-
141.《薄暮》 唐·杜甫
江水长流地,山云薄暮时。
寒花隐乱草,宿鸟择深枝。
旧国见何日,高秋心苦悲。
人生不再好,鬓发白成丝。 -
142.《伤春五首(巴阆僻远伤春罢始知春前已收宫阙)》 唐·杜甫
天下兵虽满,春光日自浓。
西京疲百战,北阙任群凶。
关塞三千里,烟花一万重。
蒙尘清路急,御宿且谁供。 -
143.《泛江》 唐·杜甫
方舟不用楫,极目总无波。
长日容杯酒,深江净绮罗。
乱离还奏乐,飘泊且听歌。
故国流清渭,如今花正多。 -
144.《山馆(一作移居公安山馆,编入江陵诗后)》 唐·杜甫
南国昼多雾,北风天正寒。
路危行木杪,身远宿云端。
山鬼吹灯灭,厨人语夜阑。
鸡鸣问前馆,世乱敢求安。 -
145.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
146.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
147.《水宿遣兴奉呈群公》 唐·杜甫
鲁钝乃多病,逢迎远复迷。
耳聋须画字,发短不胜篦。
泽国虽勤雨,炎天竟浅泥。
小江还积浪,弱缆且长堤。 -
148.《遣闷》 唐·杜甫
地阔平沙岸,舟虚小洞房。
使尘来驿道,城日避乌樯。
暑雨留蒸湿,江风借夕凉。
行云星隐见,叠浪月光芒。 -
149.《入乔口(长沙北界)》 唐·杜甫
漠漠旧京远,迟迟归路赊。
残年傍水国,落日对春华。
树蜜早蜂乱,江泥轻燕斜。
贾生骨已朽,凄恻近长沙。 -
150.《系乐府十二首·颂东夷》 唐·元结
尝闻古天子,朝会张新乐。
金石无全声,宫商乱清浊。
东惊且悲叹,节变何烦数。
始知中国人,耽此亡纯朴。
尔为外方客,何为独能觉。
其音若或在,蹈海吾将学。 -
151.《系乐府十二首·颂东夷》 唐·元结
尝闻古天子,朝会张新乐。
金石无全声,宫商乱清浊。
东惊且悲叹,节变何烦数。
始知中国人,耽此亡纯朴。
尔为外方客,何为独能觉。
其音若或在,蹈海吾将学。 -
152.《舂陵行》 唐·元结
军国多所需,切责在有司。
有司临郡县,刑法竞欲施。
供给岂不忧,征敛又可悲。
州小经乱亡,遗人实困疲。 -
153.《题高云客舍》 唐·皇甫冉
孤兴日自深,浮云非所仰。
窗中西城峻,树外东川广。
晏起簪葛巾,闲吟倚藜杖。
阮公道在醉,庄子生常养。 -
154.《奉和独孤中丞游法华寺》 唐·皇甫冉
谢君临郡府,越国旧山川。
访道三千界,当仁五百年。
岩空驺驭响,树密旆旌连。
阁影凌空壁,松声助乱泉。 -
155.《题高云客舍》 唐·皇甫冉
孤兴日自深,浮云非所仰。
窗中西城峻,树外东川广。
晏起簪葛巾,闲吟倚藜杖。
阮公道在醉,庄子生常养。 -
156.《奉和独孤中丞游法华寺》 唐·皇甫冉
谢君临郡府,越国旧山川。
访道三千界,当仁五百年。
岩空驺驭响,树密旆旌连。
阁影凌空壁,松声助乱泉。 -
157.《苦哉行五首(宝应中过滑州洛阳后同王季友作)》 唐·戎昱
彼鼠侵我厨,纵狸授粱肉。
鼠虽为君却,狸食自须足。
冀雪大国耻,翻是大国辱。
膻腥逼绮罗,砖瓦杂珠玉。 -
158.《八月十五日》 唐·戎昱
忆昔千秋节,欢娱万国同。
今来六亲远,此日一悲风。
年少逢胡乱,时平似梦中。
梨园几人在,应是涕无穷。 -
159.《苦哉行五首(宝应中过滑州洛阳后同王季友作)》 唐·戎昱
彼鼠侵我厨,纵狸授粱肉。
鼠虽为君却,狸食自须足。
冀雪大国耻,翻是大国辱。
膻腥逼绮罗,砖瓦杂珠玉。 -
160.《奉陪侍中游石笋溪十二韵》 唐·卢纶
朝日照灵山,山溪浩纷错。
图书无旧记,鲧禹应新凿。
双壁泻天河,一峰吐莲萼。
潭心乱雪卷,岩腹繁珠落。