-
1.《书河上亭壁》 宋·寇准
岸阔樯稀波渺茫,独凭危槛思何长。
萧萧远树疏林外,一半秋山带夕阳。 -
2.《书河上亭壁》 宋·寇准
暮天寥落冻云垂,一望危亭欲下迟。
临水数村谁画得,浅山寒雪未销时。 -
3.《题邮亭壁歌》 明·金华宋氏
邮亭咫尺堪投宿,手握亲姑憩茅屋。
抱薪就地旋铺摊,支颐相向吞声哭。
旁人问我是何方,俯首哀哀诉衷曲。
妾家祖居金华府,海道曾为上千户。 -
4.《将之天长题新亭壁二首》 宋·张耒
新亭登眺解征鞍,飞鸟悠扬云意闲。
谁谓尘埃无野兴,故乘风雨看秋山。 -
5.《题阳义溪亭壁》 宋·无名氏
碧云亭上碧云飞,竟日回环面翠微。
梅萼破香知我尽,柳梢含绿认春归。
风前古润琴天疊,雪后群峰玉一围。
遥想上人清太甚,水精宫裹说禅机。 -
6.《题家雷锋海棠小亭壁》 宋·曹勋
万点匀红上海棠,小亭无处着春光。
放教晓日滋新彩,要问东君学醉妆。 -
7.《书河上亭壁》 宋·寇准
堤草惹烟连野绿,岸花经雨压枝红。
年来多病辜春醉,惆怅河桥酒旆风。 -
8.《书河上亭壁》 宋·寇准
蝉鸣日正树阴浓,避暑行吟独杖筇。
却爱野云无定处,水边容易耸奇峰。 -
9.《书邮亭壁》 唐·周仲美
爱妾不爱子,为间此何理。
弃官更叶更,人情宁可已。
永诀泗之党,遗言空在耳。
三载无朝昏,孤遐沪如洗。
妇人闰从夫,一节誓生死。
江乡感残春,肠断晚烟起。
回望太华峰,不知几千里。 -
10.《赞驿亭壁墨龙》 宋·黄均瑞
一鼓春雷起九渊,风云万里会中天。
墨池付与无多水,去作人间大有年。 -
11.《题黄连步接官亭壁》 宋·鄱阳妇人
故里萧条一望间,此身飘泊叹空还。
感时有恨无人说,愁敛双蛾对暮山。 -
12.《题垂虹亭壁》 明·李延兴
金樽绿酒荡晴空,花压双鬟舞袖红。
莫唱何堪《渭城曲》,银筝呜咽怨秋风。 -
13.《书鹤鸣亭壁》 宋·辛弃疾
翠竹栽成占一丘,清溪映带极风流。
山翁一向贪奇趣,更引飞泉在上头。 -
14.《醉书山亭壁》 宋·陆游
物外阳狂五百年,扁舟又系镜湖边。
飞升未抵簪花乐,游宦何如听雨眠?绿蚁灩尊芳酝熟,黑蛟落纸草书颠。
忽拈玉笛横吹去,说与傍人是地仙。 -
15.《将之天长题新亭壁二首》 宋·张耒
云卷山光到眼前,满川摇落早秋天。
客来系马成何事,风雨寒窗一觉眠。 -
16.《书绿帷亭壁》 宋·文同
乔木绕舍如绿帏,群山四面寒参差。
春禽入秋啼自别,早云到暮归常迟。
庭前好菊欢饮酒,案上佳纸邀吟诗。
闲居数月兴便野,浑忘簿书相聒时。 -
17.《和萧山临川亭壁间留题韵》 宋·王之道
水外峰峦碧四环,雨多门径藓苔斑。
滞留又及炊新粟,欢喜何当见旧山。
招隐有诗来霅上,倦游无梦到云间。
西兴十里秋潮晚,坐数扁舟带月还。 -
18.《书梁山杨氏亭壁》 宋·李新
骑马英尘本不知,作新轩榭发幽奇。
缬云山色屏千曲,绣地花光春四时。
涤器讵须能赋客,力书自有起家儿。
心肝呕出无空处,一宿相酬不废诗。 -
19.《次韵叔祖阁学题逸村亭壁》 宋·张镃
桥迥有牛过,村深无马嘶。
哨风惊客袂,膏雨慰耕犁。
游目花通野,吟情絮著泥。
幽坊惬虚眺,况复见新题。 -
20.《宣州东峰亭各赋一物得古壁苔》 唐·刘太真
苒苒温寒泉,绵绵古危壁。
光含孤翠动,色与暮云寂。
深浅松月间,幽人自登历。