-
221.《贤者之孝二百四十首·柳玭》 宋·林同
名父难为子,纤瑕即辱身。
直须留面目,他日见先人。 -
222.《贤者之孝二百四十首·柳下惠》 宋·林同
忍於父母国,去此欲何之。
所以柳下季,三为鲁士师。 -
223.《贤者之孝二百四十首·柳宗元》 宋·林同
乃翁定奇士,先友尽斯人。
福畦智已故,仪曹意转新。 -
224.《贤者之孝二百四十首·鲁恭》 宋·林同
可能来太学,即得誉诸儒。
岂以习诗苦,应云与母俱。 -
225.《贤者之孝二百四十首·陆襄》 宋·林同
忧居五十载,陆子最堪悲。
恽独非人子,而云有既时。 -
226.《贤者之孝二百四十首·马援》 宋·林同
恶言出於口,必至反其声。
小子闻人过,当知以孝闻。 -
227.《贤者之孝二百四十首·茅容》 宋·林同
鸡乃为母设,蔬惟与客同。
贤哉茅季伟,误矣郭林宗。 -
228.《贤者之孝二百四十首·妹土小子》 宋·林同
勤耕艺黍稷,远贾服车牛。
奔走何为者,心乎教养忧。 -
229.《贤者之孝二百四十首·孟武伯》 宋·林同
父母之爱子,心乎惟疾忧。
可能不自爱,而忍使亲愁。 -
230.《贤者之孝二百四十首·孟懿子》 宋·林同
不复问无违,祗应懿子知。
尚愁人不省,以礼告樊迟。 -
231.《贤者之孝二百四十首·孟庄子》 宋·林同
无改父之道,真堪以孝称。
若论庄子孝,此直是难能。 -
232.《贤者之孝二百四十首·孟宗》 宋·林同
万象死灰色,千林号怒声。
何人苦哀泣,冻竹强抽萌。 -
233.《贤者之孝二百四十首·闵子》 宋·林同
参宁杀人者,三至尚逾垣。
叹息子闵子,孝哉无閒言。 -
234.《贤者之孝二百四十首·南陔孝子》 宋·林同
为养还相戒,南陔昔有诗。
都卢这个意,焉用补亡为。 -
235.《贤者之孝二百四十首·齐侯无野》 宋·林同
我母亦君母,吾翁即君翁。
分羹何太忍,请质可堪从。 -
236.《贤者之孝二百四十首·契》 宋·林同
天性生虽具,人伦教可无。
往哉亲父子,汝契作司徒。 -
237.《贤者之孝二百四十首·清河王庆》 宋·林同
乞以臣骸骨,下从樊濯原。
生虽阙亲养,没拟报私恩。 -
238.《贤者之孝二百四十首·阙党子弟》 宋·林同
既渐夫子教,罔有不分均。
何复间多取,齐言彼有亲。 -
239.《贤者之孝二百四十首·任昉》 宋·林同
晳常嗜羊枣,遥亦重槟榔。
参于不忍食,昉宁能独尝。 -
240.《贤者之孝二百四十首·阮孝绪》 宋·林同
觅参不可得,忽感鹿前行。
行到鹿灭处,元来此地生。