-
1.《蝶恋花·月下醉书雨岩石浪》 宋·辛弃疾
九畹芳菲兰佩好。
空谷无人,自怨蛾眉巧。
宝瑟泠泠千古调。
朱丝弦断知音少。
冉冉年华吾自老。
水满汀洲,何处寻芳草。
唤起湘累歌未了。
石龙舞罢松风晓。 -
2.《兰花篇》 明·宋濂
阳和煦九畹,晴芬溢青兰。
潜姿发玄麝,幽花凝紫檀。
绿萝托芳邻,白谷挹高寒。
玄圣未成调,湘累久长叹。 -
3.《种兰花》 宋·赵时伐
深林瘦径傲朝昏,牙发消疏气骨存。
九畹谁移炎海角,半庭新补冷云痕。
圃翁认叶非漳种,墨客知花是楚魏。
从此国香春不断,光风满地长儿孙。 -
4.《兰花》 宋·董嗣杲
芳友幽栖九畹阴,花柔叶劲怯深寻。
谢家毓取阶庭秀,屈子纫归泽国吟。
百奔混林尊异种,一清传世绝同心。
身悝风露甘修洁,谁托斯馨欲援琴。 -
5.《木兰花慢(夜登青城山玉华楼)》 宋·陆游
阅邯郸梦境,叹绿鬓、早霜侵。
奈华岳烧丹,青溪看鹤,尚负初心。
年来向浊世里,悟真诠秘诀绝幽深。
养就金芝九畹,种成琪树千林。 -
6.《梅花》 宋·潘良贵
气欲峥嵘岁欲新,寒梅方信冠群伦。
直能平地凌封雪,可是回根迎小春。
九畹蕙兰真上客,千山桃李尽庸人。
即今攜酒江郊去,弄蕊攀条一拂尘。 -
7.《玄都韩植兰楚香》 宋·艾性夫
玄都旧日神仙宅,种桃羞杀刘宾客。
只今仙子韩家湘,不遣牡丹开顷刻。
春风九畹花绕屋,冶紫妖红失颜色。
盲风怪雨三千年,湘水芳魂招不得。
翩然散入碧虚寒,乾坤万里离骚国。 -
8.《念奴娇·春雪咏兰》 明·陈子龙
问天何意,到春深、千里龙山飞雪?
解佩凌波人不见,漫说芷珠宫阙。
楚殿烟微,湘潭月冷,料得都攀折。
嫣然幽谷,只愁又听啼鴃。 -
9.《枯树赋》 南北朝·庾信
殷仲文风流儒雅,海内知名。
世异时移,出为东阳太守。
常忽忽不乐,顾庭槐而叹曰:“此树婆娑,生意尽矣!”。
至如白鹿贞松,青牛文梓。 -
10.《书幽芳亭记》 宋·黄庭坚
士之才德盖一国,则曰国士;女之色盖一国,则曰国色;兰之香盖一国,则曰国香。
自古人知贵兰,不待楚之逐臣而后贵之也。
兰甚似乎君子,生于深山薄丛之中,不为无人而不芳;雪霜凌厉而见杀,来岁不改其性也。
是所谓“遁世无闷,不见是而无闷”者也。 -
11.《书幽芳亭》 宋·黄庭坚
士之才德盖一国,则曰国士;女之色盖一国,则曰国色;兰之香盖一国,则曰国香。
自古人知贵兰,不待楚之逐臣而后贵之也。
兰盖甚似乎君子,生于深山丛薄之中,不为无人而不芳;雪霜凌厉而见杀,来岁不改其性也,是所谓“遯世无闷,不见是而无闷”者也。
兰虽含香体洁,平居萧艾不殊,清风过之,其香霭然,在室满室,在堂满堂,是所谓含章以时发者也,然兰蕙之才德不同,世罕能别之。 -
12.《题画梅和王山农韵》 明·钱宰
江南春来白雪烂,落月横参夜将半。
缟衣绰约如故人,踏飒梨云欹老干。
北风猎猎天正寒,仿佛风节凭西阑。
乃知山人竟不死,夜煮白石青松间。 -
13.《落花篇》 明·林应亮
东邻昨夜飞红雨,落花如霰随风举。
千丛缀绮谢繁枝,九陌垂青隐芳树。
忆昨芳妍乍放时,含娟凝艳骋容姿。
盈盈绛帻承曦暖,烨烨瑶英泛露滋。 -
14.《白菊》 宋·苏辙
白菊长先黄菊开,年年九日泛新醅。
犹存古历摽花候,不奈时人信手栽。
得势从教盈九畹,俯眉聊复引三杯。
愈风明目须真物,能使神农为尔回。 -
15.《种菊》 宋·喻良能
子猷借宅亦种竹,渊明荒径犹存菊。
九日黄英凛碎金,三冬翠干森寒玉。
亦好才围一亩宽,恨无九畹养芳兰。
聊种寒花一百本,要伴此君秋后看。 -
16.《寄题吴仁杰架阁玩芳亭》 宋·杨万里
洞庭波上木叶脱,巫山宅前野花发。
子规啼杀不见人,空令千载忆灵均。
春兰九畹百亩蕙,自荣自落谁能佩。
泽国东山最上头,有客玩芳杜若洲。 -
17.《题鄜州牡丹》 宋·晁说之
牡丹憎我真恶客,不解饮酒不吟诗。
欣持一尊劝花饮,那知不醉但淋漓。
尔花既醉应似我,耿耿一世几伤悲。
绿珠楼下香犹在,西子舟中意尚迟。 -
18.《茉莉》 宋·郑刚中
岭上老梅树,岁晚等风木。
霜风吹枯枝,曾有花如玉。
茉莉抱何性,犯此炎暑酷。
琢玉再为花,承以敷腴绿。 -
19.《种兰》 宋·薛季宣
兰生林樾间,清芬倍幽远。
野人坐官曹,兹意极不浅。
西窗蔽斜日,松钗架春晚。
墙阴莳花木,憔悴根日损。 -
20.《次韵答黄与迪》 宋·黄庭坚
和氏有尺璧,楚国无人知。
青山抱国器,岁月忽如遗。
但使玉非石,果有遭逢时。
吾宗固神秀,天乃晚成之。