-
21.《怀高真动二首》 唐·贯休
知尔今何处,孤高独不群。
论诗唯许我,穷易到无文。
贳酒儿穿雪,寻僧月照云。
何时再相见,兵寇尚纷纷。 -
22.《东阳罹乱后怀王慥使君五首》 唐·贯休
昨来只对汉诸侯,胜事消磨不自由。
裂地鼓鼙军□急,连天烽火阵云秋。
砍毛淬剑虽无数,歃血为盟不到头。 -
23.《题东林十八贤真堂》 唐·齐己
白藕花前旧影堂,刘雷风骨画龙章。
共轻天子诸侯贵,同爱吾师一法长。
陶令醉多招不得,谢公心乱入无方。
何人到此思高躅,岚点苔痕满粉墙。 -
24.《西江月(真觉赏瑞香二首)》 宋·苏轼
公子眼花乱发,老夫鼻观先通。
领巾飘下瑞香风。
惊起谪仙春梦。
后土祠中玉蕊,蓬莱殿后鞓红。
此花清绝更纤秾。
把酒何人心动。 -
25.《卜算子(重阳后数日避乱行双源山间,见菊复用前韵·时以九江郡恳辞未报)》 宋·向子諲
时菊碎榛丛,地僻柴门静。
谁道村中好客稀,明月和清影。
天地一蘧庐,梦事慵思省。
若个知余懒是真,心已如灰冷。 -
26.《点绛唇(和朱希真)》 宋·王之道
短棹西来,追随不及桃花宴。
薰风庭院。
明月裁纨扇。
睡起娇慵,想见云鬟乱。
双鱼远。
欲凭春唤。
一觇韦娘面。 -
27.《意难忘(咸淳癸酉用清真韵)》 宋·刘埙
汀柳初黄。
送流车出陌,别酒浮觞。
乱山迷去路,空阁带余香。
人渐远,意凄凉。 -
28.《渡江云(春感用清真韵)》 宋·萧允之
蔷薇开欲谢,峭寒渐少,轩槛俯晴沙。
先来愁未了,又听一声,新阕落渔家。
徘徊伫立,似玉笛、三弄昭华。
春昼长、暗怀谁写,戏墨乱翻鸦。 -
29.《满江红 仪真次韵》 元·吴存
兴废荣枯,终不改、江山千古。
笑当日、龙争牙战,一丸淮土。
世乱分屯维重镇,国亡守死无降旅。
到如今、贡赋甲东南,输天府。 -
30.《游栖真洞》 宋·韩松
黄冠具行舆,邀我游栖真。
山家杂水树,野径横荆榛。
长松卧苍蛟,乱石错紫鳞。
委曲至洞府,积雪开双门。 -
31.《自维扬回真州》 宋·沈大椿
青蒲短短柳斜斜,入眼新愁乱莫遮。
雨润固应宜笋蕨,风饕端不贷莺花。
春来止酒常因病,客裹逢人祗问家。
安知扁舟下荆水,一归老我旧生涯。 -
32.《发仪真道中登岸延览因忆前行》 明·王直
舟行苦邅回,登岸旷心目。
天清浮云卷,野秀新雨足。
澶漫众流会,杳霭群山绿。
风暄花意乱,日暖莺声续。
却忆同心人,无由踵前躅。 -
33.《鍾离真人赞》 宋·陆游
五季之乱,方酣於兵。
叱嗟风云,卓乎人英。
功雖不成,气则莫奪。
煌煌金丹,粃糠陶葛。 -
34.《出真阳峡十首》 宋·杨万里
峡岭分明是假山,乱堆怪石入云间。
上头更种青琼树,下照春江玉镜寒。 -
35.《真阳峡》 宋·杨万里
清远虽佳未足观,真阳佳绝冠南蛮。
一泉岭背悬崖出,乱洒江边怪石间。
来岸对排双玉笋,此峰外面万青山。
险艰去处多奇观,自古何人爱险艰。 -
36.《听真上人琴歌》 宋·范仲淹
银潢耿耿霜棱棱,西轩月色寒如冰。
上人一叩朱丝绳,万籁不起秋光凝。
伏牺归天忽千古,我闻遗音泪如雨。
嗟嗟不及郑卫儿,北里南邻竞歌舞。 -
37.《读汉书梅子真传》 宋·梅尧臣
子真实吾祖,耿介仕炎汉。
权臣始擅朝,忠良被涂炭。
辇下莫敢言,上书陈治乱。
是时卿大夫,曾不负愧汗。 -
38.《说之有真墨一为仪真贼所焚伏蒙二十二叔特以》 宋·晁说之
黄瓜忌三摘,吾臂医九折。
有如老商胡,何言问折阅。
儿藏迁珪墨,贼火出烈烈。
是时干戈起,髑髅积不血。 -
39.《九华叶子真赋汴吴两都极陈治乱之原仍有诗用》 宋·洪咨夔
於皇永昌陵,食龟大梁都。
坐控天下枢,卜世周鼎俱。
圣贤六七作,夷夏同康衢。
怀鸩玩积安,厝火忘细娱。 -
40.《南岳九真歌题寿宁冲和阁》 宋·白玉蟾
笑携魏王大瓠落,往观洞庭张帝乐。
醉骑八风访广漠,九天之上无南岳。
我寻九贡诮冥寞,乱云深中涌楼阁。
玉帝苦诏陈兴明,双童前吹紫鸾笙。