-
1.《吴声子夜歌(一作崔国辅诗,题云古意)》 唐·薛奇童
净扫黄金阶,飞霜皓如雪。
下帘弹箜篌,不忍见秋月。 -
2.《菩萨蛮·归鸿声断残云碧》 宋·李清照
归鸿声断残云碧。
背窗雪落炉烟直。
烛底凤钗明。
钗头人胜轻。
角声催晓漏。
曙色回牛斗。
春意看花难。
西风留旧寒。 -
3.《声声慢(隐括渊明停云诗)》 宋·辛弃疾
停云霭霭,八表同昏,尽日时雨__。
搔首良朋,门前平陆成江。
春醪湛湛独抚,限弥襟、闲饮东窗。
空延伫,恨舟车南北,欲往何从。 -
4.《声声慢(宏庵宴席,客有持桐子侑俎者,自云其姬亲剥之)》 宋·吴文英
寒筲惊坠,香豆初收,银床一夜霜深。
乱泻明珠,金盘来荐清斟。
绿窗细剥檀皱,料水晶、微损春簪。
风韵处,惹手香酥润,樱口脂侵。 -
5.《三犯渡江云(旧平声,今入入声,为竹友谢少保寿)》 宋·陈允平
风流三径远,此君淡薄,谁与伴清足。
岁寒人自得,傍石锄云,闲里种苍玉。
琅玕翠立,爱细雨、疏烟初沐。
春昼长,秋声不断,洗红尘凡俗。 -
6.《声声慢·湘云织玉》 宋·刘之才
湘云织玉,楚葛篝香,澡兰帘幕风静。
怨抑难招,沉魄当年独醒。
莫唱江南古调,念天涯、深情谁省。
时暗换,最秦楼惆望,归期无定。 -
7.《渔家傲·云外宾鸿声渐杳》 元·许有孚
云外宾鸿声渐杳。
羁人听罢如尝蓼。
我对清尊时复倒。
风露早。
黄鸡果是能催晓。
莲褪残红凉乍到。
水天一色供游眺。
短笛悲秋知音少。
吹别调。
新翻商意渔家傲。 -
8.《渔家傲·云外宾鸿声渐杳》 元·许有孚
云外宾鸿声渐杳。
羁人听罢如尝蓼。
我对清尊时复倒。
风露早。
黄鸡果是能催晓。
莲褪残红凉乍到。
水天一色供游眺。
短笛悲秋知音少。
吹别调。
新翻商意渔家傲。 -
9.《声声慢·云深山坞》 宋·吴文英
云深山坞,烟冷江皋,人生未易相逢。
一笑灯前,钗行两两春容。
清芳夜争真态,引生香、撩乱东风。
探花手,与安排金屋,懊恼司空。