-
81.《齐天乐(客长安赋)》 宋·王易简
宫烟晓散春如雾。
参差护晴窗户。
柳色初分,汤香未冷,正是清明百五。
临流笑语。 -
82.《生于忧患,死于安乐》 先秦·孟子及其弟子
舜发于畎亩之中,傅说举于版筑之间,胶鬲举于鱼盐之中,管夷吾举于士,孙叔敖举于海,百里奚举于市。
故天将降大任于是人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。
(是人 一作:斯人)
人恒过,然后能改;困于心,衡于虑,而后作;征于色,发于声,而后喻。
入则无法家拂士,出则无敌国外患者,国恒亡。 -
83.《安乐坊倪氏女少日曾识之一别十年矣岁晚与其》 明·瞿佑
吴山山下安荣里,陋巷穷居有西子。
嫣然一笑坐生春,信是天人谪居此。
相逢昔在十年前,双鬟未合脸如莲。
学画蛾眉挥彩笔,偷传雁字卜金钱。 -
84.《和尧夫先生安乐窝中好打乖吟》 宋·王拱辰
安乐窝中名隐君,腹藏经笥富多闻。
一廛水竹为生计,三径琴觞混世纷。
婉画旧尝辞幕府,少微今已应星文。
了心便是棲真地,何必烟霞卧白云。 -
85.《清平乐 次前韵 西野郭安道所寄清平乐,言予》 元·刘敏中
经春闭户。
人不思量处。
蓦地花神通一路。
留得神仙肯住。
相欢忘却无家。
对花细引流霞。
此日诗来肠断,望君东海西涯。 -
86.《题何潜斋安乐窝》 宋·方逢辰
閒中历览古和今,夫岂全无所用心。
书为重看因熟读,诗添新作费沉吟。
消磨暇日尊前酒,赓和薰风膝上琴。
过去未来都不管,却看明月是知音。 -
87.《游安乐山》 宋·鲁交
苔迳傍岩斜,林间是道家。
夜潭鱼戏月,春地鹿眠花。 -
88.《游安乐山》 宋·鲁某
苔径傍岩斜,林间是道家。
夜潭鱼戏月,春地鹿眠花。 -
89.《游安乐山》 宋·任伋
安乐溪上峰,万木森翠羽。
孤撑切天心,横拓压刊股。
气势西吞夷,光芒南定楚。
云泉出石窦,淋漓洒玉宇。
烟萝缠林梢,摇拽垂翠组。 -
90.《和尧夫安乐窝中好打乖吟》 宋·任逵
安乐先生醉便歌,庄篇徒尔说焚和。
有名有守同应少,无事无求得最多。
胜处林泉供放适,清时风月助吟哦。
能抛忧责忘劳外,不纵逍遥更待何。 -
91.《成都遨乐诗二十一首·元日登安福寺塔》 宋·田况
岁历起新元,锦里春意早。
诘旦会朋宷,群游候驺导。
像塔倚中霄,翚檐结重橑。
随俗纵危步,超若落清昊。 -
92.《宿清溪安乐山》 宋·张景脩
映窗犹剩雪余痕,瓶里梅花枕上闻。
一椀镫寒听夜雨,半床毡暖卧春云。
诗成始觉茶销睡,香尽翻嫌酒带醺。
我是挂冠林下客,山中安乐合平分。 -
93.《安抚陈侍郎宴曾提刑乐语》 宋·郑霖
恰好莺花一半春,福星相会赣江滨。
丈人师吉符前谶,肤使心同扫旧尘。
看剑引杯宜酩酊,轻裘缓带倍精神。
从今净洗天河甲,有诏催归两重臣。 -
94.《提刑曾宝章宴安抚陈侍郎乐语》 宋·郑霖
听得敷纶天上头,二星交会玉虹流。
风生三路军容壮,春到双江喜气浮。
谈笑预知传露布,劝酬只恐促更筹。
会看印佩黄金斗,肯羡当年定远侯。 -
95.《安乐窝》 明·黄辉
兹山曾姓孙,公来复为邵。
茅宇亦人群,远心豁蒨峭。
危坐二十年,阴阳恣翻校。
用志疑于神,神者亦相劳。 -
96.《过安乐山,闻山上木叶有文,如道士篆符,云》 宋·苏轼
真人已不死,外慕堕空虚。
犹余好名意,满树写天书。 -
97.《过安乐山闻山上木叶有文如道士篆符云此山乃》 宋·苏轼
天师化去知何在,玉印相传世共珍。
故国子孙今尚死,满山秋叶岂能神。
真人已不死,外慕堕空虚。
犹余好名意,满树写天书。 -
98.《张安道乐全堂》 宋·苏轼
列子御风殊不恶,犹被庄生讥数数。
步兵饮酒中散琴,于此得全非至乐。
乐全居士全于天,维摩丈室空翛然。
平生痛饮今不饮,无琴不独琴无弦。 -
99.《安乐庙头》 宋·杨万里
谁遣诗家酷爱山,爱山说得口澜翻。
千峰万岭争投奔,一陟三休却倦烦。
堆案满前何处著,枯肠饱後岂能餐。
残岚剩翠浑无用,包寄金陵同社看。 -
100.《未至安乐坊,隔林望见霜铿岭两峰特奇》 宋·杨万里
天知老子厌凡山,别放潜环伏宝看。
一行横林遮岭脚,两峰如笋出云端。
举头瞥见还惊遯,到骨清奇特地寒。
彼此相遭有缘法,悔将嗔喜触漓岏。