-
1.《和友人伤歌姬》 唐·温庭筠
月缺花残莫怆然,花须终发月终圆。
更能何事销芳念,亦有浓华委逝川。
一曲艳歌留婉转,九原春草妒婵娟。
王孙莫学多情客,自古多情损少年。 -
2.《和人伤春》 宋·贺铸
人帘轻絮故依人,梦後题诗欲判春。
纵使相思解销骨,此情终未作黄尘。 -
3.《和旻上人伤果禅师》 唐·杨炯
净业初中日,浮生大小年。
无人本无我,非后亦非前。
箫鼓旁喧地,龙蛇直映天。
法门摧栋宇,觉海破舟船。 -
4.《和旻上人伤果禅师》 唐·杨炯
净业初中日,浮生大小年。
无人本无我,非后亦非前。
箫鼓旁喧地,龙蛇直映天。
法门摧栋宇,觉海破舟船。 -
5.《同旻上人伤寿安傅少府》 唐·陈子昂
生涯良浩浩,天命固谆谆。
闻道神仙尉,怀德遂为邻。
畴昔逢尧日,衣冠仕汉辰。
交游纷若凤,词翰宛如麟。 -
6.《代人伤往诗 一》 南北朝·庾信
青田松上一黄鹤。
相思树下两鸳鸯。
无事交渠更相失。
不及从来莫作双。 -
7.《代人伤往诗 二》 南北朝·庾信
杂树本唯金谷苑。
诸花旧满洛阳城。
正是古来歌舞处。
今日看时无地行。 -
8.《次韵前人伤古》 宋·陈著
当年天与袴中儿,天到如今不与时。
事变风涛掀地轴,军声电雹散雷槌。
鬼蓝柄国苦相误,佛会守城甘自痴。
旗盖已随□驾去,留西太乙更谁期。 -
9.《和崔司空伤姬人》 唐·杨炯
昔时南浦别,鹤怨宝琴弦。
今日东方至,鸾销珠镜前。
水流衔砌咽,月影向窗悬。
妆匣凄馀粉,熏炉灭旧烟。
晚庭摧玉树,寒帐委金莲。
佳人不再得,云日几千年。 -
10.《和崔司空伤姬人》 唐·杨炯
昔时南浦别,鹤怨宝琴弦。
今日东方至,鸾销珠镜前。
水流衔砌咽,月影向窗悬。
妆匣凄馀粉,熏炉灭旧烟。
晚庭摧玉树,寒帐委金莲。
佳人不再得,云日几千年。 -
11.《代张侍御伤美人》 唐·杜审言
二八泉扉掩,帷屏宠爱空。
泪痕消夜烛,愁绪乱春风。
巧笑人疑在,新妆曲未终。
应怜脂粉气,留著舞衣中。 -
12.《伤妓人董氏四首》 唐·张说
董氏娇娆性,多为窈窕名。
人随秋月落,韵入捣衣声。
粉蕊粘妆簏,金花竭翠条。
夜台无戏伴,魂影向谁娇。 -
13.《伤怀赠故人》 唐·孟云卿
稍稍晨鸟翔,淅淅草上霜。
人生早罹苦,寿命恐不长。
二十学已成,三十名不彰。
岂无同门友,贵贱易中肠。 -
14.《同李苏州伤美人》 唐·皇甫冉
玉佩石榴裙,当年嫁使君。
专房犹见宠,倾国众皆闻。
歌舞常无对,幽明忽此分。
阳台千万里,何处作朝云。 -
15.《惜春伤同幕故人孟郎中兼呈去年看花友》 唐·李益
畏老身全老,逢春解惜春。
今年看花伴,已少去年人。 -
16.《冬夜耿拾遗王秀才就宿因伤故人》 唐·司空曙
旧时闻笛泪,今夜重沾衣。
方恨同人少,何堪相见稀。
竹烟凝涧壑,林雪似芳菲。
多谢劳车马,应怜独掩扉。 -
17.《伤独孤舍人》 唐·刘禹锡
昔别矜年少,今悲丧国华。
远来同社燕,不见早梅花。 -
18.《伤清江上人》 唐·刘言史
往年偏共仰师游,闻过流沙泪不休。
此身岂得多时住,更著尘心起外愁。 -
19.《伤故人歌妓》 唐·长孙佐辅
愁脸无红衣满尘,万家门户不容身。
曾将一笑君前去,误杀几多回顾人。 -
20.《伤画松道芬上人(因画钓台江山而逝)》 唐·徐凝
百法驱驰百年寿,五劳消瘦五株松。
昨来闻道严陵死,画到青山第几重。