-
1.《书绅诗》 唐·权德舆
和静有真质,斯人称最灵。
感物惑天性,触里纷多名。
祸机生隐微,智者鉴未形。
败礼因近习,哲人自居贞。 -
2.《书绅诗》 唐·权德舆
和静有真质,斯人称最灵。
感物惑天性,触里纷多名。
祸机生隐微,智者鉴未形。
败礼因近习,哲人自居贞。 -
3.《巽公院五咏》 唐·柳宗元
净土堂
结习自无始,沦溺穷苦源。
流形及兹世,始悟三空门。
华堂开净域,图像焕且繁。 -
4.《月蚀诗》 唐·卢仝
新天子即位五年,岁次庚寅,斗柄插子,律调黄钟。
森森万木夜僵立,寒气赑屃顽无风。
烂银盘从海底出,出来照我草屋东。 -
5.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
6.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
7.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
8.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
9.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
10.《读书》 宋·曾巩
吾性虽嗜学,年少不自强。
所至未及门,安能望其堂。
荏苒岁云几,家事已独当。
经营食众口,四方走遑遑。 -
11.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
12.《九日喜家人寄书至秉常相过问慰与之共饮至醉》 明·郭登
逐客世多违,浮生自堪悼。
尘容绝媚妩,褊性复昏髦。
读书虽不多,力学苦欲到。
矜愚何足计,见善诚所好。 -
13.《水仙》 宋·赵蕃
楚辞香划费磨研,何独无言到水仙。
荐菊要令和靖配,思鲈更似步兵贤。
未应玉树能回死,宁与梅花作导前。
多坐未能空结习,故遭天女散诸天。 -
14.《亨泉词》 宋·程公许
有必兮寒泉,运而往兮几何年。
地灵兮启秀,不我后兮不我先。
川媚珠兮圆折,莲吐岫兮便娟。
坤文郁兮瑞世,所思邈兮西都之虞渊。 -
15.《拟九颂·朝阳阁》 宋·程公许
东方兮煌煌,烜于兮晨光。
耳翰音兮三唱,屏羣兮远藏。
揽衣兮起起,危槛兮徙倚。
宁餐华兮学仟,何炙背兮夸美。 -
16.《代徐思远谢张季万》 宋·王洋
淳风叹辽远,友道伤浇漓。
交情比一线,断续同轩縻。
仁惇既难事,义重亦不支。
寒谷少温律,衡门自寒扉。 -
17.《上浙东帅王尚书》 宋·曾丰
太古牺娲氏,创为琴与笙。
氤氲弸混沌,噢咻擘冥茎。
合气归三律,分音丽五行。
未歌先协律,无韵不成声。 -
18.《寿广东帅潘直阁》 宋·曾丰
太初谈赤松,中古说黄石。
笑策导引勋,须鬓白成黑。
金华得道人,缀自仙之籍。
虽因习堕缘,久悟空为色。