世箴。 -
11.《二风诗·乱风诗五篇·至荒》 唐·元结
(古有荒王,忘戒慎道,以逸豫失国,故为《至荒》
之诗一章三韵十二句)
国有世谟,仁信勤欤。
王实惛荒,终亡此乎。
焉有力恣谄惑,而不亡其国?呜呼亡王,忍为此心!
敢正亡王,永为世箴。 -
12.《齿落辞》 唐·白居易
嗟嗟乎双齿,自吾有之尔,俾尔嚼肉咀蔬,衔杯漱水;
丰吾肤革,滋吾血髓;从幼逮老,勤亦至矣。
幸有辅车,非无龂齶.胡然舍我,一旦双落。 -
13.《文祝延二阕》 唐·沈亚之
闽山之杭杭兮水堋堋,吞荒抱大兮香叠层。
腾气清浑兮朝昏,神生其中兮宅幽凝。
居如山兮惠如水,处端卓兮赴下而忘鄙。 -
14.《汉堤诗》 唐·卢肇
阴沴奸阳,来暴于襄。
洎入大郛,波端若铓。
触厚摧高,不知其防。 -
15.《圣政纪颂》 唐·来鹄
三皇不书,五帝不纪。
有圣有神,风销日已。
何教何师,生来死止。 -
16.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
17.《渚宫莫问诗一十五首》 唐·齐己
莫问疏人事,王侯已任伊。
不妨随野性,还似在山时。
静入无声乐,狂抛正律诗。
自为仍自爱,清净里寻思。 -
18.《纪道德》 唐·杜光庭
道,德。
清虚,玄默。
生帝先,为圣则。
听之不闻, -
19.《东征赋》 两汉·班昭
惟永初之有七兮,余随子乎东征。
时孟春之吉日兮,撰良辰而将行。
乃举趾而升舆兮,夕予宿乎偃师。
遂去故而就新兮,志怆悢而怀悲! 明发曙而不寐兮,心迟迟而有违。 -
20.《述行赋》 两汉·蔡邕
延熹二年秋,霖雨逾月。
是时梁翼新诛,而徐璜、左悺等五侯擅贵于其处。
又起显阳苑于城西,人徒冻饿,不得其命者甚众。
白马令李云以直言死,鸿胪陈君以救云抵罪。