-
1.《同年前虞部李郎中自长沙赴行在余以紫石砚赠之赋诗代书》 唐·韩偓
斧柯新样胜珠玑,堪赞星郎染翰时。
不向东垣修直疏,即须西掖草妍词。
紫光称近丹青笔,声韵宜裁锦绣诗。
蓬岛侍臣今放逐,羡君回去逼龙墀。 -
2.《尚书命题瓦砚》 唐·徐夤
远向端溪得,皆因郢匠成。
凿山青霭断,琢石紫花轻。
散墨松香起,濡毫藻句清。
入台知价重,著匣恐尘生。 -
3.《梦还仙都幽踪宛若闲房寂然独贮玉砚有识书名》 明·杨宛
怨梦因无好梦成,昨宵忽得快平生。
数间矮屋浮云外,几曲澄溪待月明。
惊见道书新着蠹,怜余半砚旧题名。
文心一缕三生业,只恨清愁搅墨兵。 -
4.《轼近以月石砚屏献子功中书公复以涵星砚献纯》 宋·苏轼
紫潭出玄云,翳我潭中星。
独有潭上月,倒挂紫翠屏。
我老不看书,默坐养此昏花睛。
时时一开眼,见此云月眼自明。 -
5.《予素不工书故砚笔墨皆取具而已作诗自嘲》 宋·陆游
我昔生兵间,淮洛靡安宅。
紞髦入小学,童卯聚十百。
先生依灵肘,教以兔园册。
仅能记姓名,笔砚固不择,灶煤磨断瓦,荻管随手画。 -
6.《徐虞部以龙尾石砚邀予第品仍授来使持还书府》 宋·蔡襄
玉质纯苍理緻精,锋芒都尽墨无声。
相如间道还持去,肯要秦人十五城。 -
7.《同张守谒蔡子强观砚论琴偶书》 宋·刘子翚
共造中郎室,明窗玩好奇。
砚珍镌子石,琴古斲孙枝。
篆鼎飘香远,茶瓯转味迟。
自惭尘土累,清话得移时。 -
8.《书斋十咏·砚瓶》 宋·刘子翚
小瓶防砚渴,埏埴自良工。
怀抱清谁儿,聊凭一滴通。