-
1.《流莺吟》 宋·邵雍
迁乔固有之,出谷未多时。
正{左女右欶}簧为舌,初新金作衣。
替花言灼灼,代柳说依依。
柳外晚犹啭,花前晓又啼。
啼多因雨过,啭少为春归。
莫遣行人听,行人路正迷。 -
2.《乔令真赞》 宋·黄庭坚
抱璞而居,其谁别玉。
乔君不献,自尊两足。
窥其狱户,视其邑庭。
吏无重糈,民有颂声。
提平如砥,持廉如水。
观其中,公清有余。
相其貌,固凡人耳。 -
3.《水上清风覆以乔木》 宋·孔武仲
乔木张帷幄,小溪环佩声。
清风复飒然,三者固难并。
而我兼得之,世俗亦不争。
逍遥万虑废,俯仰一身轻。 -
4.《环珠洞》 宋·吕愿中
朝野乐升平,园林穷胜讨。
快雨洗尘埃,秋山净如埽。
游鱼聚江湾,饥乌集木杪。
群芳郁峥嵘,一水翠缭绕。 -
5.《读冯道传》 宋·郑起
西山有薇,二子采之。
二子竟死,薇不疗饥。
匪恶周粟,食不下咽。
君臣义重,彼苍者天。
尔道何人,数主一身。
有何颜面,冠冕缙绅。
乔固诸贤,宁死道边。
曹操不帝,清议凛然。 -
6.《读史二首》 宋·周必大
洪乔晋名士,耻为致书邮。
扁舟石头路,百函委湍流。
惠固有费,俛从谅何尤。
性也倘自异,却之尚为优。 -
7.《春日有所思》 宋·曹勋
阳春被华旦,草木蒙恩私。
沉沉幽兰,不得同其施。
女萝托乔松,光彩纷葳蕤。
游尘薄雄风,光景低郁仪。 -
8.《谏太宗十思疏》 唐·魏征
臣闻:求木之长者,必固其根本;欲流之远者,必浚其泉源;思国之安者,必积其德义。
源不深而望流之远,根不固而求木之长,德不厚而思国之治,臣虽下愚,知其不可,而况于明哲乎?人君当神器之重,居域中之大,将崇极天之峻,永保无疆之休。
不念居安思危,戒奢以俭,德不处其厚,情不胜其欲,斯亦伐根以求木茂,塞源而欲流长也。
(望国 一作:思国)
凡百元首,承天景命,莫不殷忧而道著,功成而德衰,有善始者实繁,能克终者盖寡。 -
9.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
10.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。