-
1.《遂初泉》 宋·赵蕃
荆溪溪水清无底,下有乱石白齿齿。
东坡先生所止居,想像神游应不死。
后来高躅嗣者谁,东门孙氏贤埙篪。
不惟文采风流是,酿酒喜客俱似之。 -
2.《杂歌》 唐·李端
汉水至清泥则浊,松枝至坚萝则弱。
十三女儿事他家,颜色如花终索寞。
兰生当门燕巢幕,兰芽未吐燕泥落。 -
3.《勉吟僧》 唐·齐己
千途万辙乱真源,白昼劳形夜断魂。
忍著袈裟把名纸,学他低折五侯门。 -
4.《车武子宅》 宋·王齐愈
儒生骨朽名犹在,高塚相望已乱真。
只认夜深萤聚处,便应泉下读书人。 -
5.《儒生墓》 宋·王齐舆
儒生骨朽名犹在,高冢相望已乱真。
只认夜深萤聚处,便应泉下读书人。 -
6.《送吾惟可还三衢》 明·郑善夫
昔年相逢胥水秋,今日重在闽山陬。
中间丧乱真怜汝,南鄙音尘不散忧。
别后山阳频弄笛,花时荆楚一登楼。
旄头尚直天西北,何地巾车各自由。 -
7.《读史》 宋·王安石
自古功名亦苦辛,行藏终欲付何人。
当时黮暗犹承误,末俗纷纭更乱真。
糟粕所传非粹美,丹青难写是精神。
区区岂尽高贤意,独守千秋纸上尘。 -
8.《谢王炳之惠茶》 宋·黄庭坚
平生心赏建溪春,一邱风味极可人。
香包解尽宝带胯,黑面碾出明窗尘。
家园鹰爪改呕泠,官焙龙文常食陈。
於公岁取壑源足,勿遣沙溪来乱真。 -
9.《友直轩》 宋·曾几
友义丧来久,琢磨复谁能。
金鉤被采录,绝弃朱丝绳。
直哉少稷甫,一室清于冰。
危坐对书帙,曲几非所凭。 -
10.《石亢之出铜雀台砚相示信笔题其后》 宋·强至
铜台遗荒基,寂寞千载下。
黄埃朽壤间,所得或片瓦。
砚材世共珍,购金不论把。
浪好昧所别,往往乱真假。 -
11.《病卧一春无复少况蹈元顾为寻山之行以诗简之》 宋·李弥逊
病与老期推复来,十分春事苦相催。
干戈四海少闲地,寒暑一生能几回。
止酒尊罍成说食,空华风景乱真梅。
晴明强理寻山屐,笑口逢君傥暂开。 -
12.《庚申季科立春日还乡公晔置酒孟园从容道旧有》 宋·李弥逊
孟轩花色璨琼瑰,倦客随春此地回。
静院茶瓯浮积支,深堂香鸭乱真梅。
得闲苦厌纷纭事,畏病难禁潋滟杯。
但扫晴窗铺大字,更将老眼为君来。 -
13.《送黄仲秉舍人赴湖南漕》 宋·吴芾
巧伪由来苦乱真,独持正论竦簪绅。
身心赢得为君子,学术宁将杀世人。
已向廷中伸此道,更来湖外济斯民。
愿言恢作经纶业,会有功名遇合辰。 -
14.《立春日雪》 宋·虞俦
古候农祥恰正晨,一天遽有散花人。
飘扬柳絮犹疑早,点缀梅花欲乱真。
但爱千峰如立鹄,谁怜百结有悬鹑。
玄冥珍重丰年意,分付东皇作好春。 -
15.《送真上人还兰若》 唐·崔峒
得道云林久,年深暂一归。
出山逢世乱,乞食觉人稀。
半偈初传法,中峰又掩扉。
爱憎应不染,尘俗自依依。 -
16.《会真诗三十韵》 唐·元稹
微月透帘栊,萤光度碧空。
遥天初缥缈,低树渐葱茏。
龙吹过庭竹,鸾歌拂井桐。
罗绡垂薄雾,环佩响轻风。 -
17.《游悟真寺诗(一百三十韵)》 唐·白居易
元和九年秋,八月月上弦。
我游悟真寺,寺在王顺山。
去山四五里,先闻水潺湲。
自兹舍车马,始涉蓝溪湾。 -
18.《乱后再逢汪处士》 唐·杜荀鹤
如君真道者,乱世有闲情。
每别不知处,见来长后生。
药非因病服,酒不为愁倾。
笑我于身苦,吟髭白数茎。 -
19.《乱后再逢汪处士》 唐·杜荀鹤
如君真道者,乱世有闲情。
每别不知处,见来长后生。
药非因病服,酒不为愁倾。
笑我于身苦,吟髭白数茎。 -
20.《奉应颜尚书真卿观玄真子置酒张乐舞破阵画洞庭三山歌》 唐·皎然
道流迹异人共惊,寄向画中观道情。
如何万象自心出,而心澹然无所营。
手援毫,足蹈节,披缣洒墨称丽绝。