-
1.《苦雪寄退之》 唐·卢仝
天王二月行时令,白银作雪漫天涯。
山人门前遍受赐,平地一尺白玉沙。
云颓月坏桂英下,鹤毛风剪乱参差。 -
2.《寄家》 宋·黄庭坚
近别几日客愁生,固知远别难为情。
梦回官烛不盈把,犹听娇儿索乳声。 -
3.《野步》 宋·韩维
目倦风尘观,身疲鞍马行。
春沙迎步润,山雪照怀清。
冰水初消色,林鸦欲乳声。
物华多感触,一动故园情。 -
4.《杏殇(杏殇,花乳也,霜翦而落,因悲昔婴,故作是诗)》 唐·孟郊
冻手莫弄珠,弄珠珠易飞。
惊霜莫翦春,翦春无光辉。
零落小花乳,斓斑昔婴衣。
拾之不盈把,日暮空悲归。 -
5.《游乳洞庵》 宋·胡子澄
结屋青山下,幽深不计年。
泉声秋霁雨,钟响暮晴天。
入洞寻僧伴,穿云见鹿眠。
徘徊不忍去,夜宿佛堂前。 -
6.《次韵大受游乳洞谩赋》 宋·赵帘溪
等閒地似得明珠,三洞山行喜自如。
俗客□□寻□处,仙人何必好楼居。
石声玉磬传空谷,水色冰壶照碧虚。
便好结茅采芝木,利名尽委绝交书。 -
7.《夜声》 明·陆容
微醺醒中夜,独寤当逆旅。
心清听思聪,声动臆可举。
轻噫疑林飚,斜侵觉窗雨。
琤琮僧塔铃,幽轧邻家杼。 -
8.《残句:秋近草虫乳》 宋·王禹偁
秋近草虫乳,夜遥霜月寒。
扇声酋泛暑,井气忽生秋。 -
9.《虞仲通判以溪声名轩约同赋》 宋·李弥逊
山根出泉泻鸣玉,上有苍崖擎佛屋。
无风水石自撞触,不尽潮音发寒谷。
宰官不是云间陆,旧识南泉生处熟。
当轩大榜与名目,平地重翻偃溪曲。 -
10.《和遁泽武夷石乳吟》 宋·王柏
遁翁声价为时重,几年勤学方繇统。
丽泽门人已寂寥,衣冠奕奕皆遗种。
当日诗编谁尚存,逊斋今幸传闻孙。
平生工作风刺体,近来琢句如春温。