-
1.《主人司空后亭牡丹》 唐·孙鲂
佳卉挺芳辰,夭容乃绝伦。
望开从隔岁,愁过即无春。
体物真英气,馀花似庶人。
蜂攒知眷恋,鸟语亦殷勤。 -
2.《主人司空见和未开牡丹,辄却奉和》 唐·孙鲂
把笔临芳不自怡,首征章句促妖期。
已惊常调言多鄙,遽捧高吟愧可知。
绝代贞名应愈重,千金方笑更难移。
狂歌狂醉犹堪羡,大拙当时是老时。 -
3.《又题牡丹上主人司空》 唐·孙鲂
一年芳胜一年芳,爱重贤侯意异常。
手辟红房看阔狭,自张青幄盖馨香。
白疑美玉无多润,紫觉灵芝不是祥。
只恐梦征他日去,又须疑向凤池傍。 -
4.《和崔司空伤姬人》 唐·杨炯
昔时南浦别,鹤怨宝琴弦。
今日东方至,鸾销珠镜前。
水流衔砌咽,月影向窗悬。
妆匣凄馀粉,熏炉灭旧烟。
晚庭摧玉树,寒帐委金莲。
佳人不再得,云日几千年。 -
5.《和崔司空伤姬人》 唐·杨炯
昔时南浦别,鹤怨宝琴弦。
今日东方至,鸾销珠镜前。
水流衔砌咽,月影向窗悬。
妆匣凄馀粉,熏炉灭旧烟。
晚庭摧玉树,寒帐委金莲。
佳人不再得,云日几千年。 -
6.《答湖州迦叶司马问白是何人》 唐·李白
青莲居士谪仙人,酒肆藏名三十春。
湖州司马何须问,金粟如来是后身。 -
7.《和司空曙、刘昚虚九日送人》 唐·孙昌胤
京邑叹离群,江楼喜遇君。
开筵当九日,泛菊外浮云。
朗咏山川霁,酣歌物色新。
君看酒中意,未肯丧斯文。 -
8.《天宝初南曹小司寇舅于我太夫人堂下累土为山…而作是诗》 唐·杜甫
一匮功盈尺,三峰意出群。
望中疑在野,幽处欲生云。
慈竹春阴覆,香炉晓势分。
惟南将献寿,佳气日氛氲。 -
9.《寄司马山人十二韵》 唐·杜甫
关内昔分袂,天边今转蓬。
驱驰不可说,谈笑偶然同。
道术曾留意,先生早击蒙。
家家迎蓟子,处处识壶公。 -
10.《巴陵早秋,寄荆州崔司马、吏部阎功曹舍人》 唐·贾至
谪居潇湘渚,再见洞庭秋。
极目连江汉,西南浸斗牛。
滔滔荡云梦,澹澹摇巴丘。
旷如临渤澥,窅疑造瀛洲。