-
1.《赋得沈珠于泉》 唐·独孤良器
皎洁沈泉水,荧煌照乘珠。
沈非将宝契,还与不贪符。
风折璿成浪,空涵影似浮。
深看星并入,静向月同无。
光价怜时重,亡情信道枢。
不应无胫至,自为暗投殊。 -
2.《寄谢开封宰薛赞善》 宋·梅尧臣
予生多不偶,事事相与背。
适从平川役,乃遇河决溃。
舟胶在中野,寸步使心痗。
谁知赤县尹,勤恤每外内。 -
3.《宋主簿鸣皋梦赵六予未及报而陈子云亡今追…贻平昔游旧》 唐·卢藏用
暮川罕停波,朝云无留色。
故人琴与诗,可存不可识。
识心尚可亲,琴诗非故人。
鸣皋初梦赵,蜀国已悲陈。 -
4.《哭补阙亡友綦毋学士》 唐·王湾
明代资多士,儒林得异才。
书从金殿出,人向玉墀来。
词学张平子,风仪褚彦回。
崇仪希上德,近侍接元台。 -
5.《书情题蔡舍人雄》 唐·李白
尝高谢太傅,携妓东山门。
楚舞醉碧云,吴歌断清猿。
暂因苍生起,谈笑安黎元。
余亦爱此人,丹霄冀飞翻。 -
6.《大茅岭东新居忆亡子从真》 唐·顾况
谷鸟犹呼儿,山人夕沾襟。
怀哉隔生死,怅矣徒登临。
东门忧不入,西河遇亦深。
古来失中道,偶向经中寻。 -
7.《采诗官-监前王乱亡之由也》 唐·白居易
采诗官,采诗听歌导人言。
言者无罪闻者诫,下流上通上下泰。
周灭秦兴至隋氏,十代采诗官不置。 -
8.《杨给事师皋哭亡爱姬英英窃闻诗人多赋因而继和》 唐·姚合
真珠为土玉为尘,未识遥闻鼻亦辛。
天上还应收至宝,世间难得是佳人。
朱丝自断虚银烛,红粉潜销冷绣裀.
见说忘情唯有酒,夕阳对酒更伤神。 -
9.《和新及第悼亡诗二首》 唐·鱼玄机
仙籍人间不久留,片时已过十经秋。
鸳鸯帐下香犹暖,鹦鹉笼中语未休。
朝露缀花如脸恨,晚风欹柳似眉愁。 -
10.《悼亡诗三首》 魏晋·潘安
荏苒冬春谢,寒暑忽流易。
之子归穷泉,重壤永幽隔。
私怀谁克从,淹留亦何益。
僶俛恭朝命,回心反初役。 -
11.《荔支香近(乐府有荔支香调,似因物命题而亡其词,辄为补赋)》 宋·赵以夫
翡翠丛中,万点星球小。
怪得鼻观香清,凉馆薰风透。
冰盘快剥轻红,滑凝水晶皱。
风姿,姑射仙人正年少。 -
12.《绛都春(燕亡久矣,京□适见似人,怅怨有感)》 宋·吴文英
南楼坠燕。
又灯晕夜凉,疏帘空卷。
叶吹暮喧,花露震晞秋光短。
当时明月娉婷伴。 -
13.《悼亡·君自垂千古》 清·商景兰
君自垂千古,吾犹恋一生。
君臣原大节,儿女亦人情。
折槛生前事,遗碑死后名。
存亡虽异路,贞白本相成。 -
14.《南乡子·为亡妇题照》 清·纳兰性德
泪咽却无声,只向从前悔薄情。
凭仗丹青重省识,盈盈,一片伤心画不成。
别语忒分明,午夜鹣鹣梦早醒。
卿自早醒侬自梦,更更,泣尽风檐夜雨铃。 -
15.《陈情表》 魏晋·李密
臣密言:臣以险衅,夙遭闵凶。
生孩六月,慈父见背;行年四岁,舅夺母志。
祖母刘愍臣孤弱,躬亲抚养。
臣少多疾病,九岁不行,零丁孤苦,至于成立。 -
16.《青衫湿·悼亡》 清·纳兰性德
近来无限伤心事,谁与话长更?从教分付,绿窗红泪,早雁初莺。
当时领略,而今断送,总负多情。
忽疑君到,漆灯风飐,痴数春星。 -
17.《为茅止生作悼亡诗(二首)》 明·道敷
忆汝立向晚,惊心月又明。
忍从今独见,曾照昔同行。
孤枕苦难即,空闺寒自生。
含情应不寐,到晓只盈盈。
¤ -
18.《追怀亡兄金吾延伯歌姬散尽有感集句(四首)》 明·丘刘
谁家玉笛暗飞声,总是乡关离别情。
妾梦不离江上水,夜来还到洛阳城。 -
19.《题亡室真像》 宋·戴复古
求名求利两茫茫,千里归来赋悼亡。
梦井诗成增怅恨,鼓盆歌罢转凄凉。
情钟我辈那容忍,乳臭诸儿最可伤。
拂拭丹青呼不醒,世间谁有返魂香。 -
20.《悼亡九首》 宋·张耒
山僧老去久忘情,笑我多悲白发生。
为道人间具烦恼,早来林下共修行。