-
121.《靳庄行》 明·吕坤
长清六月才禾黍,大家小家愁无雨。
草根挑尽木如冬,又见探雏啖野鼠。
沙中稚子哭欲绝,阿爷卧路不能语。
三年长饿一息在,那复余情念儿女。 -
122.《寒荄》 明·钦叔阳
出其东门,遥望平原。
离离衰草,漠漠黄昏。
岂必离别,始为销魂。
望王孙兮不归,思公子兮无言。 -
123.《周玄初祈晴诗》 明·孙蕡
江南仙山天下无,峰峦屹立龙虎都。
赤城嵯峨敞灵区,中天秀色光盘纡。
紫极曲密交绮疏,郁萧弥罗玉渠渠。
宸严中高天帝居,璇题丹篆双蛟扶。 -
124.《园中十首》 明·唐时升
旟鹆出林莽,羽翮半摧残。
于人两无猜,终朝自盘桓。
仰若有所语,俯若有所干。
日暮相随归,彳亍绕檐端。
朝鸣随所止,夜宿随所安。
本非云霄姿,不必慕高骞。
永无鹰鹯患,勿羞鸡鹜餐。
¤ -
125.《送贡先生(五十韵)》 明·唐之淳
先生京国来,称有母氏丧。
问之几何时,二十余星霜。
八月发秦淮,九月下涛江。
旦闻云海滴,夜视星斗芒。 -
126.《续催日鼓谣》 明·吴斌
胡为乎六龙?斜飞于若木之金天,复沈沦于西溟澒洞之重
渊。
日车摧颓势将堕,但闻惊天伐鼓,砰轰喧阗。
恨无鲁阳所挥之神戈,又无羲和所执之神鞭。 -
127.《连理木为何坰赋》 明·徐贲
松阳之山如游龙,粤罗浮原独巃嵸。
有坟峨峨树且封,谁其葬者楚国公。
楚公系同正献宗,煌煌炎宋祠业鸿。
若子洎孙俱登庸,德泽绵衍何其隆。 -
128.《送长蘅偕计北上二首》 明·郑胤骥
忆予初识子,子方髫而俊。
未能与深素,亦以私余润。
迈往不屑姿,良足驱鄙吝。
岁月既已多,肝胆两能印。 -
129.《游泰山六首(一作天宝元年四月从故御道上泰》 唐·李白
四月上泰山,石屏御道开。
六龙过万壑,涧谷随萦回。
马迹绕碧峰,于今满青苔。
飞流洒绝巘,水急松声哀。 -
130.《惜花》 宋·苏轼
吉祥寺中锦千堆,(钱塘花最盛处。
)前年赏花真盛哉,道人劝我清明来。
腰鼓百面如春雷,打彻凉州花自开。
沙河塘上插花回,醉倒不觉吴儿哈。 -
131.《忆昨诗示诸外弟》 宋·王安石
忆昨此地相逢时,春入穷谷多芳菲。
短垣囷囷冠翠岭,踯躅万树红相围。
幽花媚草错杂出,黄蜂白蝶参差飞。
此时少壮自负恃,意气与日争光辉。 -
132.《阊门初泛二十四韵》 宋·范成大
好在驰烟路,平生载酒行。
摧藏身久病,契阔岁频更。
昨夜灯花晓,今朝稻把晴。
出门新梦境,触目旧诗情。 -
133.《秋夕不能佳眠》 宋·范成大
书坐即摧颓,夜卧亦展转。
检校百骸间,无一得安稳。
四大元假合,解散会归尽。
何烦造化儿,前期苦相窘。 -
134.《作野饮诗後一日复作此篇反之》 宋·陆游
世事如海沙,巧历不能数。
身居忧患中,殆若堕阱虎;又如住败屋,岌岌日撑拄,中夜风雨至,摧压固其所。
孰能知其然?徙义以为主。
要于一念间,不敢欺仰俯。
兢兢日三省,宁可自莽卤?君看昔先师,乃媿不若禹。 -
135.《秋思》 唐·王昌龄
阏氏黄叶落,妾望自登台。
月出碧云断,单于秋色来。
胡兵沙塞合,汉使玉关回。
征客无归日,空悲蕙草摧。
[一作李白诗] -
136.《感事寄子明中丞》 宋·宋祁
久玷三云从,仍叨千石荣。
羸躯付多病,怯计会无成。
出守非嚴助,何年召郤萌。
风摧向阳藿,霜变度江橙。 -
137.《愬魃:》 宋·张耒
帝治下土兮远于民,抚御万方兮周无垠。
物类亿千兮莽蓁蓁,出入日月兮运星辰。
广必有容兮潜奸昏,不上愬兮帝曷闻。
岁庚申兮斗建巳,旬逾十兮雨不施。 -
138.《次韵周法曹游青原山寺》 宋·黄庭坚
市声故在耳,一原谢尘埃。
乳窦响钟磬,翠峰丽昭回。
俯看行磨蚁,车马度城隈。
水犹曹溪味,山自思公开。 -
139.《秋怀 其七》 元·王冕
朝行太行路,夕渡巫峡水。
所至或相触,舟车竟摧毁。
人生各异面,方寸千万里。
片语苟不符,其险过于此。 -
140.《石昌言学士宰中牟日为诗见寄久未之答今冬罢》 宋·司马光
昔年三月浪,鳞翼化云雷。
竹箭流俱上,芙蓉幕对开。
瀵泉扬沸渭,泰华耸崔嵬。
捧檄容归省,飞觞复屡陪。