-
1.《终南云际精舍寻法澄上人不遇归高冠东潭石淙…贻友人》 唐·岑参
昨夜云际宿,旦从西峰回。
不见林中僧,微雨潭上来。
诸峰皆青翠,秦岭独不开。
石鼓有时鸣,秦王安在哉。 -
2.《去春劝耕云际移植海棠曾留小诗今岁困于多事》 宋·吴芾
去年劝相到云根,满树花光欲照人。
料得今年花更好,无端风雨阻行春。 -
3.《云际岭》 宋·邓肃
苍苍九万里,拍塞雨天葩。
云际在天上,我去更携家。
不知山高低,晶荧浩无涯。
回头见侍香,濛濛隔琼花。 -
4.《云际独坐》 宋·释文珦
云际坐磐石,悠悠两无心。
波静白鸥下,山寒黄叶深。
幽人住何处,午磬来清音。
日暮不能去,群峰生夕阴。 -
5.《云际亭》 宋·司马光
高齐杳冥际,迥与世尘违。
席上山河近,天边桑柘微。
人间已飘洒,栋里始纷霏。
草树收残照,逍遥久未归。 -
6.《宿云际偶题》 宋·刘子翚
谷雨都无十日间,落红栖草已斑斑。
晓烟未放屋头树,春涨欲浮天际山。
翠盖萦风沉远坂,渔舟惊浪落前湾。
钟声认得林边寺,岁岁篮舆独往还。 -
7.《题云际南峰眼上人读经堂(眼公不下此堂十五年矣)》 唐·岑参
结宇题三藏,焚香老一峰。
云间独坐卧,只是对山松。 -
8.《游云际寺》 唐·章孝标
衫袖拂青冥,推鞍上翠屏。
尘埃辞马尾,城阙入窗棂。
云领浮名去,钟撞大梦醒。
茫茫山下事,满眼送流萍。 -
9.《寄云际寺敬上人》 唐·许浑
万山秋雨水萦回,红叶多从紫阁来。
云冷竹斋禅衲薄,已应飞锡过天台。 -
10.《宿云际寺》 唐·温庭筠
白盖微云一径深,东峰弟子远相寻。
苍苔路熟僧归寺,红叶声乾鹿在林。
高阁清香生静境,夜堂疏磬发禅心。
自从紫桂岩前别,不见南能直至今。