-
1.《残句:日颗曝乾红玉软》 宋·黄庭坚
日颗曝乾红玉软,风枝台动练罗鲜。
-
2.《虞美人(红木犀)》 宋·陈三聘
乾红翦碎烦纤玉。
相并黄金粟。
汉宫素面说明妃。
马上秋风应解、著燕支。
黄昏小树堪愁绝。
不比梅花月。
满天风露透肌凉。
插取双枝归去、是谁香。 -
3.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
4.《渔家傲》 宋·石正伦
春入桃腮生妩媚。
妆成日日行云意。
贪听新声翻歇指。
工尺字。
窗前自品琼箫试。
玉碾鸾钗珠结桂。
金泥络缝乾红袂。
从把画图夸绝世。
金莲地。
六朝未识双鸳细。 -
5.《道旁石榴花》 宋·杨万里
待阙南风欲炷香,东风打并住西堂。
石榴已著乾红蕾,却问春归有底忙。 -
6.《硖石县旅舍》 宋·王禹偁
霜乾红叶飞,迁客思凄凄。
处险人垂瘿,登山马跙蹄。
篱荒蛬韵苦,云冻雁行低。
此夕应无寐,何烦报晓鸡。 -
7.《忆第》 宋·蔡襄
清溪曲曲抱山斜,绕溪十里蔷薇花。
春风吹香袭人骨,乾红淡白相交加。
眼睛眩晃不能视,烂如赤日凌朝霞。
时有扁舟向中下,共疑来处从仙家。 -
8.《满江红(庆寿)》 宋·王质
整顿乾坤,恨舞袖、回旋不足。
须付与、腰金叠赤,面槐参绿。
功业岂无人可了,英豪自有心相伏。
自孤窗、寒烛听经纶,常三复。 -
9.《满江红》 宋·程垓
葺屋为舟,身便是、烟波钓客。
况人间元似,泛家浮宅。
秋晚雨声篷背稳,夜深月影窗棂白。
□满船诗酒满船书,随意索。 -
10.《满江红》 宋·程垓
葺屋为舟,身便是、烟波钓客。
况人间元似,泛家浮宅。
秋晚雨声篷背稳,夜深月影窗棂白。
□满船诗酒满船书,随意索。 -
11.《满江红(怀韩子师尚书)》 宋·陈亮
曾洗乾坤,问何事、雄图顿屈。
试著眼、阶除当下,又添英物。
北向争衡幽愤在,南来遗恨狂酋失。
算凄凉部曲几人存,三之一。 -
12.《满江红(送西叔兄之官成都)》 宋·魏了翁
逢著公卿,谁不道、人才难得。
须认取、天根一点,几曾休息。
未问人间多少士,一门男子头头立。
只其间、如许广文君,谁人识。 -
13.《满江红(送西叔兄之官成都)》 宋·魏了翁
逢著公卿,谁不道、人才难得。
须认取、天根一点,几曾休息。
未问人间多少士,一门男子头头立。
只其间、如许广文君,谁人识。 -
14.《满江红(齐云月酌)》 宋·卢祖皋
楼倚晴空,炎云净、晚来风力。
沧海外、等闲吹上,满轮寒璧。
河汉低垂天欲近,乾坤浩荡秋无极。
凭阑干、衣袂拂青冥,知何夕。 -
15.《满江红(再游西湖和李微之)》 宋·吴泳
风约湖船,微摆撼、水光山色。
纵夹岸、秋芳冷淡,亦随风拆。
荷芰尚堪骚客制,兰苕犹许诗人摘。
最关情、疏雨画桥西,宜探索。 -
16.《满江红(庆抑斋元枢八十)》 宋·刘克庄
屈指耆英,谁似得、三朝元老。
尚留个、管夷吾在,何忧江表。
世道方占公出处,裔夷争问今年貌。
怎不移、此手整乾坤,长闲了。 -
17.《满江红(再和)》 宋·刘克庄
奎墨西来,落笔处、亲蒙天笑。
谁信道、郡人生怕,福星移照。
宾客唱予还和汝,使君安老兼怀少。
况醉能同乐醒能文,新腔妙。 -
18.《满江红·豫章滕王阁》 宋·吴潜
万里西风,吹我上、滕王高阁。
正槛外、楚山云涨,楚江涛作。
何处征帆木末去,有时野鸟沙边落。
近帘钩、暮雨掩空来,今犹昨。 -
19.《满江红(己未四月九日会四明窗)》 宋·吴潜
饤饾残花,也随分、红红白白。
缘底事,春才好处,又成轻别。
芳草凄迷归路远,子规更叫黄昏月。
倚阑干、触处是浓愁,凭谁说。 -
20.《满江红(和刘仓咏雪)》 宋·李曾伯
推枕闻鸡,正怪得、乾坤都白。
元是有、福星临照,至和薰出。
缘饰夜城疑不夜,弥漫色界成无色。
更_词、巧欲夺天葩,尤殊特。