-
1.《船子和尚遗迹在华亭朱泾之间圭上人即其所诛》 宋·刘克庄
诚和尚昔挂孤帆,圭上人今架小庵。
老去身无安顿处,挑包便拟作禅参。 -
2.《船子和尚遗迹在华亭朱泾之间圭上人即其所诛》 宋·刘克庄
万顷烟波百尺丝,禅家宗旨有谁知。
自嫌固陋如高叟,却为僧笺把钓诗。 -
3.《船子和尚遗迹在华亭朱泾之间圭上人即其所诛》 宋·刘克庄
自昔吴僧标致清,经禅之外有诗名。
士衡止在东家住,恨不同听鹤唳声。 -
4.《和彦猷在华亭赋十题依韵·坐亭谷》 宋·韩维
穹穹华亭谷,中有不竭流。
其微初滥觞,其大终载舟。
寒色皎可鉴,岚光郁如浮。
当解尘中缨,一濯潭上秋。 -
5.《咏史诗·华亭》 唐·胡曾
陆机西没洛阳城,吴国春风草又青。
惆怅月中千岁鹤,夜来犹为唳华亭。 -
6.《赋得华亭鹤》 唐·孔德绍
华亭失侣鹤,乘轩宠遂终。
三山凌苦雾,千里激悲风。
心危白露下,声断彩弦中。
何言斯物变,翻覆似辽东。 -
7.《华亭十咏·华亭谷》 宋·唐询
深谷弥千里,松陵北合流。
岸平迷书夜,人至竞方舟。
照月方诸泣,迎风弱荇浮。
平波无限远,极目涨清湫。 -
8.《华亭百咏·华亭谷》 宋·许尚
瀰温达迥野,潮汐往来频。
惯识松陵路,重来不问津。 -
9.《题华亭朱孟辩篆冢诗卷》 明·董佐才
古初无毫楮,羲画何繇传?孰知文字理,已具《河图》前
。
神农洎苍颉,俯仰极人天。
穗书与鸟书,创制分后先。 -
10.《秋华亭槜李鲜于伯几篆颜)》 明·释良琦
片玉山西境绝偏,秋华亭子最清妍。
三峰秀割昆仑石,一沼深通渤澥渊。
鹦鹉隔窗留客语,芙容映水使人怜。
桂丛旧赋淮南隐,雪夜尝回剡曲船。 -
11.《次韵唐彦猷华亭十咏其七华亭谷》 宋·王安石
巨川非一源,源亦在众流。
此谷乃清浅,松江能覆舟。
虫鱼何所知,上下相沉浮。
徒嗟大盈北,浩浩无春愁。 -
12.《行香子·浙右华亭》 宋·无名氏
浙右华亭。
物价廉平。
一道会、卖个三升。
打开瓶後,滑辣光馨。 -
13.《依韵和唐彦猷华亭十咏·华亭谷》 宋·梅尧臣
断岸三百里,萦带松上流。
深非桃花源,自有渔者舟。
闲意见水鸟,日共泛觥筹。
何当骑鲸鱼,一去几千秋。 -
14.《陈君举示张孝恺行状且求诗孝恺尝摄令华亭有》 宋·周必大
简惠唐苏令,文章汉甲科。
满朝空慰藉,漫仕竟蹉跎。
有命穷何病,无年理则那。
挽讴嗟不及,留与邑人歌。 -
15.《华亭风月堂避暑》 宋·王之道
大哉天休何穹窿,惟王配天居域中。
东西南北乃四裔,盛德可使车书同。
吾皇中兴继商武,小雅不复歌车攻。
年来幽障灭烽燧,梯航航里来夷戎。 -
16.《寄华亭黄用之》 宋·姜特立
陆机不听华亭鹤,张翰还思吴郡鲈。
何似故人无一事,菊花时节独携壶。 -
17.《送僧之华亭行化》 明·张羽
华亭多胜概,此去几时还。
古寺寒林外,荒城野水间。
地灵偏有鹤,海近绝无山。
庞老知音者,相看必破颜。 -
18.《秀华亭》 宋·陈岩
瘦田糁糁豆花明,冷径毵毵柏叶清。
何处路通云际寺,山人指我秀华亭。 -
19.《送僧无等游华亭》 宋·戴表元
华亭是我曾游处,记忆端然不作疏。
地带三吴犹壮丽,人经二陆自诗书。
轻身羡尔能随鹤,薄味从来不为鱼。
未卜西游时远近,道成相问定何知。 -
20.《次韵唐彦猷华亭十咏其一顾林亭》 宋·王安石
寥寥湖上亭,不见野王居。
平林岂旧物,岁晚空扶疏。
自古圣贤人,邑国皆丘墟。
不朽在名德,千秋想其余。